Symbole, miejsca i legendy. Zrozumieją to tylko rodowici lublinianie [CZĘŚĆ II]

Drugą część listy rzeczy, o których wiedzą rodowici lublinianie według portalu morizon.pl otwiera fakt, że Lublin jest jednym z największych w Polsce ośrodków życia studenckiego. - Według szacunków  liczy sobie prawie 335 tys. mieszkańców, z czego aż 20 proc. stanowią studenci. W wakacje ulice jakby się wyludniają, a podróżowanie komunikacją miejską staje się może nie przyjemnością, ale na pewno całkiem komfortową czynnością - czytamy na portalu.

Autorzy artykułu docenili też mocną pozycje Lublina na kulturalnej mapie kraju. Wśród najciekawszych imprez, które odbywają się w naszym mieście wymieniają np. Inne Brzmienia, Carnaval Sztukmistrzów, Konfrontacje Teatralne, Noc Kultury i Europejski Festiwal Smaku. Zwracają uwagę na działalność Teatru Starego, Centrum Kultury i Centrum Spotkania Kultur.

Pozostajemy w temacie kultury. Kolejnym punktem na liście jest wyprawa do Europejskiego Ośrodka Praktyk Teatralnych w Gardzienicach. - Założona przez Włodzimierza Staniewskiego w 1977 roku grupa wzięła nazwę od podlubelskiej wsi, gdzie znalazła swoją siedzibę w pozostałościach dziś przepięknie odrestaurowanego kompleksu dworskiego z XVII wieku. Przez lata do zrujnowanych budynków ściągali goście z całego świata zafascynowani poszukiwaniami Staniewskiego czerpiącego inspiracje z kultur tradycyjnych w trakcie tzw. Dziś Gardzienice to znany nie tylko w Polsce, ale i za granicą ośrodek badawczo-artystyczny, który organizuje warsztaty, rezydencje, projekty kulturotwórcze i muzyczne, a gości przed spektaklami częstuje kawą, herbatą oraz pierogami ruskimi - czytamy na portalu.

A w taki sposób autorzy piszą o festiwalu Miasto poezji i naszych poetyckich korzeniach: - Miasto, z którym związany był nie tylko Czechowicz, ale inni poeci, m.in. Julia Hartwig, Edward Stachura, Anna Kamieńska czy Marcin Świetlicki, sprzyja spotkaniom z poezją, czego przejawem jest organizowany od 2008 roku festiwal Miasto Poezji. W trakcie imprezy poezja dosłownie wychodzi na ulice, na chodnikach, ścianach i przystankach miasta pojawiają się bowiem wtedy jej strofy. Na ulicach Lublina pojawiają się także poetyckie, specyficzne przedmioty: walizki z wierszami, trolejbus poezji, wędrująca szafa czy maszyna zecerska. Wszystko tworzy niesamowity, jedyny w swoim rodzaju klimat odczarowywania poezji ze stereotypu niedostępności i niezrozumienia.

Na to miano zasłużyliśmy m.in. dzięki odbywającego się w listopadzie Festiwalowi Fantastyki Falkon, który - zdaniem autorów artykułu - jest jednym z najważniejszych polskich konwentów, organizowanym od 2000 roku. Pierwsza jego edycja zgromadziła nieco ponad 400 osób, dzisiaj impreza przyciąga tysiące fanów fantastyki z całego kraju. Można tutaj m.in. podziwiać niesamowite stroje uczestników biorących udział w konkursie na najlepszy KOSplay, wziąć udział w konkursach dla graczy, spotkać autorów gatunku z Polski i zagranicy oraz wziąć udział w mistrzostwach gier planszowych.

- Jeśli zmęczy nas bogata oferta kulturalna w centrum Lublina, zawsze możemy wyskoczyć, podobnie jak mieszkańcy miasta do Muzeum Wsi Lubelskiej ulokowanego tuż przy drodze w kierunku Warszawy lub do pięknego Ogrodu Botanicznego w dolinie rzeki Czechówka. W Muzeum Wsi Lubelskiej zajęcie będą miały nie tylko dzieci, które swobodnie mogą pobiegać wśród domowego ptactwa, ale i dorośli, którym różnorodna ekspozycja pozwoli na zwiedzenie domu ubogiego małżeństwa z Powiśla z 1939 roku lub wiejskiego sklepiku z początku XX wieku. Ogród Botaniczny położony z kolei na ciekawie ukształtowanych terenach z charakterystycznymi dla Lubelszczyzny wąwozami lessowymi daje okazję do spokojnego spaceru wśród zgromadzonej tu roślinności. Co ciekawe, w odrestaurowanym dworku na terenie Sławinka, gdzie mieści się Ogród, gościł Tadeusz Kościuszko - czytamy na stronie.

To nie jest żadna niespodzianka i zgodnie przyznajemy w redakcji, że o zalewie pewnie wiedzą nie tylko rodowici lublinianie. Mimo wszystko chętnie przytaczamy w jaki sposób zachwycają się nim autorzy artykułu: - Kiedy dni są gorące, Zalew Zemborzycki staje się najlepszym miejscem do złapania drugiego oddechu. Powstał w wyniku ciężkiej pracy lubelskiego czynu społecznego, a na symboliczną inaugurację jego działalności przyjechał w połowie lat 70. Edward Gierek. Akwen można okrążyć ścieżką rowerową i lasami w godzinę, podziwiając urokliwą okolicę. Warto również wspomnieć o ośrodkach turystycznych, w szczególności Słonecznym Wrotkowie (zjeżdżalnie i inne elementy wodnej rekreacji na brzegu).

A w taki sposób portal opisuje lubelski slang: - Jeśli nie słyszeliście dotąd o lokalnym słownictwie, to nie martwcie się. Nie jest ono zbyt znane poza Lubelszczyzną. Pewnie jest natomiast, że każda osoba z tego regionu byłaby w stanie ułożyć zdanie, którego nie zrozumiałby nikt poza miejscowymi. Gdybyście zapytali kogoś w Lublinie, jak najlepiej będzie się dostać nad Zalew Zemborzycki, mógłby Wam odpowiedzieć, że można się tam kajtnąć (pojechać rowerem). Kto wie, może nawet porady udzieliłby jakiś Kylo (Krzysiek) albo Gelo (Grzesiek) i po wszystkim zaprosiłby na jakąś prytę (tanie wino), nie chcąc za nią sary (pieniędzy)? Ważna uwaga: na rowerze lepiej nie jeździć w ciapach (kapciach).

- Jak głosi hasło (i pokazuje praktyka), Lublin jest miastem inspiracji. Czasem jednak bywa tak, że w poszukiwaniu pracy i wyższych zarobków mieszkańcy wyjeżdżają w inne rejony Polski. Najczęściej właśnie do Warszawy, co wiąże się nie tylko z aurą stołeczności, lecz również dobrym połączeniem komunikacyjnym. Oba miasta dzieli zaledwie 160 km, które można pokonać w niewiele ponad dwie godziny pociągiem lub dwie i pół, jeśli wybierze się busa. Same busy też stały się zresztą legendarne. Przejazd z prędkością 130 km/h małym pojazdem, do którego upchano dwadzieścia siedzeń to temat na zupełnie inny, acz długi tekst - czytamy w artykule.

Dysonans. To pierwsze, co przychodzi na myśl, gdy rzuci się okiem na kontrast między Zamkiem a dworcem PKS. Z jednej strony zadbana, zabytkowa budowla z dużym placem i zielonymi błoniami, z drugiej zapuszczony budynek z przylegającymi doń, skleconymi naprędce budami wyprzedającymi wszystko i nic. Warto pamiętać, że dosłownie obok mamy jeszcze dwa bazary, rozkrzyczanych handlarzy tanimi papierosami zza wschodniej granicy i ulicę Lubartowską, która do najbezpieczniejszych nie należy.