Lublin. Tu tanio zjecie. Ranking barów na "studencką" kieszeń

Niektórych mogą razić plastikowe naczynia i sztućce, ale tam nie ma czasu na zmywanie, bo gości stale przybywa. Dwudziestoletnie doświadczenie owocuje wierną rzeszą fanów. Lokal jest przytulny, przypominający wiejską chatkę. Ściany ozdobione zostały uśmiechniętymi krowami, co podkreśla, że menu jest bezmięsne podobnie jak oferta sklepu, który jest pod tym samym adresem. Warto zamówić świeże soki owocowe i warzywne (3 zł) i różnego rodzaju zupy (3,50 zł). Warzywna była delikatna, treściwa, gorąca i bogata w kalafiora i marchewkę. Nieco gorzej jest z innymi kategoriami dań, bo testowany przeze mnie falafel został popsuty zimną pitą z warzywnymi, nieco gorzkimi ścinkami w roli surówki. Ale same kuleczki z ciecierzycy były niezłe, bo chrupiące i nawet aromatyczne. Za 4,50 nie można wymagać dużo. Smakowe braki w Wegetarianinie nadrabiane są słusznymi wielkościami porcji.

Ta działająca od wakacji garmażerka ma już pokaźną rzeszę fanów. Ich słynne, codzienne ?Aloha? połączone z menu, na Facebooku śledzi już ponad tysiąc osób. Wyżerka jest miejscem, które przyciąga nie tylko smacznym i fantazyjnym jedzeniem, które przełamuje stereotypy na temat garmażerek, ale i przyjazną atmosferą. Cała okolica kojarzy już panią Elę, która każdemu doradzi, a nawet dorzuci czasem coś gratis. To kolejne miejsce nastawione na gości niejedzących białka zwierzęcego i kolejne, w którym nie ma się ochoty na mięso. Warto wpaść na jednocześnie puszystą i chrupką domowa pizzę z m.in. pieczarkami, cukinią i oliwkami albo na solidnego burgera z sosem śliwkowym za 5,50 zł. A może lepszy będzie kotlet warzywny (2,80 zł) bądź któryś z makaronów (3,50 zł za 100 g)? Polujcie na ciekawostki w stylu tortu naleśnikowego lub wegańskich ?ryb? np. z selera.

Mówią, że u nich smacznie jak u mamy. Pewnie nie każdy się z tym zgodzi, ale grzechem byłoby na ten barek narzekać. Obiad za 10 zł wszyscy zajadali w milczeniu, a więc doceniali smak i wielkość talerza. Kotlet z piersi kurczaka miał przyjemnie strzelającą między zębami panierkę, choć nieco za słoną. Purée ziemniaczane było bez zarzutu, a surówka byłaby modelowa, gdyby nie topiła się w sosie. Proces zamawiania przebiega błyskawicznie. Po wejściu od razu poznałem procedurę, słysząc instrukcję, którą pewien jegomość podawał koledze. - Ty się nie patrz na ścianę, pani ci opowie -  brzmiały wytyczne. Rzeczywiście nie było sensu wodzić oczami po karcie dań. Szybkie pytanie o rodzaj kotleta i dodatki i po chwili już otrzymałem rachunek. Promyk przypomina stołówkę, ale barek doceniają wszystkie grupy klientów. Od załatwiających interesy dżentelmenów, poprzez spokojnych seniorów, aż do wszędobylskich studentów. Niech opinia jednego z nich będzie wizytówką baru z Weteranów: Stołówka studencka? Po co? Każdy szanujący się studenciacha wie, gdzie może zjeść najlepszy obiad na miasteczku akademickim i nie przepłacić. Bar Promyk ? panie tam pracujące wiedzą, jak przygotować porządny obiad.

Bywało różnie, ale ostatnio nie sposób na nich narzekać. Prawnicy, biznesmeni, policjanci ? to tylko część zawodów, których przedstawiciele się tam stołują. Może bułeczki już nie są zupełnie darmowe jak kiedyś, a zupy są z uboższą wkładką, ale ich potrawom nie brakuje solidnej ręki. Pamiętam niezłą kwaśnicę, a swego czasu zjadłem tam przedziwnie dobrą lasagne. Stojąc w kolejce, widać staranność, która cieszy tak samo jak spory wybór dań. Dodajmy do tego ładną stronę internetową, z czytelnym i aktualnym menu, co jeszcze nie jest wszędzie normą. Pomysł z samoobsługą mi się nie podoba, bo zawsze za dużo płacę. No i to kombinowanie. A może zamiast ziemniaczka drugi kotlecik? Ceny są proste ? wszystko za 3,19 zł za 100 g.

W zestawieniu musiała się znaleźć dobra jadłodajnia nastawiona na dowóz, bo przecież nie zawsze możemy albo chcemy wychodzić z domu. Plusem jest możliwość zamawiania drogą mailową. LechRest to solidna firma. Nie przypominam sobie narzekań na nich, oczywiście ponad polską normę. Zadowalające porcje, a ceny w porządku, biorąc pod uwagę, że jedzenia trzeba zapakować i przywieźć. Zupa 4,50 (450 ml), drugie danie w ofercie dnia za 10,50 bądź 11,50 (składnik główny 150 g). Są też sałatki i to całkiem udane, a to nie zdarza się często w tego typu zakładach, np. ta z gruszką (mix sałat, gruszka, ser gorgonzola, roszponka, orzechy włoskie, sos miodowo-cytrynowy). Z pozostałych propozycji zalecam raczej klasyki w rodzaju schabowego (7,50 zł bez dodatków).

Nazwa raczej przesadzona, ponadto jest pewna niejasność przy identyfikacji lokalu. Wchodząc przez drzwi pod szyldem Kucharski, widzimy co innego niż w lokalu obok, o którym szyld głosi, że to Viva Appetit. Na rachunku widnieje nazwa Kucharski, więc to chyba jedna rodzina. W każdym razie ja wszedłem do tego ładniejszego obiektu, schludniejszego, z o wiele bardziej zachęcająco wyglądającym pożywieniem, a więc do Viva Appetit. Dania wyglądały apetycznie. Kolorowe, różnorodne, świeże. Niestety, obsługa raczej niemrawa. Ceny nie powalają na kolana, bo raczej małe danie za 12,84 zł na wynos (1 zł za opakowanie) może nie zachęcać, amatorów jednak nie brakuje. Generalnie koszt to niecałe 30 zł za kg. Zgarnąłem dwa kawałeczki karczku z sosem, kaszę w ilości nieco większej i surówkę. Obowiązuje samoobsługa, a więc znów kombinowanie. Rezultat? Za większą porcję w przykładowym Promyku zapłacimy mniej, ale Kucharski wygrywa lepszym smakiem. Pewnie cena wiąże się z lokalizacją. Kasza co prawda była lekko rozgotowana, jakby wodnista w smaku, ale już karczek mięciutki jak trzeba, a surówka wielobarwna z mocą lekko stawiających opór warzyw. Jeśli komuś nie zależy na ilości, a woli za to jedzenie przyjemniejsze, to Kucharski jest dla niego.

Lubią studentów, więc od poniedziałku do piątku jest promocja dla nich przeznaczona ? zupa plus drugie za 15 zł. Ąka to w ogóle jedna z najsensowniejszych knajpek, doceniona nawet przez inspektorów Gault & Millau. Próbowałem wielu dań i każde jest warte swojej ceny, niewygórowanej. Nieważne, czy zamówimy delikatną cielęcinkę, czy charakternego mieloniaka. Babcina kuchnia jest bez ściemy. W tym momencie warto wspomnieć, że obecnie większość restauracji ma w swojej ofercie zestawy obiadowe w atrakcyjnych cenach, a niektórzy (jak choćby w rewelacyjnej restauracji W Młynie) postanowili na tygodniu serwować tylko tanie obiady (z dowozem). Szukajcie więc swoich ulubionych miejsc z takimi ofertami promocyjnymi. Dawniej był to nawet obowiązek również dla najwykwintniejszych restauracji hotelowych.

Kultowe miejsce, skryte w czeluściach targowiska przy Wileńskiej, do którego trafiali jedynie wtajemniczeni smakosze. To się zmieniło, bo pani Irena dorobiła się niemałej sławy, a także filii w Galerii Olimp. Teraz każdy może spróbować najlepszych gofrów. Warto poczekać na owocowy sezon i codziennie zajadać się gofrem z truskawkami. A do tego czasu wystarczy prawdziwa, bita śmietana, która idealnie kontrastuje z odpowiednim, dobrze wypieczonym ciastem, które się nie rozpada pod nawałem dodatków. Tylko pamiętajcie, że tam niemal zawsze jest kolejka. Trzeba grzecznie odstać swoje. Jeść można od razu bądź poprosić o zapakowanie łakoci. Koszt to około 5-6 zł.

Pierwszy i jeszcze pewnie długo najlepszy lokal wegański. Jego popularność świadczy nie tylko o tym, że jest w Lublinie zapotrzebowanie na tego typu miejsca, ale również o otwartych głowach wszystkich lubelskich smakoszy, akceptujących wyłącznie roślinne menu, które codziennie się zmienia, i jak nakazuje najlepsza praktyka - jest oparte o sezonowość. Ich burgery biją na głowę konkurencję, bo są mądrze komponowane i prawidłowo składane. Spokojnie można się nimi najeść, wydając 10 zł. A jak dołożycie jeszcze 5 lub 6 zł za zupę (ja trafiłem na wyborny dal z soczewicy), to macie gwarancję, że kolejny posiłek dnia sobie darujecie. Obsługa jest zawsze sympatyczna i sprawna, co sprawia, że chce się wracać.

Bar Mieszczański jest wyjątkowym miejscem na kulinarnej mapie. Zarówno restauracyjka w centrum miasta, jak również znajdująca się na terenie miasteczka akademickiego popularna Mensa Academica należą do przedsiębiorstwa społecznego ProBono. Zysk z ich działalności przeznaczony jest na walkę z ubóstwem i przeciwdziałanie wykluczeniu społecznemu najuboższych. Czyli obżarstwo może być dobrym uczynkiem. Na wyróżnienie zasługuje też fakt, że specjały przygotowywane w tych miejscach regularnie zdobywają nagrody, m.in. w konkursie - Lider smaku. Zarówno w kwestii smaku, jak i obsługi wiele lokali mogłoby się uczyć od ekipy Bractwa Miłosierdzia im. św. Brata Alberta. Miło wspominam zarówno pikantne pierogi mieszczańskie oblane skwarkami jak i esencjonalną zupę ogonową. Dobrze zaprezentował się też kotlet schabowy z purée ziemniaczanym i orzeźwiającą surówką. Za zupę trzeba zapłacić 3 zł, a kompletne danie główne zamyka się w kwocie 12 zł.