Wybierz prenumeratę, by czytać to, co Cię ciekawi Sprawdź ofertę
    Szukaj
    Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
    wyborcza.pl Lublin

    Niezwykła metamorfoza podwórka z Kunickiego. Zaglądają tu zaciekawieni turyści [ZDJĘCIA]

    Wiadomości z Lublina
    Jakub Orzechowski
    Trafić tu bardzo łatwo. To minuta drogi od niedawno otwartego placu przy zabytkowym wiadukcie PKP. Coraz częściej zdarza się, że na to podwórko przychodzą zrobić sobie zdjęcie przypadkowi ludzie, np. czekający na pociąg turyści. Przyciągają ich kolorowe drzwi komórek lokatorskich, widoczne z ulicy. Kunickiego nie cieszy się w Lublinie najlepszą sławą. Miejsce dotknięte jest różnymi problemami, m.in. bezrobociem. Za kamienicą z nr 23, wybudowaną na początku XX w., znajduje się spore podwórko. Do niedawna było głównie parkingiem i choć nadal stawiane są tam samochody, to przestrzeń nabrała zupełnie innego znaczenia. Teraz to miejsce spotkań i wspólnych działań mieszkańców. Na przykład w sobotę przyszedł tu Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena. Przyniósł kilka książek i czytał. Dorośli rozłożyli koce, dzieci siedziały i słuchały. - Bo trzeba dużo czytać, by mieć dobrą wyobraźnię - tłumaczył im. Potem było wspólne ilustrowanie historii, którą usłyszały, kredą na chodniku. Kolorowe drzwi do komórek lokatorskich to efekt pracy nad poprawą wizualnej strony tego miejsca, nad którą czuwała Paulina Zarębska-Denysiuk, historyk sztuki. Prowadzące do komórek schody udekorowane są białymi chmurkami na niebieskim tle. We wszystkie te prace, angażowali się ci, którzy z tej przestrzeni korzystają na co dzień. Pierwsze działania na podwórku rozpoczęły się w 2015 r. i były finansowane z budżetu obywatelskiego. Tegoroczne opłacane są z programu urzędu miasta Dzielnice Kultury. md
    JAKUB ORZECHOWSKI
    1 z 29

    Trafić tu bardzo łatwo. To minuta drogi od niedawno otwartego placu przy zabytkowym wiadukcie PKP. Coraz częściej zdarza się, że na to podwórko przychodzą zrobić sobie zdjęcie przypadkowi ludzie, np. czekający na pociąg turyści. Przyciągają ich kolorowe drzwi komórek lokatorskich, widoczne z ulicy. Kunickiego nie cieszy się w Lublinie najlepszą sławą. Miejsce dotknięte jest różnymi problemami, m.in. bezrobociem. Za kamienicą z nr 23, wybudowaną na początku XX w., znajduje się spore podwórko. Do niedawna było głównie parkingiem i choć nadal stawiane są tam samochody, to przestrzeń nabrała zupełnie innego znaczenia. Teraz to miejsce spotkań i wspólnych działań mieszkańców. Na przykład w sobotę przyszedł tu Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena. Przyniósł kilka książek i czytał. Dorośli rozłożyli koce, dzieci siedziały i słuchały. - Bo trzeba dużo czytać, by mieć dobrą wyobraźnię - tłumaczył im. Potem było wspólne ilustrowanie historii, którą usłyszały, kredą na chodniku. Kolorowe drzwi do komórek lokatorskich to efekt pracy nad poprawą wizualnej strony tego miejsca, nad którą czuwała Paulina Zarębska-Denysiuk, historyk sztuki. Prowadzące do komórek schody udekorowane są białymi chmurkami na niebieskim tle. We wszystkie te prace, angażowali się ci, którzy z tej przestrzeni korzystają na co dzień. Pierwsze działania na podwórku rozpoczęły się w 2015 r. i były finansowane z budżetu obywatelskiego. Tegoroczne opłacane są z programu urzędu miasta Dzielnice Kultury. md
    Lublin. Podwórko przy ul. Kunickiego w dzielnicy Dziesiąta
    JAKUB ORZECHOWSKI
    2 z 29

    Lublin. Podwórko przy ul. Kunickiego w dzielnicy Dziesiąta
    Trafić tu bardzo łatwo. To minuta drogi od niedawno otwartego placu przy zabytkowym wiadukcie PKP. Coraz częściej zdarza się, że na to podwórko przychodzą zrobić sobie zdjęcie przypadkowi ludzie, np. czekający na pociąg turyści. Przyciągają ich kolorowe drzwi komórek lokatorskich, widoczne z ulicy. Kunickiego nie cieszy się w Lublinie najlepszą sławą. Miejsce dotknięte jest różnymi problemami, m.in. bezrobociem. Za kamienicą z nr 23, wybudowaną na początku XX w., znajduje się spore podwórko. Do niedawna było głównie parkingiem i choć nadal stawiane są tam samochody, to przestrzeń nabrała zupełnie innego znaczenia. Teraz to miejsce spotkań i wspólnych działań mieszkańców. Na przykład w sobotę przyszedł tu Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena. Przyniósł kilka książek i czytał. Dorośli rozłożyli koce, dzieci siedziały i słuchały. - Bo trzeba dużo czytać, by mieć dobrą wyobraźnię - tłumaczył im. Potem było wspólne ilustrowanie historii, którą usłyszały, kredą na chodniku. Kolorowe drzwi do komórek lokatorskich to efekt pracy nad poprawą wizualnej strony tego miejsca, nad którą czuwała Paulina Zarębska-Denysiuk, historyk sztuki. Prowadzące do komórek schody udekorowane są białymi chmurkami na niebieskim tle. We wszystkie te prace, angażowali się ci, którzy z tej przestrzeni korzystają na co dzień. Pierwsze działania na podwórku rozpoczęły się w 2015 r. i były finansowane z budżetu obywatelskiego. Tegoroczne opłacane są z programu urzędu miasta Dzielnice Kultury. md
    JAKUB ORZECHOWSKI
    3 z 29

    Trafić tu bardzo łatwo. To minuta drogi od niedawno otwartego placu przy zabytkowym wiadukcie PKP. Coraz częściej zdarza się, że na to podwórko przychodzą zrobić sobie zdjęcie przypadkowi ludzie, np. czekający na pociąg turyści. Przyciągają ich kolorowe drzwi komórek lokatorskich, widoczne z ulicy. Kunickiego nie cieszy się w Lublinie najlepszą sławą. Miejsce dotknięte jest różnymi problemami, m.in. bezrobociem. Za kamienicą z nr 23, wybudowaną na początku XX w., znajduje się spore podwórko. Do niedawna było głównie parkingiem i choć nadal stawiane są tam samochody, to przestrzeń nabrała zupełnie innego znaczenia. Teraz to miejsce spotkań i wspólnych działań mieszkańców. Na przykład w sobotę przyszedł tu Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena. Przyniósł kilka książek i czytał. Dorośli rozłożyli koce, dzieci siedziały i słuchały. - Bo trzeba dużo czytać, by mieć dobrą wyobraźnię - tłumaczył im. Potem było wspólne ilustrowanie historii, którą usłyszały, kredą na chodniku. Kolorowe drzwi do komórek lokatorskich to efekt pracy nad poprawą wizualnej strony tego miejsca, nad którą czuwała Paulina Zarębska-Denysiuk, historyk sztuki. Prowadzące do komórek schody udekorowane są białymi chmurkami na niebieskim tle. We wszystkie te prace, angażowali się ci, którzy z tej przestrzeni korzystają na co dzień. Pierwsze działania na podwórku rozpoczęły się w 2015 r. i były finansowane z budżetu obywatelskiego. Tegoroczne opłacane są z programu urzędu miasta Dzielnice Kultury. md
    Lublin. Podwórko przy ul. Kunickiego w dzielnicy Dziesiąta
    JAKUB ORZECHOWSKI
    4 z 29

    Lublin. Podwórko przy ul. Kunickiego w dzielnicy Dziesiąta
    JAKUB ORZECHOWSKI
    5 z 29

    JAKUB ORZECHOWSKI
    6 z 29

    Trafić tu bardzo łatwo. To minuta drogi od niedawno otwartego placu przy zabytkowym wiadukcie PKP. Coraz częściej zdarza się, że na to podwórko przychodzą zrobić sobie zdjęcie przypadkowi ludzie, np. czekający na pociąg turyści. Przyciągają ich kolorowe drzwi komórek lokatorskich, widoczne z ulicy. Kunickiego nie cieszy się w Lublinie najlepszą sławą. Miejsce dotknięte jest różnymi problemami, m.in. bezrobociem. Za kamienicą z nr 23, wybudowaną na początku XX w., znajduje się spore podwórko. Do niedawna było głównie parkingiem i choć nadal stawiane są tam samochody, to przestrzeń nabrała zupełnie innego znaczenia. Teraz to miejsce spotkań i wspólnych działań mieszkańców. Na przykład w sobotę przyszedł tu Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena. Przyniósł kilka książek i czytał. Dorośli rozłożyli koce, dzieci siedziały i słuchały. - Bo trzeba dużo czytać, by mieć dobrą wyobraźnię - tłumaczył im. Potem było wspólne ilustrowanie historii, którą usłyszały, kredą na chodniku. Kolorowe drzwi do komórek lokatorskich to efekt pracy nad poprawą wizualnej strony tego miejsca, nad którą czuwała Paulina Zarębska-Denysiuk, historyk sztuki. Prowadzące do komórek schody udekorowane są białymi chmurkami na niebieskim tle. We wszystkie te prace, angażowali się ci, którzy z tej przestrzeni korzystają na co dzień. Pierwsze działania na podwórku rozpoczęły się w 2015 r. i były finansowane z budżetu obywatelskiego. Tegoroczne opłacane są z programu urzędu miasta Dzielnice Kultury. md
    JAKUB ORZECHOWSKI
    7 z 29

    Trafić tu bardzo łatwo. To minuta drogi od niedawno otwartego placu przy zabytkowym wiadukcie PKP. Coraz częściej zdarza się, że na to podwórko przychodzą zrobić sobie zdjęcie przypadkowi ludzie, np. czekający na pociąg turyści. Przyciągają ich kolorowe drzwi komórek lokatorskich, widoczne z ulicy. Kunickiego nie cieszy się w Lublinie najlepszą sławą. Miejsce dotknięte jest różnymi problemami, m.in. bezrobociem. Za kamienicą z nr 23, wybudowaną na początku XX w., znajduje się spore podwórko. Do niedawna było głównie parkingiem i choć nadal stawiane są tam samochody, to przestrzeń nabrała zupełnie innego znaczenia. Teraz to miejsce spotkań i wspólnych działań mieszkańców. Na przykład w sobotę przyszedł tu Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena. Przyniósł kilka książek i czytał. Dorośli rozłożyli koce, dzieci siedziały i słuchały. - Bo trzeba dużo czytać, by mieć dobrą wyobraźnię - tłumaczył im. Potem było wspólne ilustrowanie historii, którą usłyszały, kredą na chodniku. Kolorowe drzwi do komórek lokatorskich to efekt pracy nad poprawą wizualnej strony tego miejsca, nad którą czuwała Paulina Zarębska-Denysiuk, historyk sztuki. Prowadzące do komórek schody udekorowane są białymi chmurkami na niebieskim tle. We wszystkie te prace, angażowali się ci, którzy z tej przestrzeni korzystają na co dzień. Pierwsze działania na podwórku rozpoczęły się w 2015 r. i były finansowane z budżetu obywatelskiego. Tegoroczne opłacane są z programu urzędu miasta Dzielnice Kultury. md
    Trafić tu bardzo łatwo. To minuta drogi od niedawno otwartego placu przy zabytkowym wiadukcie PKP. Coraz częściej zdarza się, że na to podwórko przychodzą zrobić sobie zdjęcie przypadkowi ludzie, np. czekający na pociąg turyści. Przyciągają ich kolorowe drzwi komórek lokatorskich, widoczne z ulicy. Kunickiego nie cieszy się w Lublinie najlepszą sławą. Miejsce dotknięte jest różnymi problemami, m.in. bezrobociem. Za kamienicą z nr 23, wybudowaną na początku XX w., znajduje się spore podwórko. Do niedawna było głównie parkingiem i choć nadal stawiane są tam samochody, to przestrzeń nabrała zupełnie innego znaczenia. Teraz to miejsce spotkań i wspólnych działań mieszkańców. Na przykład w sobotę przyszedł tu Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena. Przyniósł kilka książek i czytał. Dorośli rozłożyli koce, dzieci siedziały i słuchały. - Bo trzeba dużo czytać, by mieć dobrą wyobraźnię - tłumaczył im. Potem było wspólne ilustrowanie historii, którą usłyszały, kredą na chodniku. Kolorowe drzwi do komórek lokatorskich to efekt pracy nad poprawą wizualnej strony tego miejsca, nad którą czuwała Paulina Zarębska-Denysiuk, historyk sztuki. Prowadzące do komórek schody udekorowane są białymi chmurkami na niebieskim tle. We wszystkie te prace, angażowali się ci, którzy z tej przestrzeni korzystają na co dzień. Pierwsze działania na podwórku rozpoczęły się w 2015 r. i były finansowane z budżetu obywatelskiego. Tegoroczne opłacane są z programu urzędu miasta Dzielnice Kultury. md
    JAKUB ORZECHOWSKI
    8 z 29

    Trafić tu bardzo łatwo. To minuta drogi od niedawno otwartego placu przy zabytkowym wiadukcie PKP. Coraz częściej zdarza się, że na to podwórko przychodzą zrobić sobie zdjęcie przypadkowi ludzie, np. czekający na pociąg turyści. Przyciągają ich kolorowe drzwi komórek lokatorskich, widoczne z ulicy. Kunickiego nie cieszy się w Lublinie najlepszą sławą. Miejsce dotknięte jest różnymi problemami, m.in. bezrobociem. Za kamienicą z nr 23, wybudowaną na początku XX w., znajduje się spore podwórko. Do niedawna było głównie parkingiem i choć nadal stawiane są tam samochody, to przestrzeń nabrała zupełnie innego znaczenia. Teraz to miejsce spotkań i wspólnych działań mieszkańców. Na przykład w sobotę przyszedł tu Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena. Przyniósł kilka książek i czytał. Dorośli rozłożyli koce, dzieci siedziały i słuchały. - Bo trzeba dużo czytać, by mieć dobrą wyobraźnię - tłumaczył im. Potem było wspólne ilustrowanie historii, którą usłyszały, kredą na chodniku. Kolorowe drzwi do komórek lokatorskich to efekt pracy nad poprawą wizualnej strony tego miejsca, nad którą czuwała Paulina Zarębska-Denysiuk, historyk sztuki. Prowadzące do komórek schody udekorowane są białymi chmurkami na niebieskim tle. We wszystkie te prace, angażowali się ci, którzy z tej przestrzeni korzystają na co dzień. Pierwsze działania na podwórku rozpoczęły się w 2015 r. i były finansowane z budżetu obywatelskiego. Tegoroczne opłacane są z programu urzędu miasta Dzielnice Kultury. md
    Trafić tu bardzo łatwo. To minuta drogi od niedawno otwartego placu przy zabytkowym wiadukcie PKP. Coraz częściej zdarza się, że na to podwórko przychodzą zrobić sobie zdjęcie przypadkowi ludzie, np. czekający na pociąg turyści. Przyciągają ich kolorowe drzwi komórek lokatorskich, widoczne z ulicy. Kunickiego nie cieszy się w Lublinie najlepszą sławą. Miejsce dotknięte jest różnymi problemami, m.in. bezrobociem. Za kamienicą z nr 23, wybudowaną na początku XX w., znajduje się spore podwórko. Do niedawna było głównie parkingiem i choć nadal stawiane są tam samochody, to przestrzeń nabrała zupełnie innego znaczenia. Teraz to miejsce spotkań i wspólnych działań mieszkańców. Na przykład w sobotę przyszedł tu Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena. Przyniósł kilka książek i czytał. Dorośli rozłożyli koce, dzieci siedziały i słuchały. - Bo trzeba dużo czytać, by mieć dobrą wyobraźnię - tłumaczył im. Potem było wspólne ilustrowanie historii, którą usłyszały, kredą na chodniku. Kolorowe drzwi do komórek lokatorskich to efekt pracy nad poprawą wizualnej strony tego miejsca, nad którą czuwała Paulina Zarębska-Denysiuk, historyk sztuki. Prowadzące do komórek schody udekorowane są białymi chmurkami na niebieskim tle. We wszystkie te prace, angażowali się ci, którzy z tej przestrzeni korzystają na co dzień. Pierwsze działania na podwórku rozpoczęły się w 2015 r. i były finansowane z budżetu obywatelskiego. Tegoroczne opłacane są z programu urzędu miasta Dzielnice Kultury. md
    JAKUB ORZECHOWSKI
    9 z 29

    Trafić tu bardzo łatwo. To minuta drogi od niedawno otwartego placu przy zabytkowym wiadukcie PKP. Coraz częściej zdarza się, że na to podwórko przychodzą zrobić sobie zdjęcie przypadkowi ludzie, np. czekający na pociąg turyści. Przyciągają ich kolorowe drzwi komórek lokatorskich, widoczne z ulicy. Kunickiego nie cieszy się w Lublinie najlepszą sławą. Miejsce dotknięte jest różnymi problemami, m.in. bezrobociem. Za kamienicą z nr 23, wybudowaną na początku XX w., znajduje się spore podwórko. Do niedawna było głównie parkingiem i choć nadal stawiane są tam samochody, to przestrzeń nabrała zupełnie innego znaczenia. Teraz to miejsce spotkań i wspólnych działań mieszkańców. Na przykład w sobotę przyszedł tu Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena. Przyniósł kilka książek i czytał. Dorośli rozłożyli koce, dzieci siedziały i słuchały. - Bo trzeba dużo czytać, by mieć dobrą wyobraźnię - tłumaczył im. Potem było wspólne ilustrowanie historii, którą usłyszały, kredą na chodniku. Kolorowe drzwi do komórek lokatorskich to efekt pracy nad poprawą wizualnej strony tego miejsca, nad którą czuwała Paulina Zarębska-Denysiuk, historyk sztuki. Prowadzące do komórek schody udekorowane są białymi chmurkami na niebieskim tle. We wszystkie te prace, angażowali się ci, którzy z tej przestrzeni korzystają na co dzień. Pierwsze działania na podwórku rozpoczęły się w 2015 r. i były finansowane z budżetu obywatelskiego. Tegoroczne opłacane są z programu urzędu miasta Dzielnice Kultury. md
    Trafić tu bardzo łatwo. To minuta drogi od niedawno otwartego placu przy zabytkowym wiadukcie PKP. Coraz częściej zdarza się, że na to podwórko przychodzą zrobić sobie zdjęcie przypadkowi ludzie, np. czekający na pociąg turyści. Przyciągają ich kolorowe drzwi komórek lokatorskich, widoczne z ulicy. Kunickiego nie cieszy się w Lublinie najlepszą sławą. Miejsce dotknięte jest różnymi problemami, m.in. bezrobociem. Za kamienicą z nr 23, wybudowaną na początku XX w., znajduje się spore podwórko. Do niedawna było głównie parkingiem i choć nadal stawiane są tam samochody, to przestrzeń nabrała zupełnie innego znaczenia. Teraz to miejsce spotkań i wspólnych działań mieszkańców. Na przykład w sobotę przyszedł tu Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena. Przyniósł kilka książek i czytał. Dorośli rozłożyli koce, dzieci siedziały i słuchały. - Bo trzeba dużo czytać, by mieć dobrą wyobraźnię - tłumaczył im. Potem było wspólne ilustrowanie historii, którą usłyszały, kredą na chodniku. Kolorowe drzwi do komórek lokatorskich to efekt pracy nad poprawą wizualnej strony tego miejsca, nad którą czuwała Paulina Zarębska-Denysiuk, historyk sztuki. Prowadzące do komórek schody udekorowane są białymi chmurkami na niebieskim tle. We wszystkie te prace, angażowali się ci, którzy z tej przestrzeni korzystają na co dzień. Pierwsze działania na podwórku rozpoczęły się w 2015 r. i były finansowane z budżetu obywatelskiego. Tegoroczne opłacane są z programu urzędu miasta Dzielnice Kultury. md
    JAKUB ORZECHOWSKI
    10 z 29

    Trafić tu bardzo łatwo. To minuta drogi od niedawno otwartego placu przy zabytkowym wiadukcie PKP. Coraz częściej zdarza się, że na to podwórko przychodzą zrobić sobie zdjęcie przypadkowi ludzie, np. czekający na pociąg turyści. Przyciągają ich kolorowe drzwi komórek lokatorskich, widoczne z ulicy. Kunickiego nie cieszy się w Lublinie najlepszą sławą. Miejsce dotknięte jest różnymi problemami, m.in. bezrobociem. Za kamienicą z nr 23, wybudowaną na początku XX w., znajduje się spore podwórko. Do niedawna było głównie parkingiem i choć nadal stawiane są tam samochody, to przestrzeń nabrała zupełnie innego znaczenia. Teraz to miejsce spotkań i wspólnych działań mieszkańców. Na przykład w sobotę przyszedł tu Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena. Przyniósł kilka książek i czytał. Dorośli rozłożyli koce, dzieci siedziały i słuchały. - Bo trzeba dużo czytać, by mieć dobrą wyobraźnię - tłumaczył im. Potem było wspólne ilustrowanie historii, którą usłyszały, kredą na chodniku. Kolorowe drzwi do komórek lokatorskich to efekt pracy nad poprawą wizualnej strony tego miejsca, nad którą czuwała Paulina Zarębska-Denysiuk, historyk sztuki. Prowadzące do komórek schody udekorowane są białymi chmurkami na niebieskim tle. We wszystkie te prace, angażowali się ci, którzy z tej przestrzeni korzystają na co dzień. Pierwsze działania na podwórku rozpoczęły się w 2015 r. i były finansowane z budżetu obywatelskiego. Tegoroczne opłacane są z programu urzędu miasta Dzielnice Kultury. md
    Trafić tu bardzo łatwo. To minuta drogi od niedawno otwartego placu przy zabytkowym wiadukcie PKP. Coraz częściej zdarza się, że na to podwórko przychodzą zrobić sobie zdjęcie przypadkowi ludzie, np. czekający na pociąg turyści. Przyciągają ich kolorowe drzwi komórek lokatorskich, widoczne z ulicy. Kunickiego nie cieszy się w Lublinie najlepszą sławą. Miejsce dotknięte jest różnymi problemami, m.in. bezrobociem. Za kamienicą z nr 23, wybudowaną na początku XX w., znajduje się spore podwórko. Do niedawna było głównie parkingiem i choć nadal stawiane są tam samochody, to przestrzeń nabrała zupełnie innego znaczenia. Teraz to miejsce spotkań i wspólnych działań mieszkańców. Na przykład w sobotę przyszedł tu Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena. Przyniósł kilka książek i czytał. Dorośli rozłożyli koce, dzieci siedziały i słuchały. - Bo trzeba dużo czytać, by mieć dobrą wyobraźnię - tłumaczył im. Potem było wspólne ilustrowanie historii, którą usłyszały, kredą na chodniku. Kolorowe drzwi do komórek lokatorskich to efekt pracy nad poprawą wizualnej strony tego miejsca, nad którą czuwała Paulina Zarębska-Denysiuk, historyk sztuki. Prowadzące do komórek schody udekorowane są białymi chmurkami na niebieskim tle. We wszystkie te prace, angażowali się ci, którzy z tej przestrzeni korzystają na co dzień. Pierwsze działania na podwórku rozpoczęły się w 2015 r. i były finansowane z budżetu obywatelskiego. Tegoroczne opłacane są z programu urzędu miasta Dzielnice Kultury. md
    JAKUB ORZECHOWSKI
    11 z 29

    Trafić tu bardzo łatwo. To minuta drogi od niedawno otwartego placu przy zabytkowym wiadukcie PKP. Coraz częściej zdarza się, że na to podwórko przychodzą zrobić sobie zdjęcie przypadkowi ludzie, np. czekający na pociąg turyści. Przyciągają ich kolorowe drzwi komórek lokatorskich, widoczne z ulicy. Kunickiego nie cieszy się w Lublinie najlepszą sławą. Miejsce dotknięte jest różnymi problemami, m.in. bezrobociem. Za kamienicą z nr 23, wybudowaną na początku XX w., znajduje się spore podwórko. Do niedawna było głównie parkingiem i choć nadal stawiane są tam samochody, to przestrzeń nabrała zupełnie innego znaczenia. Teraz to miejsce spotkań i wspólnych działań mieszkańców. Na przykład w sobotę przyszedł tu Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena. Przyniósł kilka książek i czytał. Dorośli rozłożyli koce, dzieci siedziały i słuchały. - Bo trzeba dużo czytać, by mieć dobrą wyobraźnię - tłumaczył im. Potem było wspólne ilustrowanie historii, którą usłyszały, kredą na chodniku. Kolorowe drzwi do komórek lokatorskich to efekt pracy nad poprawą wizualnej strony tego miejsca, nad którą czuwała Paulina Zarębska-Denysiuk, historyk sztuki. Prowadzące do komórek schody udekorowane są białymi chmurkami na niebieskim tle. We wszystkie te prace, angażowali się ci, którzy z tej przestrzeni korzystają na co dzień. Pierwsze działania na podwórku rozpoczęły się w 2015 r. i były finansowane z budżetu obywatelskiego. Tegoroczne opłacane są z programu urzędu miasta Dzielnice Kultury. md
    Trafić tu bardzo łatwo. To minuta drogi od niedawno otwartego placu przy zabytkowym wiadukcie PKP. Coraz częściej zdarza się, że na to podwórko przychodzą zrobić sobie zdjęcie przypadkowi ludzie, np. czekający na pociąg turyści. Przyciągają ich kolorowe drzwi komórek lokatorskich, widoczne z ulicy. Kunickiego nie cieszy się w Lublinie najlepszą sławą. Miejsce dotknięte jest różnymi problemami, m.in. bezrobociem. Za kamienicą z nr 23, wybudowaną na początku XX w., znajduje się spore podwórko. Do niedawna było głównie parkingiem i choć nadal stawiane są tam samochody, to przestrzeń nabrała zupełnie innego znaczenia. Teraz to miejsce spotkań i wspólnych działań mieszkańców. Na przykład w sobotę przyszedł tu Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena. Przyniósł kilka książek i czytał. Dorośli rozłożyli koce, dzieci siedziały i słuchały. - Bo trzeba dużo czytać, by mieć dobrą wyobraźnię - tłumaczył im. Potem było wspólne ilustrowanie historii, którą usłyszały, kredą na chodniku. Kolorowe drzwi do komórek lokatorskich to efekt pracy nad poprawą wizualnej strony tego miejsca, nad którą czuwała Paulina Zarębska-Denysiuk, historyk sztuki. Prowadzące do komórek schody udekorowane są białymi chmurkami na niebieskim tle. We wszystkie te prace, angażowali się ci, którzy z tej przestrzeni korzystają na co dzień. Pierwsze działania na podwórku rozpoczęły się w 2015 r. i były finansowane z budżetu obywatelskiego. Tegoroczne opłacane są z programu urzędu miasta Dzielnice Kultury. md
    JAKUB ORZECHOWSKI
    12 z 29

    Trafić tu bardzo łatwo. To minuta drogi od niedawno otwartego placu przy zabytkowym wiadukcie PKP. Coraz częściej zdarza się, że na to podwórko przychodzą zrobić sobie zdjęcie przypadkowi ludzie, np. czekający na pociąg turyści. Przyciągają ich kolorowe drzwi komórek lokatorskich, widoczne z ulicy. Kunickiego nie cieszy się w Lublinie najlepszą sławą. Miejsce dotknięte jest różnymi problemami, m.in. bezrobociem. Za kamienicą z nr 23, wybudowaną na początku XX w., znajduje się spore podwórko. Do niedawna było głównie parkingiem i choć nadal stawiane są tam samochody, to przestrzeń nabrała zupełnie innego znaczenia. Teraz to miejsce spotkań i wspólnych działań mieszkańców. Na przykład w sobotę przyszedł tu Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena. Przyniósł kilka książek i czytał. Dorośli rozłożyli koce, dzieci siedziały i słuchały. - Bo trzeba dużo czytać, by mieć dobrą wyobraźnię - tłumaczył im. Potem było wspólne ilustrowanie historii, którą usłyszały, kredą na chodniku. Kolorowe drzwi do komórek lokatorskich to efekt pracy nad poprawą wizualnej strony tego miejsca, nad którą czuwała Paulina Zarębska-Denysiuk, historyk sztuki. Prowadzące do komórek schody udekorowane są białymi chmurkami na niebieskim tle. We wszystkie te prace, angażowali się ci, którzy z tej przestrzeni korzystają na co dzień. Pierwsze działania na podwórku rozpoczęły się w 2015 r. i były finansowane z budżetu obywatelskiego. Tegoroczne opłacane są z programu urzędu miasta Dzielnice Kultury. md
    Trafić tu bardzo łatwo. To minuta drogi od niedawno otwartego placu przy zabytkowym wiadukcie PKP. Coraz częściej zdarza się, że na to podwórko przychodzą zrobić sobie zdjęcie przypadkowi ludzie, np. czekający na pociąg turyści. Przyciągają ich kolorowe drzwi komórek lokatorskich, widoczne z ulicy. Kunickiego nie cieszy się w Lublinie najlepszą sławą. Miejsce dotknięte jest różnymi problemami, m.in. bezrobociem. Za kamienicą z nr 23, wybudowaną na początku XX w., znajduje się spore podwórko. Do niedawna było głównie parkingiem i choć nadal stawiane są tam samochody, to przestrzeń nabrała zupełnie innego znaczenia. Teraz to miejsce spotkań i wspólnych działań mieszkańców. Na przykład w sobotę przyszedł tu Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena. Przyniósł kilka książek i czytał. Dorośli rozłożyli koce, dzieci siedziały i słuchały. - Bo trzeba dużo czytać, by mieć dobrą wyobraźnię - tłumaczył im. Potem było wspólne ilustrowanie historii, którą usłyszały, kredą na chodniku. Kolorowe drzwi do komórek lokatorskich to efekt pracy nad poprawą wizualnej strony tego miejsca, nad którą czuwała Paulina Zarębska-Denysiuk, historyk sztuki. Prowadzące do komórek schody udekorowane są białymi chmurkami na niebieskim tle. We wszystkie te prace, angażowali się ci, którzy z tej przestrzeni korzystają na co dzień. Pierwsze działania na podwórku rozpoczęły się w 2015 r. i były finansowane z budżetu obywatelskiego. Tegoroczne opłacane są z programu urzędu miasta Dzielnice Kultury. md
    JAKUB ORZECHOWSKI
    13 z 29

    Trafić tu bardzo łatwo. To minuta drogi od niedawno otwartego placu przy zabytkowym wiadukcie PKP. Coraz częściej zdarza się, że na to podwórko przychodzą zrobić sobie zdjęcie przypadkowi ludzie, np. czekający na pociąg turyści. Przyciągają ich kolorowe drzwi komórek lokatorskich, widoczne z ulicy. Kunickiego nie cieszy się w Lublinie najlepszą sławą. Miejsce dotknięte jest różnymi problemami, m.in. bezrobociem. Za kamienicą z nr 23, wybudowaną na początku XX w., znajduje się spore podwórko. Do niedawna było głównie parkingiem i choć nadal stawiane są tam samochody, to przestrzeń nabrała zupełnie innego znaczenia. Teraz to miejsce spotkań i wspólnych działań mieszkańców. Na przykład w sobotę przyszedł tu Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena. Przyniósł kilka książek i czytał. Dorośli rozłożyli koce, dzieci siedziały i słuchały. - Bo trzeba dużo czytać, by mieć dobrą wyobraźnię - tłumaczył im. Potem było wspólne ilustrowanie historii, którą usłyszały, kredą na chodniku. Kolorowe drzwi do komórek lokatorskich to efekt pracy nad poprawą wizualnej strony tego miejsca, nad którą czuwała Paulina Zarębska-Denysiuk, historyk sztuki. Prowadzące do komórek schody udekorowane są białymi chmurkami na niebieskim tle. We wszystkie te prace, angażowali się ci, którzy z tej przestrzeni korzystają na co dzień. Pierwsze działania na podwórku rozpoczęły się w 2015 r. i były finansowane z budżetu obywatelskiego. Tegoroczne opłacane są z programu urzędu miasta Dzielnice Kultury. md
    Trafić tu bardzo łatwo. To minuta drogi od niedawno otwartego placu przy zabytkowym wiadukcie PKP. Coraz częściej zdarza się, że na to podwórko przychodzą zrobić sobie zdjęcie przypadkowi ludzie, np. czekający na pociąg turyści. Przyciągają ich kolorowe drzwi komórek lokatorskich, widoczne z ulicy. Kunickiego nie cieszy się w Lublinie najlepszą sławą. Miejsce dotknięte jest różnymi problemami, m.in. bezrobociem. Za kamienicą z nr 23, wybudowaną na początku XX w., znajduje się spore podwórko. Do niedawna było głównie parkingiem i choć nadal stawiane są tam samochody, to przestrzeń nabrała zupełnie innego znaczenia. Teraz to miejsce spotkań i wspólnych działań mieszkańców. Na przykład w sobotę przyszedł tu Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena. Przyniósł kilka książek i czytał. Dorośli rozłożyli koce, dzieci siedziały i słuchały. - Bo trzeba dużo czytać, by mieć dobrą wyobraźnię - tłumaczył im. Potem było wspólne ilustrowanie historii, którą usłyszały, kredą na chodniku. Kolorowe drzwi do komórek lokatorskich to efekt pracy nad poprawą wizualnej strony tego miejsca, nad którą czuwała Paulina Zarębska-Denysiuk, historyk sztuki. Prowadzące do komórek schody udekorowane są białymi chmurkami na niebieskim tle. We wszystkie te prace, angażowali się ci, którzy z tej przestrzeni korzystają na co dzień. Pierwsze działania na podwórku rozpoczęły się w 2015 r. i były finansowane z budżetu obywatelskiego. Tegoroczne opłacane są z programu urzędu miasta Dzielnice Kultury. md
    JAKUB ORZECHOWSKI
    14 z 29

    Trafić tu bardzo łatwo. To minuta drogi od niedawno otwartego placu przy zabytkowym wiadukcie PKP. Coraz częściej zdarza się, że na to podwórko przychodzą zrobić sobie zdjęcie przypadkowi ludzie, np. czekający na pociąg turyści. Przyciągają ich kolorowe drzwi komórek lokatorskich, widoczne z ulicy. Kunickiego nie cieszy się w Lublinie najlepszą sławą. Miejsce dotknięte jest różnymi problemami, m.in. bezrobociem. Za kamienicą z nr 23, wybudowaną na początku XX w., znajduje się spore podwórko. Do niedawna było głównie parkingiem i choć nadal stawiane są tam samochody, to przestrzeń nabrała zupełnie innego znaczenia. Teraz to miejsce spotkań i wspólnych działań mieszkańców. Na przykład w sobotę przyszedł tu Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena. Przyniósł kilka książek i czytał. Dorośli rozłożyli koce, dzieci siedziały i słuchały. - Bo trzeba dużo czytać, by mieć dobrą wyobraźnię - tłumaczył im. Potem było wspólne ilustrowanie historii, którą usłyszały, kredą na chodniku. Kolorowe drzwi do komórek lokatorskich to efekt pracy nad poprawą wizualnej strony tego miejsca, nad którą czuwała Paulina Zarębska-Denysiuk, historyk sztuki. Prowadzące do komórek schody udekorowane są białymi chmurkami na niebieskim tle. We wszystkie te prace, angażowali się ci, którzy z tej przestrzeni korzystają na co dzień. Pierwsze działania na podwórku rozpoczęły się w 2015 r. i były finansowane z budżetu obywatelskiego. Tegoroczne opłacane są z programu urzędu miasta Dzielnice Kultury. md
    Lublin. Podwórko przy ul. Kunickiego w dzielnicy Dziesiąta
    JAKUB ORZECHOWSKI
    15 z 29

    Lublin. Podwórko przy ul. Kunickiego w dzielnicy Dziesiąta
    Trafić tu bardzo łatwo. To minuta drogi od niedawno otwartego placu przy zabytkowym wiadukcie PKP. Coraz częściej zdarza się, że na to podwórko przychodzą zrobić sobie zdjęcie przypadkowi ludzie, np. czekający na pociąg turyści. Przyciągają ich kolorowe drzwi komórek lokatorskich, widoczne z ulicy. Kunickiego nie cieszy się w Lublinie najlepszą sławą. Miejsce dotknięte jest różnymi problemami, m.in. bezrobociem. Za kamienicą z nr 23, wybudowaną na początku XX w., znajduje się spore podwórko. Do niedawna było głównie parkingiem i choć nadal stawiane są tam samochody, to przestrzeń nabrała zupełnie innego znaczenia. Teraz to miejsce spotkań i wspólnych działań mieszkańców. Na przykład w sobotę przyszedł tu Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena. Przyniósł kilka książek i czytał. Dorośli rozłożyli koce, dzieci siedziały i słuchały. - Bo trzeba dużo czytać, by mieć dobrą wyobraźnię - tłumaczył im. Potem było wspólne ilustrowanie historii, którą usłyszały, kredą na chodniku. Kolorowe drzwi do komórek lokatorskich to efekt pracy nad poprawą wizualnej strony tego miejsca, nad którą czuwała Paulina Zarębska-Denysiuk, historyk sztuki. Prowadzące do komórek schody udekorowane są białymi chmurkami na niebieskim tle. We wszystkie te prace, angażowali się ci, którzy z tej przestrzeni korzystają na co dzień. Pierwsze działania na podwórku rozpoczęły się w 2015 r. i były finansowane z budżetu obywatelskiego. Tegoroczne opłacane są z programu urzędu miasta Dzielnice Kultury. md
    JAKUB ORZECHOWSKI
    16 z 29

    Trafić tu bardzo łatwo. To minuta drogi od niedawno otwartego placu przy zabytkowym wiadukcie PKP. Coraz częściej zdarza się, że na to podwórko przychodzą zrobić sobie zdjęcie przypadkowi ludzie, np. czekający na pociąg turyści. Przyciągają ich kolorowe drzwi komórek lokatorskich, widoczne z ulicy. Kunickiego nie cieszy się w Lublinie najlepszą sławą. Miejsce dotknięte jest różnymi problemami, m.in. bezrobociem. Za kamienicą z nr 23, wybudowaną na początku XX w., znajduje się spore podwórko. Do niedawna było głównie parkingiem i choć nadal stawiane są tam samochody, to przestrzeń nabrała zupełnie innego znaczenia. Teraz to miejsce spotkań i wspólnych działań mieszkańców. Na przykład w sobotę przyszedł tu Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena. Przyniósł kilka książek i czytał. Dorośli rozłożyli koce, dzieci siedziały i słuchały. - Bo trzeba dużo czytać, by mieć dobrą wyobraźnię - tłumaczył im. Potem było wspólne ilustrowanie historii, którą usłyszały, kredą na chodniku. Kolorowe drzwi do komórek lokatorskich to efekt pracy nad poprawą wizualnej strony tego miejsca, nad którą czuwała Paulina Zarębska-Denysiuk, historyk sztuki. Prowadzące do komórek schody udekorowane są białymi chmurkami na niebieskim tle. We wszystkie te prace, angażowali się ci, którzy z tej przestrzeni korzystają na co dzień. Pierwsze działania na podwórku rozpoczęły się w 2015 r. i były finansowane z budżetu obywatelskiego. Tegoroczne opłacane są z programu urzędu miasta Dzielnice Kultury. md
    Lublin. Podwórko przy ul. Kunickiego w dzielnicy Dziesiąta
    JAKUB ORZECHOWSKI
    17 z 29

    Lublin. Podwórko przy ul. Kunickiego w dzielnicy Dziesiąta
    Trafić tu bardzo łatwo. To minuta drogi od niedawno otwartego placu przy zabytkowym wiadukcie PKP. Coraz częściej zdarza się, że na to podwórko przychodzą zrobić sobie zdjęcie przypadkowi ludzie, np. czekający na pociąg turyści. Przyciągają ich kolorowe drzwi komórek lokatorskich, widoczne z ulicy. Kunickiego nie cieszy się w Lublinie najlepszą sławą. Miejsce dotknięte jest różnymi problemami, m.in. bezrobociem. Za kamienicą z nr 23, wybudowaną na początku XX w., znajduje się spore podwórko. Do niedawna było głównie parkingiem i choć nadal stawiane są tam samochody, to przestrzeń nabrała zupełnie innego znaczenia. Teraz to miejsce spotkań i wspólnych działań mieszkańców. Na przykład w sobotę przyszedł tu Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena. Przyniósł kilka książek i czytał. Dorośli rozłożyli koce, dzieci siedziały i słuchały. - Bo trzeba dużo czytać, by mieć dobrą wyobraźnię - tłumaczył im. Potem było wspólne ilustrowanie historii, którą usłyszały, kredą na chodniku. Kolorowe drzwi do komórek lokatorskich to efekt pracy nad poprawą wizualnej strony tego miejsca, nad którą czuwała Paulina Zarębska-Denysiuk, historyk sztuki. Prowadzące do komórek schody udekorowane są białymi chmurkami na niebieskim tle. We wszystkie te prace, angażowali się ci, którzy z tej przestrzeni korzystają na co dzień. Pierwsze działania na podwórku rozpoczęły się w 2015 r. i były finansowane z budżetu obywatelskiego. Tegoroczne opłacane są z programu urzędu miasta Dzielnice Kultury. md
    JAKUB ORZECHOWSKI
    18 z 29

    Trafić tu bardzo łatwo. To minuta drogi od niedawno otwartego placu przy zabytkowym wiadukcie PKP. Coraz częściej zdarza się, że na to podwórko przychodzą zrobić sobie zdjęcie przypadkowi ludzie, np. czekający na pociąg turyści. Przyciągają ich kolorowe drzwi komórek lokatorskich, widoczne z ulicy. Kunickiego nie cieszy się w Lublinie najlepszą sławą. Miejsce dotknięte jest różnymi problemami, m.in. bezrobociem. Za kamienicą z nr 23, wybudowaną na początku XX w., znajduje się spore podwórko. Do niedawna było głównie parkingiem i choć nadal stawiane są tam samochody, to przestrzeń nabrała zupełnie innego znaczenia. Teraz to miejsce spotkań i wspólnych działań mieszkańców. Na przykład w sobotę przyszedł tu Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena. Przyniósł kilka książek i czytał. Dorośli rozłożyli koce, dzieci siedziały i słuchały. - Bo trzeba dużo czytać, by mieć dobrą wyobraźnię - tłumaczył im. Potem było wspólne ilustrowanie historii, którą usłyszały, kredą na chodniku. Kolorowe drzwi do komórek lokatorskich to efekt pracy nad poprawą wizualnej strony tego miejsca, nad którą czuwała Paulina Zarębska-Denysiuk, historyk sztuki. Prowadzące do komórek schody udekorowane są białymi chmurkami na niebieskim tle. We wszystkie te prace, angażowali się ci, którzy z tej przestrzeni korzystają na co dzień. Pierwsze działania na podwórku rozpoczęły się w 2015 r. i były finansowane z budżetu obywatelskiego. Tegoroczne opłacane są z programu urzędu miasta Dzielnice Kultury. md
    Lublin. Podwórko przy ul. Kunickiego w dzielnicy Dziesiąta
    JAKUB ORZECHOWSKI
    19 z 29

    Lublin. Podwórko przy ul. Kunickiego w dzielnicy Dziesiąta
    Lublin. Podwórko przy ul. Kunickiego w dzielnicy Dziesiąta
    JAKUB ORZECHOWSKI
    20 z 29

    Lublin. Podwórko przy ul. Kunickiego w dzielnicy Dziesiąta
    Trafić tu bardzo łatwo. To minuta drogi od niedawno otwartego placu przy zabytkowym wiadukcie PKP. Coraz częściej zdarza się, że na to podwórko przychodzą zrobić sobie zdjęcie przypadkowi ludzie, np. czekający na pociąg turyści. Przyciągają ich kolorowe drzwi komórek lokatorskich, widoczne z ulicy. Kunickiego nie cieszy się w Lublinie najlepszą sławą. Miejsce dotknięte jest różnymi problemami, m.in. bezrobociem. Za kamienicą z nr 23, wybudowaną na początku XX w., znajduje się spore podwórko. Do niedawna było głównie parkingiem i choć nadal stawiane są tam samochody, to przestrzeń nabrała zupełnie innego znaczenia. Teraz to miejsce spotkań i wspólnych działań mieszkańców. Na przykład w sobotę przyszedł tu Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena. Przyniósł kilka książek i czytał. Dorośli rozłożyli koce, dzieci siedziały i słuchały. - Bo trzeba dużo czytać, by mieć dobrą wyobraźnię - tłumaczył im. Potem było wspólne ilustrowanie historii, którą usłyszały, kredą na chodniku. Kolorowe drzwi do komórek lokatorskich to efekt pracy nad poprawą wizualnej strony tego miejsca, nad którą czuwała Paulina Zarębska-Denysiuk, historyk sztuki. Prowadzące do komórek schody udekorowane są białymi chmurkami na niebieskim tle. We wszystkie te prace, angażowali się ci, którzy z tej przestrzeni korzystają na co dzień. Pierwsze działania na podwórku rozpoczęły się w 2015 r. i były finansowane z budżetu obywatelskiego. Tegoroczne opłacane są z programu urzędu miasta Dzielnice Kultury. md
    JAKUB ORZECHOWSKI
    21 z 29

    Trafić tu bardzo łatwo. To minuta drogi od niedawno otwartego placu przy zabytkowym wiadukcie PKP. Coraz częściej zdarza się, że na to podwórko przychodzą zrobić sobie zdjęcie przypadkowi ludzie, np. czekający na pociąg turyści. Przyciągają ich kolorowe drzwi komórek lokatorskich, widoczne z ulicy. Kunickiego nie cieszy się w Lublinie najlepszą sławą. Miejsce dotknięte jest różnymi problemami, m.in. bezrobociem. Za kamienicą z nr 23, wybudowaną na początku XX w., znajduje się spore podwórko. Do niedawna było głównie parkingiem i choć nadal stawiane są tam samochody, to przestrzeń nabrała zupełnie innego znaczenia. Teraz to miejsce spotkań i wspólnych działań mieszkańców. Na przykład w sobotę przyszedł tu Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena. Przyniósł kilka książek i czytał. Dorośli rozłożyli koce, dzieci siedziały i słuchały. - Bo trzeba dużo czytać, by mieć dobrą wyobraźnię - tłumaczył im. Potem było wspólne ilustrowanie historii, którą usłyszały, kredą na chodniku. Kolorowe drzwi do komórek lokatorskich to efekt pracy nad poprawą wizualnej strony tego miejsca, nad którą czuwała Paulina Zarębska-Denysiuk, historyk sztuki. Prowadzące do komórek schody udekorowane są białymi chmurkami na niebieskim tle. We wszystkie te prace, angażowali się ci, którzy z tej przestrzeni korzystają na co dzień. Pierwsze działania na podwórku rozpoczęły się w 2015 r. i były finansowane z budżetu obywatelskiego. Tegoroczne opłacane są z programu urzędu miasta Dzielnice Kultury. md
    Trafić tu bardzo łatwo. To minuta drogi od niedawno otwartego placu przy zabytkowym wiadukcie PKP. Coraz częściej zdarza się, że na to podwórko przychodzą zrobić sobie zdjęcie przypadkowi ludzie, np. czekający na pociąg turyści. Przyciągają ich kolorowe drzwi komórek lokatorskich, widoczne z ulicy. Kunickiego nie cieszy się w Lublinie najlepszą sławą. Miejsce dotknięte jest różnymi problemami, m.in. bezrobociem. Za kamienicą z nr 23, wybudowaną na początku XX w., znajduje się spore podwórko. Do niedawna było głównie parkingiem i choć nadal stawiane są tam samochody, to przestrzeń nabrała zupełnie innego znaczenia. Teraz to miejsce spotkań i wspólnych działań mieszkańców. Na przykład w sobotę przyszedł tu Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena. Przyniósł kilka książek i czytał. Dorośli rozłożyli koce, dzieci siedziały i słuchały. - Bo trzeba dużo czytać, by mieć dobrą wyobraźnię - tłumaczył im. Potem było wspólne ilustrowanie historii, którą usłyszały, kredą na chodniku. Kolorowe drzwi do komórek lokatorskich to efekt pracy nad poprawą wizualnej strony tego miejsca, nad którą czuwała Paulina Zarębska-Denysiuk, historyk sztuki. Prowadzące do komórek schody udekorowane są białymi chmurkami na niebieskim tle. We wszystkie te prace, angażowali się ci, którzy z tej przestrzeni korzystają na co dzień. Pierwsze działania na podwórku rozpoczęły się w 2015 r. i były finansowane z budżetu obywatelskiego. Tegoroczne opłacane są z programu urzędu miasta Dzielnice Kultury. md
    JAKUB ORZECHOWSKI
    22 z 29

    Trafić tu bardzo łatwo. To minuta drogi od niedawno otwartego placu przy zabytkowym wiadukcie PKP. Coraz częściej zdarza się, że na to podwórko przychodzą zrobić sobie zdjęcie przypadkowi ludzie, np. czekający na pociąg turyści. Przyciągają ich kolorowe drzwi komórek lokatorskich, widoczne z ulicy. Kunickiego nie cieszy się w Lublinie najlepszą sławą. Miejsce dotknięte jest różnymi problemami, m.in. bezrobociem. Za kamienicą z nr 23, wybudowaną na początku XX w., znajduje się spore podwórko. Do niedawna było głównie parkingiem i choć nadal stawiane są tam samochody, to przestrzeń nabrała zupełnie innego znaczenia. Teraz to miejsce spotkań i wspólnych działań mieszkańców. Na przykład w sobotę przyszedł tu Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena. Przyniósł kilka książek i czytał. Dorośli rozłożyli koce, dzieci siedziały i słuchały. - Bo trzeba dużo czytać, by mieć dobrą wyobraźnię - tłumaczył im. Potem było wspólne ilustrowanie historii, którą usłyszały, kredą na chodniku. Kolorowe drzwi do komórek lokatorskich to efekt pracy nad poprawą wizualnej strony tego miejsca, nad którą czuwała Paulina Zarębska-Denysiuk, historyk sztuki. Prowadzące do komórek schody udekorowane są białymi chmurkami na niebieskim tle. We wszystkie te prace, angażowali się ci, którzy z tej przestrzeni korzystają na co dzień. Pierwsze działania na podwórku rozpoczęły się w 2015 r. i były finansowane z budżetu obywatelskiego. Tegoroczne opłacane są z programu urzędu miasta Dzielnice Kultury. md
    Trafić tu bardzo łatwo. To minuta drogi od niedawno otwartego placu przy zabytkowym wiadukcie PKP. Coraz częściej zdarza się, że na to podwórko przychodzą zrobić sobie zdjęcie przypadkowi ludzie, np. czekający na pociąg turyści. Przyciągają ich kolorowe drzwi komórek lokatorskich, widoczne z ulicy. Kunickiego nie cieszy się w Lublinie najlepszą sławą. Miejsce dotknięte jest różnymi problemami, m.in. bezrobociem. Za kamienicą z nr 23, wybudowaną na początku XX w., znajduje się spore podwórko. Do niedawna było głównie parkingiem i choć nadal stawiane są tam samochody, to przestrzeń nabrała zupełnie innego znaczenia. Teraz to miejsce spotkań i wspólnych działań mieszkańców. Na przykład w sobotę przyszedł tu Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena. Przyniósł kilka książek i czytał. Dorośli rozłożyli koce, dzieci siedziały i słuchały. - Bo trzeba dużo czytać, by mieć dobrą wyobraźnię - tłumaczył im. Potem było wspólne ilustrowanie historii, którą usłyszały, kredą na chodniku. Kolorowe drzwi do komórek lokatorskich to efekt pracy nad poprawą wizualnej strony tego miejsca, nad którą czuwała Paulina Zarębska-Denysiuk, historyk sztuki. Prowadzące do komórek schody udekorowane są białymi chmurkami na niebieskim tle. We wszystkie te prace, angażowali się ci, którzy z tej przestrzeni korzystają na co dzień. Pierwsze działania na podwórku rozpoczęły się w 2015 r. i były finansowane z budżetu obywatelskiego. Tegoroczne opłacane są z programu urzędu miasta Dzielnice Kultury. md
    JAKUB ORZECHOWSKI
    23 z 29

    Trafić tu bardzo łatwo. To minuta drogi od niedawno otwartego placu przy zabytkowym wiadukcie PKP. Coraz częściej zdarza się, że na to podwórko przychodzą zrobić sobie zdjęcie przypadkowi ludzie, np. czekający na pociąg turyści. Przyciągają ich kolorowe drzwi komórek lokatorskich, widoczne z ulicy. Kunickiego nie cieszy się w Lublinie najlepszą sławą. Miejsce dotknięte jest różnymi problemami, m.in. bezrobociem. Za kamienicą z nr 23, wybudowaną na początku XX w., znajduje się spore podwórko. Do niedawna było głównie parkingiem i choć nadal stawiane są tam samochody, to przestrzeń nabrała zupełnie innego znaczenia. Teraz to miejsce spotkań i wspólnych działań mieszkańców. Na przykład w sobotę przyszedł tu Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena. Przyniósł kilka książek i czytał. Dorośli rozłożyli koce, dzieci siedziały i słuchały. - Bo trzeba dużo czytać, by mieć dobrą wyobraźnię - tłumaczył im. Potem było wspólne ilustrowanie historii, którą usłyszały, kredą na chodniku. Kolorowe drzwi do komórek lokatorskich to efekt pracy nad poprawą wizualnej strony tego miejsca, nad którą czuwała Paulina Zarębska-Denysiuk, historyk sztuki. Prowadzące do komórek schody udekorowane są białymi chmurkami na niebieskim tle. We wszystkie te prace, angażowali się ci, którzy z tej przestrzeni korzystają na co dzień. Pierwsze działania na podwórku rozpoczęły się w 2015 r. i były finansowane z budżetu obywatelskiego. Tegoroczne opłacane są z programu urzędu miasta Dzielnice Kultury. md
    Trafić tu bardzo łatwo. To minuta drogi od niedawno otwartego placu przy zabytkowym wiadukcie PKP. Coraz częściej zdarza się, że na to podwórko przychodzą zrobić sobie zdjęcie przypadkowi ludzie, np. czekający na pociąg turyści. Przyciągają ich kolorowe drzwi komórek lokatorskich, widoczne z ulicy. Kunickiego nie cieszy się w Lublinie najlepszą sławą. Miejsce dotknięte jest różnymi problemami, m.in. bezrobociem. Za kamienicą z nr 23, wybudowaną na początku XX w., znajduje się spore podwórko. Do niedawna było głównie parkingiem i choć nadal stawiane są tam samochody, to przestrzeń nabrała zupełnie innego znaczenia. Teraz to miejsce spotkań i wspólnych działań mieszkańców. Na przykład w sobotę przyszedł tu Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena. Przyniósł kilka książek i czytał. Dorośli rozłożyli koce, dzieci siedziały i słuchały. - Bo trzeba dużo czytać, by mieć dobrą wyobraźnię - tłumaczył im. Potem było wspólne ilustrowanie historii, którą usłyszały, kredą na chodniku. Kolorowe drzwi do komórek lokatorskich to efekt pracy nad poprawą wizualnej strony tego miejsca, nad którą czuwała Paulina Zarębska-Denysiuk, historyk sztuki. Prowadzące do komórek schody udekorowane są białymi chmurkami na niebieskim tle. We wszystkie te prace, angażowali się ci, którzy z tej przestrzeni korzystają na co dzień. Pierwsze działania na podwórku rozpoczęły się w 2015 r. i były finansowane z budżetu obywatelskiego. Tegoroczne opłacane są z programu urzędu miasta Dzielnice Kultury. md
    JAKUB ORZECHOWSKI
    24 z 29

    Trafić tu bardzo łatwo. To minuta drogi od niedawno otwartego placu przy zabytkowym wiadukcie PKP. Coraz częściej zdarza się, że na to podwórko przychodzą zrobić sobie zdjęcie przypadkowi ludzie, np. czekający na pociąg turyści. Przyciągają ich kolorowe drzwi komórek lokatorskich, widoczne z ulicy. Kunickiego nie cieszy się w Lublinie najlepszą sławą. Miejsce dotknięte jest różnymi problemami, m.in. bezrobociem. Za kamienicą z nr 23, wybudowaną na początku XX w., znajduje się spore podwórko. Do niedawna było głównie parkingiem i choć nadal stawiane są tam samochody, to przestrzeń nabrała zupełnie innego znaczenia. Teraz to miejsce spotkań i wspólnych działań mieszkańców. Na przykład w sobotę przyszedł tu Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena. Przyniósł kilka książek i czytał. Dorośli rozłożyli koce, dzieci siedziały i słuchały. - Bo trzeba dużo czytać, by mieć dobrą wyobraźnię - tłumaczył im. Potem było wspólne ilustrowanie historii, którą usłyszały, kredą na chodniku. Kolorowe drzwi do komórek lokatorskich to efekt pracy nad poprawą wizualnej strony tego miejsca, nad którą czuwała Paulina Zarębska-Denysiuk, historyk sztuki. Prowadzące do komórek schody udekorowane są białymi chmurkami na niebieskim tle. We wszystkie te prace, angażowali się ci, którzy z tej przestrzeni korzystają na co dzień. Pierwsze działania na podwórku rozpoczęły się w 2015 r. i były finansowane z budżetu obywatelskiego. Tegoroczne opłacane są z programu urzędu miasta Dzielnice Kultury. md
    Trafić tu bardzo łatwo. To minuta drogi od niedawno otwartego placu przy zabytkowym wiadukcie PKP. Coraz częściej zdarza się, że na to podwórko przychodzą zrobić sobie zdjęcie przypadkowi ludzie, np. czekający na pociąg turyści. Przyciągają ich kolorowe drzwi komórek lokatorskich, widoczne z ulicy. Kunickiego nie cieszy się w Lublinie najlepszą sławą. Miejsce dotknięte jest różnymi problemami, m.in. bezrobociem. Za kamienicą z nr 23, wybudowaną na początku XX w., znajduje się spore podwórko. Do niedawna było głównie parkingiem i choć nadal stawiane są tam samochody, to przestrzeń nabrała zupełnie innego znaczenia. Teraz to miejsce spotkań i wspólnych działań mieszkańców. Na przykład w sobotę przyszedł tu Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena. Przyniósł kilka książek i czytał. Dorośli rozłożyli koce, dzieci siedziały i słuchały. - Bo trzeba dużo czytać, by mieć dobrą wyobraźnię - tłumaczył im. Potem było wspólne ilustrowanie historii, którą usłyszały, kredą na chodniku. Kolorowe drzwi do komórek lokatorskich to efekt pracy nad poprawą wizualnej strony tego miejsca, nad którą czuwała Paulina Zarębska-Denysiuk, historyk sztuki. Prowadzące do komórek schody udekorowane są białymi chmurkami na niebieskim tle. We wszystkie te prace, angażowali się ci, którzy z tej przestrzeni korzystają na co dzień. Pierwsze działania na podwórku rozpoczęły się w 2015 r. i były finansowane z budżetu obywatelskiego. Tegoroczne opłacane są z programu urzędu miasta Dzielnice Kultury. md
    JAKUB ORZECHOWSKI
    25 z 29

    Trafić tu bardzo łatwo. To minuta drogi od niedawno otwartego placu przy zabytkowym wiadukcie PKP. Coraz częściej zdarza się, że na to podwórko przychodzą zrobić sobie zdjęcie przypadkowi ludzie, np. czekający na pociąg turyści. Przyciągają ich kolorowe drzwi komórek lokatorskich, widoczne z ulicy. Kunickiego nie cieszy się w Lublinie najlepszą sławą. Miejsce dotknięte jest różnymi problemami, m.in. bezrobociem. Za kamienicą z nr 23, wybudowaną na początku XX w., znajduje się spore podwórko. Do niedawna było głównie parkingiem i choć nadal stawiane są tam samochody, to przestrzeń nabrała zupełnie innego znaczenia. Teraz to miejsce spotkań i wspólnych działań mieszkańców. Na przykład w sobotę przyszedł tu Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena. Przyniósł kilka książek i czytał. Dorośli rozłożyli koce, dzieci siedziały i słuchały. - Bo trzeba dużo czytać, by mieć dobrą wyobraźnię - tłumaczył im. Potem było wspólne ilustrowanie historii, którą usłyszały, kredą na chodniku. Kolorowe drzwi do komórek lokatorskich to efekt pracy nad poprawą wizualnej strony tego miejsca, nad którą czuwała Paulina Zarębska-Denysiuk, historyk sztuki. Prowadzące do komórek schody udekorowane są białymi chmurkami na niebieskim tle. We wszystkie te prace, angażowali się ci, którzy z tej przestrzeni korzystają na co dzień. Pierwsze działania na podwórku rozpoczęły się w 2015 r. i były finansowane z budżetu obywatelskiego. Tegoroczne opłacane są z programu urzędu miasta Dzielnice Kultury. md
    Lublin. Podwórko przy ul. Kunickiego w dzielnicy Dziesiąta
    JAKUB ORZECHOWSKI
    26 z 29

    Lublin. Podwórko przy ul. Kunickiego w dzielnicy Dziesiąta
    Trafić tu bardzo łatwo. To minuta drogi od niedawno otwartego placu przy zabytkowym wiadukcie PKP. Coraz częściej zdarza się, że na to podwórko przychodzą zrobić sobie zdjęcie przypadkowi ludzie, np. czekający na pociąg turyści. Przyciągają ich kolorowe drzwi komórek lokatorskich, widoczne z ulicy. Kunickiego nie cieszy się w Lublinie najlepszą sławą. Miejsce dotknięte jest różnymi problemami, m.in. bezrobociem. Za kamienicą z nr 23, wybudowaną na początku XX w., znajduje się spore podwórko. Do niedawna było głównie parkingiem i choć nadal stawiane są tam samochody, to przestrzeń nabrała zupełnie innego znaczenia. Teraz to miejsce spotkań i wspólnych działań mieszkańców. Na przykład w sobotę przyszedł tu Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena. Przyniósł kilka książek i czytał. Dorośli rozłożyli koce, dzieci siedziały i słuchały. - Bo trzeba dużo czytać, by mieć dobrą wyobraźnię - tłumaczył im. Potem było wspólne ilustrowanie historii, którą usłyszały, kredą na chodniku. Kolorowe drzwi do komórek lokatorskich to efekt pracy nad poprawą wizualnej strony tego miejsca, nad którą czuwała Paulina Zarębska-Denysiuk, historyk sztuki. Prowadzące do komórek schody udekorowane są białymi chmurkami na niebieskim tle. We wszystkie te prace, angażowali się ci, którzy z tej przestrzeni korzystają na co dzień. Pierwsze działania na podwórku rozpoczęły się w 2015 r. i były finansowane z budżetu obywatelskiego. Tegoroczne opłacane są z programu urzędu miasta Dzielnice Kultury. md
    JAKUB ORZECHOWSKI
    27 z 29

    Trafić tu bardzo łatwo. To minuta drogi od niedawno otwartego placu przy zabytkowym wiadukcie PKP. Coraz częściej zdarza się, że na to podwórko przychodzą zrobić sobie zdjęcie przypadkowi ludzie, np. czekający na pociąg turyści. Przyciągają ich kolorowe drzwi komórek lokatorskich, widoczne z ulicy. Kunickiego nie cieszy się w Lublinie najlepszą sławą. Miejsce dotknięte jest różnymi problemami, m.in. bezrobociem. Za kamienicą z nr 23, wybudowaną na początku XX w., znajduje się spore podwórko. Do niedawna było głównie parkingiem i choć nadal stawiane są tam samochody, to przestrzeń nabrała zupełnie innego znaczenia. Teraz to miejsce spotkań i wspólnych działań mieszkańców. Na przykład w sobotę przyszedł tu Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena. Przyniósł kilka książek i czytał. Dorośli rozłożyli koce, dzieci siedziały i słuchały. - Bo trzeba dużo czytać, by mieć dobrą wyobraźnię - tłumaczył im. Potem było wspólne ilustrowanie historii, którą usłyszały, kredą na chodniku. Kolorowe drzwi do komórek lokatorskich to efekt pracy nad poprawą wizualnej strony tego miejsca, nad którą czuwała Paulina Zarębska-Denysiuk, historyk sztuki. Prowadzące do komórek schody udekorowane są białymi chmurkami na niebieskim tle. We wszystkie te prace, angażowali się ci, którzy z tej przestrzeni korzystają na co dzień. Pierwsze działania na podwórku rozpoczęły się w 2015 r. i były finansowane z budżetu obywatelskiego. Tegoroczne opłacane są z programu urzędu miasta Dzielnice Kultury. md
    Trafić tu bardzo łatwo. To minuta drogi od niedawno otwartego placu przy zabytkowym wiadukcie PKP. Coraz częściej zdarza się, że na to podwórko przychodzą zrobić sobie zdjęcie przypadkowi ludzie, np. czekający na pociąg turyści. Przyciągają ich kolorowe drzwi komórek lokatorskich, widoczne z ulicy. Kunickiego nie cieszy się w Lublinie najlepszą sławą. Miejsce dotknięte jest różnymi problemami, m.in. bezrobociem. Za kamienicą z nr 23, wybudowaną na początku XX w., znajduje się spore podwórko. Do niedawna było głównie parkingiem i choć nadal stawiane są tam samochody, to przestrzeń nabrała zupełnie innego znaczenia. Teraz to miejsce spotkań i wspólnych działań mieszkańców. Na przykład w sobotę przyszedł tu Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena. Przyniósł kilka książek i czytał. Dorośli rozłożyli koce, dzieci siedziały i słuchały. - Bo trzeba dużo czytać, by mieć dobrą wyobraźnię - tłumaczył im. Potem było wspólne ilustrowanie historii, którą usłyszały, kredą na chodniku. Kolorowe drzwi do komórek lokatorskich to efekt pracy nad poprawą wizualnej strony tego miejsca, nad którą czuwała Paulina Zarębska-Denysiuk, historyk sztuki. Prowadzące do komórek schody udekorowane są białymi chmurkami na niebieskim tle. We wszystkie te prace, angażowali się ci, którzy z tej przestrzeni korzystają na co dzień. Pierwsze działania na podwórku rozpoczęły się w 2015 r. i były finansowane z budżetu obywatelskiego. Tegoroczne opłacane są z programu urzędu miasta Dzielnice Kultury. md
    JAKUB ORZECHOWSKI
    28 z 29

    Trafić tu bardzo łatwo. To minuta drogi od niedawno otwartego placu przy zabytkowym wiadukcie PKP. Coraz częściej zdarza się, że na to podwórko przychodzą zrobić sobie zdjęcie przypadkowi ludzie, np. czekający na pociąg turyści. Przyciągają ich kolorowe drzwi komórek lokatorskich, widoczne z ulicy. Kunickiego nie cieszy się w Lublinie najlepszą sławą. Miejsce dotknięte jest różnymi problemami, m.in. bezrobociem. Za kamienicą z nr 23, wybudowaną na początku XX w., znajduje się spore podwórko. Do niedawna było głównie parkingiem i choć nadal stawiane są tam samochody, to przestrzeń nabrała zupełnie innego znaczenia. Teraz to miejsce spotkań i wspólnych działań mieszkańców. Na przykład w sobotę przyszedł tu Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena. Przyniósł kilka książek i czytał. Dorośli rozłożyli koce, dzieci siedziały i słuchały. - Bo trzeba dużo czytać, by mieć dobrą wyobraźnię - tłumaczył im. Potem było wspólne ilustrowanie historii, którą usłyszały, kredą na chodniku. Kolorowe drzwi do komórek lokatorskich to efekt pracy nad poprawą wizualnej strony tego miejsca, nad którą czuwała Paulina Zarębska-Denysiuk, historyk sztuki. Prowadzące do komórek schody udekorowane są białymi chmurkami na niebieskim tle. We wszystkie te prace, angażowali się ci, którzy z tej przestrzeni korzystają na co dzień. Pierwsze działania na podwórku rozpoczęły się w 2015 r. i były finansowane z budżetu obywatelskiego. Tegoroczne opłacane są z programu urzędu miasta Dzielnice Kultury. md
    Lublin. Podwórko przy ul. Kunickiego w dzielnicy Dziesiąta
    JAKUB ORZECHOWSKI
    29 z 29

    Lublin. Podwórko przy ul. Kunickiego w dzielnicy Dziesiąta
    Czytaj teraz
    Więcej

      Popularne

      Komentarze
      Zaloguj się
      Chcesz dołączyć do dyskusji? Kup prenumeratę, by czytać artykuły i je komentować

      Wszystkie komentarze

      sortuj:
      od najnowszego od najstarszego od najpopularniejszego od najmniej popularnego
      Trendi.
      już oceniałe(a)ś
      0
      0
      Zgłoś
      Odpowiedz

      Tematy ważne dla Lublina

      Tematy
      Ludzie
      Miejsca

      Warto przeczytać

      Magazyn Kuchnia
      Magazyny
      Licytacje, przetargi
      wyborcza.pl
      Serwisy partnerskie

      Copyright © Wyborcza sp. z o.o.

      Właściciel niniejszego serwisu nie wyraża zgody na zwielokrotnianie ani inne korzystanie z utworów rozpowszechnionych w tym serwisie, w celu eksploracji tekstów i danych. Więcej informacji w zastrzeżeniu dot. eksploracji tekstów i danych.