Wybierz prenumeratę, by czytać to, co Cię ciekawi Sprawdź ofertę
    Szukaj
    Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
    wyborcza.pl Lublin

    Tak wygląda prawdziwe życie na lubelskich podwórkach [ZDJĘCIA]

    Wiadomości z Lublina
    Jakub Orzechowski, Małgorzata Domagała
    Pewnie sporo osób nie dałoby za nie grosza. Ale na szczęście znaleźli się tacy, którzy uwierzyli w moc i potencjał podwórek przy zaniedbanych kamienicach. Nasz fotoreporter znalazł w nich natomiast znakomity temat na zdjęcia. Odrapane z tynku, sąsiadujące z kamienicami, którym od dawna przydałyby się porządne remonty - takie właśnie są podwórka Starych Bronowic. Pewnego razu uwierzyli w nie społecznicy, którzy spotykają się w działającym przy ul. Skibińskiej Punkcie Kultury. Urządzili Festiwal Otwartych Podwórek. Wśród atrakcji był na przykład salon gier, czyli przestrzeń nietypowych zabaw i zaskakujących dyscyplin sportowych oraz automat z marzeniami. Na Festiwal Otwartych Podwórek zaproszeni zostali wszyscy mieszkańcy Lublina. Miał być okazją, by na Stare Bronowice spojrzeć z nieco innej perspektywy niż zwykle. Wybrał się tam również Jakub Orzechowski, fotoreporter "Wyborczej". Wrócił oczarowany. Mimo tego, że kamienice zdradzają upływ czasu, to widać po nich jak bardzo musiała to być kiedyś malownicza dzielnica. Bronowice były dzielnicą zamieszkałą przed wojną głównie przez robotników. Festiwal podwórek odbył się w sierpniu ubiegłego roku. W tym samym czasie do życia rodziło się jeszcze jedno podwórko, przy ul. Kunickiego 23. Kiedyś był to głównie parking, ale mieszkańcom przy pomocy animatorów udało przemienić się go w miejsce spotkań i wspólnych działań. W dodat-ku dosyć niesztandarowych. Za-aranżowali na przykład studio telewizyjne i zrobili wspólny program "Pelasia i przyjaciele" (Pelasia to jedna z mieszkanek). Program, który można oglądać w serwisie You Tube, przypomina telewizję śniadaniową, scenografią są kolorowe drzwi do komórek lokatorskich. Kiedy Jakub Orzechowski był tam ze swoim aparatem, akurat Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena (jeden z animatorów akcji), czytał książki mieszkającym tam dzieciom. Siedziały i słuchały ich na rozłożonych na betonowych płytach kocach. Moc tkwiącą w swoim podwórku postanowili odkryć też mieszkańcy Lubartowskiej 46. - Przestało być szarym, brudnym miejscem, które jak najszybciej chce się minąć. Teraz można na nim wypić poranną sąsiedzką kawę. I tak robimy. Dzwonię czasem do sąsiadów, żeby zeszli i siadamy przy stoliku - opowiadała "Wyborczej" pani Katarzyna. Lubartowska 46 dostała nową oprawę plastyczną - część elewacji pomalowana została w kolorowe wzory, nowych barw nabrały też drzwi komórek lokatorskich oraz podwórkowej toalety (bo niektóre mieszkania nie mają WC). md
    Pewnie sporo osób nie dałoby za nie grosza. Ale na szczęście znaleźli się tacy, którzy uwierzyli w moc i potencjał podwórek przy zaniedbanych kamienicach. Nasz fotoreporter znalazł w nich natomiast znakomity temat na zdjęcia. Odrapane z tynku, sąsiadujące z kamienicami, którym od dawna przydałyby się porządne remonty - takie właśnie są podwórka Starych Bronowic. Pewnego razu uwierzyli w nie społecznicy, którzy spotykają się w działającym przy ul. Skibińskiej Punkcie Kultury. Urządzili Festiwal Otwartych Podwórek. Wśród atrakcji był na przykład salon gier, czyli przestrzeń nietypowych zabaw i zaskakujących dyscyplin sportowych oraz automat z marzeniami. Na Festiwal Otwartych Podwórek zaproszeni zostali wszyscy mieszkańcy Lublina. Miał być okazją, by na Stare Bronowice spojrzeć z nieco innej perspektywy niż zwykle. Wybrał się tam również Jakub Orzechowski, fotoreporter 'Wyborczej'. Wrócił oczarowany. Mimo tego, że kamienice zdradzają upływ czasu, to widać po nich jak bardzo musiała to być kiedyś malownicza dzielnica. Bronowice były dzielnicą zamieszkałą przed wojną głównie przez robotników. Festiwal podwórek odbył się w sierpniu ubiegłego roku. W tym samym czasie do życia rodziło się jeszcze jedno podwórko, przy ul. Kunickiego 23. Kiedyś był to głównie parking, ale mieszkańcom przy pomocy animatorów udało przemienić się go w miejsce spotkań i wspólnych działań. W dodat-ku dosyć niesztandarowych. Za-aranżowali na przykład studio telewizyjne i zrobili wspólny program 'Pelasia i przyjaciele' (Pelasia to jedna z mieszkanek). Program, który można oglądać w serwisie You Tube, przypomina telewizję śniadaniową, scenografią są kolorowe drzwi do komórek lokatorskich. Kiedy Jakub Orzechowski był tam ze swoim aparatem, akurat Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena (jeden z animatorów akcji), czytał książki mieszkającym tam dzieciom. Siedziały i słuchały ich na rozłożonych na betonowych płytach kocach. Moc tkwiącą w swoim podwórku postanowili odkryć też mieszkańcy Lubartowskiej 46. - Przestało być szarym, brudnym miejscem, które jak najszybciej chce się minąć. Teraz można na nim wypić poranną sąsiedzką kawę. I tak robimy. Dzwonię czasem do sąsiadów, żeby zeszli i siadamy przy stoliku - opowiadała 'Wyborczej' pani Katarzyna. Lubartowska 46 dostała nową oprawę plastyczną - część elewacji pomalowana została w kolorowe wzory, nowych barw nabrały też drzwi komórek lokatorskich oraz podwórkowej toalety (bo niektóre mieszkania nie mają WC). md
    JAKUB ORZECHOWSKI
    1 z 19

    Pewnie sporo osób nie dałoby za nie grosza. Ale na szczęście znaleźli się tacy, którzy uwierzyli w moc i potencjał podwórek przy zaniedbanych kamienicach. Nasz fotoreporter znalazł w nich natomiast znakomity temat na zdjęcia. Odrapane z tynku, sąsiadujące z kamienicami, którym od dawna przydałyby się porządne remonty - takie właśnie są podwórka Starych Bronowic. Pewnego razu uwierzyli w nie społecznicy, którzy spotykają się w działającym przy ul. Skibińskiej Punkcie Kultury. Urządzili Festiwal Otwartych Podwórek. Wśród atrakcji był na przykład salon gier, czyli przestrzeń nietypowych zabaw i zaskakujących dyscyplin sportowych oraz automat z marzeniami. Na Festiwal Otwartych Podwórek zaproszeni zostali wszyscy mieszkańcy Lublina. Miał być okazją, by na Stare Bronowice spojrzeć z nieco innej perspektywy niż zwykle. Wybrał się tam również Jakub Orzechowski, fotoreporter 'Wyborczej'. Wrócił oczarowany. Mimo tego, że kamienice zdradzają upływ czasu, to widać po nich jak bardzo musiała to być kiedyś malownicza dzielnica. Bronowice były dzielnicą zamieszkałą przed wojną głównie przez robotników. Festiwal podwórek odbył się w sierpniu ubiegłego roku. W tym samym czasie do życia rodziło się jeszcze jedno podwórko, przy ul. Kunickiego 23. Kiedyś był to głównie parking, ale mieszkańcom przy pomocy animatorów udało przemienić się go w miejsce spotkań i wspólnych działań. W dodat-ku dosyć niesztandarowych. Za-aranżowali na przykład studio telewizyjne i zrobili wspólny program 'Pelasia i przyjaciele' (Pelasia to jedna z mieszkanek). Program, który można oglądać w serwisie You Tube, przypomina telewizję śniadaniową, scenografią są kolorowe drzwi do komórek lokatorskich. Kiedy Jakub Orzechowski był tam ze swoim aparatem, akurat Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena (jeden z animatorów akcji), czytał książki mieszkającym tam dzieciom. Siedziały i słuchały ich na rozłożonych na betonowych płytach kocach. Moc tkwiącą w swoim podwórku postanowili odkryć też mieszkańcy Lubartowskiej 46. - Przestało być szarym, brudnym miejscem, które jak najszybciej chce się minąć. Teraz można na nim wypić poranną sąsiedzką kawę. I tak robimy. Dzwonię czasem do sąsiadów, żeby zeszli i siadamy przy stoliku - opowiadała 'Wyborczej' pani Katarzyna. Lubartowska 46 dostała nową oprawę plastyczną - część elewacji pomalowana została w kolorowe wzory, nowych barw nabrały też drzwi komórek lokatorskich oraz podwórkowej toalety (bo niektóre mieszkania nie mają WC). md
    Pewnie sporo osób nie dałoby za nie grosza. Ale na szczęście znaleźli się tacy, którzy uwierzyli w moc i potencjał podwórek przy zaniedbanych kamienicach. Nasz fotoreporter znalazł w nich natomiast znakomity temat na zdjęcia. Odrapane z tynku, sąsiadujące z kamienicami, którym od dawna przydałyby się porządne remonty - takie właśnie są podwórka Starych Bronowic. Pewnego razu uwierzyli w nie społecznicy, którzy spotykają się w działającym przy ul. Skibińskiej Punkcie Kultury. Urządzili Festiwal Otwartych Podwórek. Wśród atrakcji był na przykład salon gier, czyli przestrzeń nietypowych zabaw i zaskakujących dyscyplin sportowych oraz automat z marzeniami. Na Festiwal Otwartych Podwórek zaproszeni zostali wszyscy mieszkańcy Lublina. Miał być okazją, by na Stare Bronowice spojrzeć z nieco innej perspektywy niż zwykle. Wybrał się tam również Jakub Orzechowski, fotoreporter 'Wyborczej'. Wrócił oczarowany. Mimo tego, że kamienice zdradzają upływ czasu, to widać po nich jak bardzo musiała to być kiedyś malownicza dzielnica. Bronowice były dzielnicą zamieszkałą przed wojną głównie przez robotników. Festiwal podwórek odbył się w sierpniu ubiegłego roku. W tym samym czasie do życia rodziło się jeszcze jedno podwórko, przy ul. Kunickiego 23. Kiedyś był to głównie parking, ale mieszkańcom przy pomocy animatorów udało przemienić się go w miejsce spotkań i wspólnych działań. W dodat-ku dosyć niesztandarowych. Za-aranżowali na przykład studio telewizyjne i zrobili wspólny program 'Pelasia i przyjaciele' (Pelasia to jedna z mieszkanek). Program, który można oglądać w serwisie You Tube, przypomina telewizję śniadaniową, scenografią są kolorowe drzwi do komórek lokatorskich. Kiedy Jakub Orzechowski był tam ze swoim aparatem, akurat Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena (jeden z animatorów akcji), czytał książki mieszkającym tam dzieciom. Siedziały i słuchały ich na rozłożonych na betonowych płytach kocach. Moc tkwiącą w swoim podwórku postanowili odkryć też mieszkańcy Lubartowskiej 46. - Przestało być szarym, brudnym miejscem, które jak najszybciej chce się minąć. Teraz można na nim wypić poranną sąsiedzką kawę. I tak robimy. Dzwonię czasem do sąsiadów, żeby zeszli i siadamy przy stoliku - opowiadała 'Wyborczej' pani Katarzyna. Lubartowska 46 dostała nową oprawę plastyczną - część elewacji pomalowana została w kolorowe wzory, nowych barw nabrały też drzwi komórek lokatorskich oraz podwórkowej toalety (bo niektóre mieszkania nie mają WC). md
    JAKUB ORZECHOWSKI
    2 z 19

    Pewnie sporo osób nie dałoby za nie grosza. Ale na szczęście znaleźli się tacy, którzy uwierzyli w moc i potencjał podwórek przy zaniedbanych kamienicach. Nasz fotoreporter znalazł w nich natomiast znakomity temat na zdjęcia. Odrapane z tynku, sąsiadujące z kamienicami, którym od dawna przydałyby się porządne remonty - takie właśnie są podwórka Starych Bronowic. Pewnego razu uwierzyli w nie społecznicy, którzy spotykają się w działającym przy ul. Skibińskiej Punkcie Kultury. Urządzili Festiwal Otwartych Podwórek. Wśród atrakcji był na przykład salon gier, czyli przestrzeń nietypowych zabaw i zaskakujących dyscyplin sportowych oraz automat z marzeniami. Na Festiwal Otwartych Podwórek zaproszeni zostali wszyscy mieszkańcy Lublina. Miał być okazją, by na Stare Bronowice spojrzeć z nieco innej perspektywy niż zwykle. Wybrał się tam również Jakub Orzechowski, fotoreporter 'Wyborczej'. Wrócił oczarowany. Mimo tego, że kamienice zdradzają upływ czasu, to widać po nich jak bardzo musiała to być kiedyś malownicza dzielnica. Bronowice były dzielnicą zamieszkałą przed wojną głównie przez robotników. Festiwal podwórek odbył się w sierpniu ubiegłego roku. W tym samym czasie do życia rodziło się jeszcze jedno podwórko, przy ul. Kunickiego 23. Kiedyś był to głównie parking, ale mieszkańcom przy pomocy animatorów udało przemienić się go w miejsce spotkań i wspólnych działań. W dodat-ku dosyć niesztandarowych. Za-aranżowali na przykład studio telewizyjne i zrobili wspólny program 'Pelasia i przyjaciele' (Pelasia to jedna z mieszkanek). Program, który można oglądać w serwisie You Tube, przypomina telewizję śniadaniową, scenografią są kolorowe drzwi do komórek lokatorskich. Kiedy Jakub Orzechowski był tam ze swoim aparatem, akurat Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena (jeden z animatorów akcji), czytał książki mieszkającym tam dzieciom. Siedziały i słuchały ich na rozłożonych na betonowych płytach kocach. Moc tkwiącą w swoim podwórku postanowili odkryć też mieszkańcy Lubartowskiej 46. - Przestało być szarym, brudnym miejscem, które jak najszybciej chce się minąć. Teraz można na nim wypić poranną sąsiedzką kawę. I tak robimy. Dzwonię czasem do sąsiadów, żeby zeszli i siadamy przy stoliku - opowiadała 'Wyborczej' pani Katarzyna. Lubartowska 46 dostała nową oprawę plastyczną - część elewacji pomalowana została w kolorowe wzory, nowych barw nabrały też drzwi komórek lokatorskich oraz podwórkowej toalety (bo niektóre mieszkania nie mają WC). md
    Pewnie sporo osób nie dałoby za nie grosza. Ale na szczęście znaleźli się tacy, którzy uwierzyli w moc i potencjał podwórek przy zaniedbanych kamienicach. Nasz fotoreporter znalazł w nich natomiast znakomity temat na zdjęcia. Odrapane z tynku, sąsiadujące z kamienicami, którym od dawna przydałyby się porządne remonty - takie właśnie są podwórka Starych Bronowic. Pewnego razu uwierzyli w nie społecznicy, którzy spotykają się w działającym przy ul. Skibińskiej Punkcie Kultury. Urządzili Festiwal Otwartych Podwórek. Wśród atrakcji był na przykład salon gier, czyli przestrzeń nietypowych zabaw i zaskakujących dyscyplin sportowych oraz automat z marzeniami. Na Festiwal Otwartych Podwórek zaproszeni zostali wszyscy mieszkańcy Lublina. Miał być okazją, by na Stare Bronowice spojrzeć z nieco innej perspektywy niż zwykle. Wybrał się tam również Jakub Orzechowski, fotoreporter 'Wyborczej'. Wrócił oczarowany. Mimo tego, że kamienice zdradzają upływ czasu, to widać po nich jak bardzo musiała to być kiedyś malownicza dzielnica. Bronowice były dzielnicą zamieszkałą przed wojną głównie przez robotników. Festiwal podwórek odbył się w sierpniu ubiegłego roku. W tym samym czasie do życia rodziło się jeszcze jedno podwórko, przy ul. Kunickiego 23. Kiedyś był to głównie parking, ale mieszkańcom przy pomocy animatorów udało przemienić się go w miejsce spotkań i wspólnych działań. W dodat-ku dosyć niesztandarowych. Za-aranżowali na przykład studio telewizyjne i zrobili wspólny program 'Pelasia i przyjaciele' (Pelasia to jedna z mieszkanek). Program, który można oglądać w serwisie You Tube, przypomina telewizję śniadaniową, scenografią są kolorowe drzwi do komórek lokatorskich. Kiedy Jakub Orzechowski był tam ze swoim aparatem, akurat Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena (jeden z animatorów akcji), czytał książki mieszkającym tam dzieciom. Siedziały i słuchały ich na rozłożonych na betonowych płytach kocach. Moc tkwiącą w swoim podwórku postanowili odkryć też mieszkańcy Lubartowskiej 46. - Przestało być szarym, brudnym miejscem, które jak najszybciej chce się minąć. Teraz można na nim wypić poranną sąsiedzką kawę. I tak robimy. Dzwonię czasem do sąsiadów, żeby zeszli i siadamy przy stoliku - opowiadała 'Wyborczej' pani Katarzyna. Lubartowska 46 dostała nową oprawę plastyczną - część elewacji pomalowana została w kolorowe wzory, nowych barw nabrały też drzwi komórek lokatorskich oraz podwórkowej toalety (bo niektóre mieszkania nie mają WC). md
    JAKUB ORZECHOWSKI
    3 z 19

    Pewnie sporo osób nie dałoby za nie grosza. Ale na szczęście znaleźli się tacy, którzy uwierzyli w moc i potencjał podwórek przy zaniedbanych kamienicach. Nasz fotoreporter znalazł w nich natomiast znakomity temat na zdjęcia. Odrapane z tynku, sąsiadujące z kamienicami, którym od dawna przydałyby się porządne remonty - takie właśnie są podwórka Starych Bronowic. Pewnego razu uwierzyli w nie społecznicy, którzy spotykają się w działającym przy ul. Skibińskiej Punkcie Kultury. Urządzili Festiwal Otwartych Podwórek. Wśród atrakcji był na przykład salon gier, czyli przestrzeń nietypowych zabaw i zaskakujących dyscyplin sportowych oraz automat z marzeniami. Na Festiwal Otwartych Podwórek zaproszeni zostali wszyscy mieszkańcy Lublina. Miał być okazją, by na Stare Bronowice spojrzeć z nieco innej perspektywy niż zwykle. Wybrał się tam również Jakub Orzechowski, fotoreporter 'Wyborczej'. Wrócił oczarowany. Mimo tego, że kamienice zdradzają upływ czasu, to widać po nich jak bardzo musiała to być kiedyś malownicza dzielnica. Bronowice były dzielnicą zamieszkałą przed wojną głównie przez robotników. Festiwal podwórek odbył się w sierpniu ubiegłego roku. W tym samym czasie do życia rodziło się jeszcze jedno podwórko, przy ul. Kunickiego 23. Kiedyś był to głównie parking, ale mieszkańcom przy pomocy animatorów udało przemienić się go w miejsce spotkań i wspólnych działań. W dodat-ku dosyć niesztandarowych. Za-aranżowali na przykład studio telewizyjne i zrobili wspólny program 'Pelasia i przyjaciele' (Pelasia to jedna z mieszkanek). Program, który można oglądać w serwisie You Tube, przypomina telewizję śniadaniową, scenografią są kolorowe drzwi do komórek lokatorskich. Kiedy Jakub Orzechowski był tam ze swoim aparatem, akurat Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena (jeden z animatorów akcji), czytał książki mieszkającym tam dzieciom. Siedziały i słuchały ich na rozłożonych na betonowych płytach kocach. Moc tkwiącą w swoim podwórku postanowili odkryć też mieszkańcy Lubartowskiej 46. - Przestało być szarym, brudnym miejscem, które jak najszybciej chce się minąć. Teraz można na nim wypić poranną sąsiedzką kawę. I tak robimy. Dzwonię czasem do sąsiadów, żeby zeszli i siadamy przy stoliku - opowiadała 'Wyborczej' pani Katarzyna. Lubartowska 46 dostała nową oprawę plastyczną - część elewacji pomalowana została w kolorowe wzory, nowych barw nabrały też drzwi komórek lokatorskich oraz podwórkowej toalety (bo niektóre mieszkania nie mają WC). md
    Pewnie sporo osób nie dałoby za nie grosza. Ale na szczęście znaleźli się tacy, którzy uwierzyli w moc i potencjał podwórek przy zaniedbanych kamienicach. Nasz fotoreporter znalazł w nich natomiast znakomity temat na zdjęcia. Odrapane z tynku, sąsiadujące z kamienicami, którym od dawna przydałyby się porządne remonty - takie właśnie są podwórka Starych Bronowic. Pewnego razu uwierzyli w nie społecznicy, którzy spotykają się w działającym przy ul. Skibińskiej Punkcie Kultury. Urządzili Festiwal Otwartych Podwórek. Wśród atrakcji był na przykład salon gier, czyli przestrzeń nietypowych zabaw i zaskakujących dyscyplin sportowych oraz automat z marzeniami. Na Festiwal Otwartych Podwórek zaproszeni zostali wszyscy mieszkańcy Lublina. Miał być okazją, by na Stare Bronowice spojrzeć z nieco innej perspektywy niż zwykle. Wybrał się tam również Jakub Orzechowski, fotoreporter 'Wyborczej'. Wrócił oczarowany. Mimo tego, że kamienice zdradzają upływ czasu, to widać po nich jak bardzo musiała to być kiedyś malownicza dzielnica. Bronowice były dzielnicą zamieszkałą przed wojną głównie przez robotników. Festiwal podwórek odbył się w sierpniu ubiegłego roku. W tym samym czasie do życia rodziło się jeszcze jedno podwórko, przy ul. Kunickiego 23. Kiedyś był to głównie parking, ale mieszkańcom przy pomocy animatorów udało przemienić się go w miejsce spotkań i wspólnych działań. W dodat-ku dosyć niesztandarowych. Za-aranżowali na przykład studio telewizyjne i zrobili wspólny program 'Pelasia i przyjaciele' (Pelasia to jedna z mieszkanek). Program, który można oglądać w serwisie You Tube, przypomina telewizję śniadaniową, scenografią są kolorowe drzwi do komórek lokatorskich. Kiedy Jakub Orzechowski był tam ze swoim aparatem, akurat Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena (jeden z animatorów akcji), czytał książki mieszkającym tam dzieciom. Siedziały i słuchały ich na rozłożonych na betonowych płytach kocach. Moc tkwiącą w swoim podwórku postanowili odkryć też mieszkańcy Lubartowskiej 46. - Przestało być szarym, brudnym miejscem, które jak najszybciej chce się minąć. Teraz można na nim wypić poranną sąsiedzką kawę. I tak robimy. Dzwonię czasem do sąsiadów, żeby zeszli i siadamy przy stoliku - opowiadała 'Wyborczej' pani Katarzyna. Lubartowska 46 dostała nową oprawę plastyczną - część elewacji pomalowana została w kolorowe wzory, nowych barw nabrały też drzwi komórek lokatorskich oraz podwórkowej toalety (bo niektóre mieszkania nie mają WC). md
    JAKUB ORZECHOWSKI
    4 z 19

    Pewnie sporo osób nie dałoby za nie grosza. Ale na szczęście znaleźli się tacy, którzy uwierzyli w moc i potencjał podwórek przy zaniedbanych kamienicach. Nasz fotoreporter znalazł w nich natomiast znakomity temat na zdjęcia. Odrapane z tynku, sąsiadujące z kamienicami, którym od dawna przydałyby się porządne remonty - takie właśnie są podwórka Starych Bronowic. Pewnego razu uwierzyli w nie społecznicy, którzy spotykają się w działającym przy ul. Skibińskiej Punkcie Kultury. Urządzili Festiwal Otwartych Podwórek. Wśród atrakcji był na przykład salon gier, czyli przestrzeń nietypowych zabaw i zaskakujących dyscyplin sportowych oraz automat z marzeniami. Na Festiwal Otwartych Podwórek zaproszeni zostali wszyscy mieszkańcy Lublina. Miał być okazją, by na Stare Bronowice spojrzeć z nieco innej perspektywy niż zwykle. Wybrał się tam również Jakub Orzechowski, fotoreporter 'Wyborczej'. Wrócił oczarowany. Mimo tego, że kamienice zdradzają upływ czasu, to widać po nich jak bardzo musiała to być kiedyś malownicza dzielnica. Bronowice były dzielnicą zamieszkałą przed wojną głównie przez robotników. Festiwal podwórek odbył się w sierpniu ubiegłego roku. W tym samym czasie do życia rodziło się jeszcze jedno podwórko, przy ul. Kunickiego 23. Kiedyś był to głównie parking, ale mieszkańcom przy pomocy animatorów udało przemienić się go w miejsce spotkań i wspólnych działań. W dodat-ku dosyć niesztandarowych. Za-aranżowali na przykład studio telewizyjne i zrobili wspólny program 'Pelasia i przyjaciele' (Pelasia to jedna z mieszkanek). Program, który można oglądać w serwisie You Tube, przypomina telewizję śniadaniową, scenografią są kolorowe drzwi do komórek lokatorskich. Kiedy Jakub Orzechowski był tam ze swoim aparatem, akurat Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena (jeden z animatorów akcji), czytał książki mieszkającym tam dzieciom. Siedziały i słuchały ich na rozłożonych na betonowych płytach kocach. Moc tkwiącą w swoim podwórku postanowili odkryć też mieszkańcy Lubartowskiej 46. - Przestało być szarym, brudnym miejscem, które jak najszybciej chce się minąć. Teraz można na nim wypić poranną sąsiedzką kawę. I tak robimy. Dzwonię czasem do sąsiadów, żeby zeszli i siadamy przy stoliku - opowiadała 'Wyborczej' pani Katarzyna. Lubartowska 46 dostała nową oprawę plastyczną - część elewacji pomalowana została w kolorowe wzory, nowych barw nabrały też drzwi komórek lokatorskich oraz podwórkowej toalety (bo niektóre mieszkania nie mają WC). md
    Pewnie sporo osób nie dałoby za nie grosza. Ale na szczęście znaleźli się tacy, którzy uwierzyli w moc i potencjał podwórek przy zaniedbanych kamienicach. Nasz fotoreporter znalazł w nich natomiast znakomity temat na zdjęcia. Odrapane z tynku, sąsiadujące z kamienicami, którym od dawna przydałyby się porządne remonty - takie właśnie są podwórka Starych Bronowic. Pewnego razu uwierzyli w nie społecznicy, którzy spotykają się w działającym przy ul. Skibińskiej Punkcie Kultury. Urządzili Festiwal Otwartych Podwórek. Wśród atrakcji był na przykład salon gier, czyli przestrzeń nietypowych zabaw i zaskakujących dyscyplin sportowych oraz automat z marzeniami. Na Festiwal Otwartych Podwórek zaproszeni zostali wszyscy mieszkańcy Lublina. Miał być okazją, by na Stare Bronowice spojrzeć z nieco innej perspektywy niż zwykle. Wybrał się tam również Jakub Orzechowski, fotoreporter 'Wyborczej'. Wrócił oczarowany. Mimo tego, że kamienice zdradzają upływ czasu, to widać po nich jak bardzo musiała to być kiedyś malownicza dzielnica. Bronowice były dzielnicą zamieszkałą przed wojną głównie przez robotników. Festiwal podwórek odbył się w sierpniu ubiegłego roku. W tym samym czasie do życia rodziło się jeszcze jedno podwórko, przy ul. Kunickiego 23. Kiedyś był to głównie parking, ale mieszkańcom przy pomocy animatorów udało przemienić się go w miejsce spotkań i wspólnych działań. W dodat-ku dosyć niesztandarowych. Za-aranżowali na przykład studio telewizyjne i zrobili wspólny program 'Pelasia i przyjaciele' (Pelasia to jedna z mieszkanek). Program, który można oglądać w serwisie You Tube, przypomina telewizję śniadaniową, scenografią są kolorowe drzwi do komórek lokatorskich. Kiedy Jakub Orzechowski był tam ze swoim aparatem, akurat Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena (jeden z animatorów akcji), czytał książki mieszkającym tam dzieciom. Siedziały i słuchały ich na rozłożonych na betonowych płytach kocach. Moc tkwiącą w swoim podwórku postanowili odkryć też mieszkańcy Lubartowskiej 46. - Przestało być szarym, brudnym miejscem, które jak najszybciej chce się minąć. Teraz można na nim wypić poranną sąsiedzką kawę. I tak robimy. Dzwonię czasem do sąsiadów, żeby zeszli i siadamy przy stoliku - opowiadała 'Wyborczej' pani Katarzyna. Lubartowska 46 dostała nową oprawę plastyczną - część elewacji pomalowana została w kolorowe wzory, nowych barw nabrały też drzwi komórek lokatorskich oraz podwórkowej toalety (bo niektóre mieszkania nie mają WC). md
    JAKUB ORZECHOWSKI
    5 z 19

    Pewnie sporo osób nie dałoby za nie grosza. Ale na szczęście znaleźli się tacy, którzy uwierzyli w moc i potencjał podwórek przy zaniedbanych kamienicach. Nasz fotoreporter znalazł w nich natomiast znakomity temat na zdjęcia. Odrapane z tynku, sąsiadujące z kamienicami, którym od dawna przydałyby się porządne remonty - takie właśnie są podwórka Starych Bronowic. Pewnego razu uwierzyli w nie społecznicy, którzy spotykają się w działającym przy ul. Skibińskiej Punkcie Kultury. Urządzili Festiwal Otwartych Podwórek. Wśród atrakcji był na przykład salon gier, czyli przestrzeń nietypowych zabaw i zaskakujących dyscyplin sportowych oraz automat z marzeniami. Na Festiwal Otwartych Podwórek zaproszeni zostali wszyscy mieszkańcy Lublina. Miał być okazją, by na Stare Bronowice spojrzeć z nieco innej perspektywy niż zwykle. Wybrał się tam również Jakub Orzechowski, fotoreporter 'Wyborczej'. Wrócił oczarowany. Mimo tego, że kamienice zdradzają upływ czasu, to widać po nich jak bardzo musiała to być kiedyś malownicza dzielnica. Bronowice były dzielnicą zamieszkałą przed wojną głównie przez robotników. Festiwal podwórek odbył się w sierpniu ubiegłego roku. W tym samym czasie do życia rodziło się jeszcze jedno podwórko, przy ul. Kunickiego 23. Kiedyś był to głównie parking, ale mieszkańcom przy pomocy animatorów udało przemienić się go w miejsce spotkań i wspólnych działań. W dodat-ku dosyć niesztandarowych. Za-aranżowali na przykład studio telewizyjne i zrobili wspólny program 'Pelasia i przyjaciele' (Pelasia to jedna z mieszkanek). Program, który można oglądać w serwisie You Tube, przypomina telewizję śniadaniową, scenografią są kolorowe drzwi do komórek lokatorskich. Kiedy Jakub Orzechowski był tam ze swoim aparatem, akurat Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena (jeden z animatorów akcji), czytał książki mieszkającym tam dzieciom. Siedziały i słuchały ich na rozłożonych na betonowych płytach kocach. Moc tkwiącą w swoim podwórku postanowili odkryć też mieszkańcy Lubartowskiej 46. - Przestało być szarym, brudnym miejscem, które jak najszybciej chce się minąć. Teraz można na nim wypić poranną sąsiedzką kawę. I tak robimy. Dzwonię czasem do sąsiadów, żeby zeszli i siadamy przy stoliku - opowiadała 'Wyborczej' pani Katarzyna. Lubartowska 46 dostała nową oprawę plastyczną - część elewacji pomalowana została w kolorowe wzory, nowych barw nabrały też drzwi komórek lokatorskich oraz podwórkowej toalety (bo niektóre mieszkania nie mają WC). md
    Pewnie sporo osób nie dałoby za nie grosza. Ale na szczęście znaleźli się tacy, którzy uwierzyli w moc i potencjał podwórek przy zaniedbanych kamienicach. Nasz fotoreporter znalazł w nich natomiast znakomity temat na zdjęcia. Odrapane z tynku, sąsiadujące z kamienicami, którym od dawna przydałyby się porządne remonty - takie właśnie są podwórka Starych Bronowic. Pewnego razu uwierzyli w nie społecznicy, którzy spotykają się w działającym przy ul. Skibińskiej Punkcie Kultury. Urządzili Festiwal Otwartych Podwórek. Wśród atrakcji był na przykład salon gier, czyli przestrzeń nietypowych zabaw i zaskakujących dyscyplin sportowych oraz automat z marzeniami. Na Festiwal Otwartych Podwórek zaproszeni zostali wszyscy mieszkańcy Lublina. Miał być okazją, by na Stare Bronowice spojrzeć z nieco innej perspektywy niż zwykle. Wybrał się tam również Jakub Orzechowski, fotoreporter 'Wyborczej'. Wrócił oczarowany. Mimo tego, że kamienice zdradzają upływ czasu, to widać po nich jak bardzo musiała to być kiedyś malownicza dzielnica. Bronowice były dzielnicą zamieszkałą przed wojną głównie przez robotników. Festiwal podwórek odbył się w sierpniu ubiegłego roku. W tym samym czasie do życia rodziło się jeszcze jedno podwórko, przy ul. Kunickiego 23. Kiedyś był to głównie parking, ale mieszkańcom przy pomocy animatorów udało przemienić się go w miejsce spotkań i wspólnych działań. W dodat-ku dosyć niesztandarowych. Za-aranżowali na przykład studio telewizyjne i zrobili wspólny program 'Pelasia i przyjaciele' (Pelasia to jedna z mieszkanek). Program, który można oglądać w serwisie You Tube, przypomina telewizję śniadaniową, scenografią są kolorowe drzwi do komórek lokatorskich. Kiedy Jakub Orzechowski był tam ze swoim aparatem, akurat Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena (jeden z animatorów akcji), czytał książki mieszkającym tam dzieciom. Siedziały i słuchały ich na rozłożonych na betonowych płytach kocach. Moc tkwiącą w swoim podwórku postanowili odkryć też mieszkańcy Lubartowskiej 46. - Przestało być szarym, brudnym miejscem, które jak najszybciej chce się minąć. Teraz można na nim wypić poranną sąsiedzką kawę. I tak robimy. Dzwonię czasem do sąsiadów, żeby zeszli i siadamy przy stoliku - opowiadała 'Wyborczej' pani Katarzyna. Lubartowska 46 dostała nową oprawę plastyczną - część elewacji pomalowana została w kolorowe wzory, nowych barw nabrały też drzwi komórek lokatorskich oraz podwórkowej toalety (bo niektóre mieszkania nie mają WC). md
    JAKUB ORZECHOWSKI
    6 z 19

    Pewnie sporo osób nie dałoby za nie grosza. Ale na szczęście znaleźli się tacy, którzy uwierzyli w moc i potencjał podwórek przy zaniedbanych kamienicach. Nasz fotoreporter znalazł w nich natomiast znakomity temat na zdjęcia. Odrapane z tynku, sąsiadujące z kamienicami, którym od dawna przydałyby się porządne remonty - takie właśnie są podwórka Starych Bronowic. Pewnego razu uwierzyli w nie społecznicy, którzy spotykają się w działającym przy ul. Skibińskiej Punkcie Kultury. Urządzili Festiwal Otwartych Podwórek. Wśród atrakcji był na przykład salon gier, czyli przestrzeń nietypowych zabaw i zaskakujących dyscyplin sportowych oraz automat z marzeniami. Na Festiwal Otwartych Podwórek zaproszeni zostali wszyscy mieszkańcy Lublina. Miał być okazją, by na Stare Bronowice spojrzeć z nieco innej perspektywy niż zwykle. Wybrał się tam również Jakub Orzechowski, fotoreporter 'Wyborczej'. Wrócił oczarowany. Mimo tego, że kamienice zdradzają upływ czasu, to widać po nich jak bardzo musiała to być kiedyś malownicza dzielnica. Bronowice były dzielnicą zamieszkałą przed wojną głównie przez robotników. Festiwal podwórek odbył się w sierpniu ubiegłego roku. W tym samym czasie do życia rodziło się jeszcze jedno podwórko, przy ul. Kunickiego 23. Kiedyś był to głównie parking, ale mieszkańcom przy pomocy animatorów udało przemienić się go w miejsce spotkań i wspólnych działań. W dodat-ku dosyć niesztandarowych. Za-aranżowali na przykład studio telewizyjne i zrobili wspólny program 'Pelasia i przyjaciele' (Pelasia to jedna z mieszkanek). Program, który można oglądać w serwisie You Tube, przypomina telewizję śniadaniową, scenografią są kolorowe drzwi do komórek lokatorskich. Kiedy Jakub Orzechowski był tam ze swoim aparatem, akurat Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena (jeden z animatorów akcji), czytał książki mieszkającym tam dzieciom. Siedziały i słuchały ich na rozłożonych na betonowych płytach kocach. Moc tkwiącą w swoim podwórku postanowili odkryć też mieszkańcy Lubartowskiej 46. - Przestało być szarym, brudnym miejscem, które jak najszybciej chce się minąć. Teraz można na nim wypić poranną sąsiedzką kawę. I tak robimy. Dzwonię czasem do sąsiadów, żeby zeszli i siadamy przy stoliku - opowiadała 'Wyborczej' pani Katarzyna. Lubartowska 46 dostała nową oprawę plastyczną - część elewacji pomalowana została w kolorowe wzory, nowych barw nabrały też drzwi komórek lokatorskich oraz podwórkowej toalety (bo niektóre mieszkania nie mają WC). md
    Pewnie sporo osób nie dałoby za nie grosza. Ale na szczęście znaleźli się tacy, którzy uwierzyli w moc i potencjał podwórek przy zaniedbanych kamienicach. Nasz fotoreporter znalazł w nich natomiast znakomity temat na zdjęcia. Odrapane z tynku, sąsiadujące z kamienicami, którym od dawna przydałyby się porządne remonty - takie właśnie są podwórka Starych Bronowic. Pewnego razu uwierzyli w nie społecznicy, którzy spotykają się w działającym przy ul. Skibińskiej Punkcie Kultury. Urządzili Festiwal Otwartych Podwórek. Wśród atrakcji był na przykład salon gier, czyli przestrzeń nietypowych zabaw i zaskakujących dyscyplin sportowych oraz automat z marzeniami. Na Festiwal Otwartych Podwórek zaproszeni zostali wszyscy mieszkańcy Lublina. Miał być okazją, by na Stare Bronowice spojrzeć z nieco innej perspektywy niż zwykle. Wybrał się tam również Jakub Orzechowski, fotoreporter 'Wyborczej'. Wrócił oczarowany. Mimo tego, że kamienice zdradzają upływ czasu, to widać po nich jak bardzo musiała to być kiedyś malownicza dzielnica. Bronowice były dzielnicą zamieszkałą przed wojną głównie przez robotników. Festiwal podwórek odbył się w sierpniu ubiegłego roku. W tym samym czasie do życia rodziło się jeszcze jedno podwórko, przy ul. Kunickiego 23. Kiedyś był to głównie parking, ale mieszkańcom przy pomocy animatorów udało przemienić się go w miejsce spotkań i wspólnych działań. W dodat-ku dosyć niesztandarowych. Za-aranżowali na przykład studio telewizyjne i zrobili wspólny program 'Pelasia i przyjaciele' (Pelasia to jedna z mieszkanek). Program, który można oglądać w serwisie You Tube, przypomina telewizję śniadaniową, scenografią są kolorowe drzwi do komórek lokatorskich. Kiedy Jakub Orzechowski był tam ze swoim aparatem, akurat Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena (jeden z animatorów akcji), czytał książki mieszkającym tam dzieciom. Siedziały i słuchały ich na rozłożonych na betonowych płytach kocach. Moc tkwiącą w swoim podwórku postanowili odkryć też mieszkańcy Lubartowskiej 46. - Przestało być szarym, brudnym miejscem, które jak najszybciej chce się minąć. Teraz można na nim wypić poranną sąsiedzką kawę. I tak robimy. Dzwonię czasem do sąsiadów, żeby zeszli i siadamy przy stoliku - opowiadała 'Wyborczej' pani Katarzyna. Lubartowska 46 dostała nową oprawę plastyczną - część elewacji pomalowana została w kolorowe wzory, nowych barw nabrały też drzwi komórek lokatorskich oraz podwórkowej toalety (bo niektóre mieszkania nie mają WC). md
    JAKUB ORZECHOWSKI
    7 z 19

    Pewnie sporo osób nie dałoby za nie grosza. Ale na szczęście znaleźli się tacy, którzy uwierzyli w moc i potencjał podwórek przy zaniedbanych kamienicach. Nasz fotoreporter znalazł w nich natomiast znakomity temat na zdjęcia. Odrapane z tynku, sąsiadujące z kamienicami, którym od dawna przydałyby się porządne remonty - takie właśnie są podwórka Starych Bronowic. Pewnego razu uwierzyli w nie społecznicy, którzy spotykają się w działającym przy ul. Skibińskiej Punkcie Kultury. Urządzili Festiwal Otwartych Podwórek. Wśród atrakcji był na przykład salon gier, czyli przestrzeń nietypowych zabaw i zaskakujących dyscyplin sportowych oraz automat z marzeniami. Na Festiwal Otwartych Podwórek zaproszeni zostali wszyscy mieszkańcy Lublina. Miał być okazją, by na Stare Bronowice spojrzeć z nieco innej perspektywy niż zwykle. Wybrał się tam również Jakub Orzechowski, fotoreporter 'Wyborczej'. Wrócił oczarowany. Mimo tego, że kamienice zdradzają upływ czasu, to widać po nich jak bardzo musiała to być kiedyś malownicza dzielnica. Bronowice były dzielnicą zamieszkałą przed wojną głównie przez robotników. Festiwal podwórek odbył się w sierpniu ubiegłego roku. W tym samym czasie do życia rodziło się jeszcze jedno podwórko, przy ul. Kunickiego 23. Kiedyś był to głównie parking, ale mieszkańcom przy pomocy animatorów udało przemienić się go w miejsce spotkań i wspólnych działań. W dodat-ku dosyć niesztandarowych. Za-aranżowali na przykład studio telewizyjne i zrobili wspólny program 'Pelasia i przyjaciele' (Pelasia to jedna z mieszkanek). Program, który można oglądać w serwisie You Tube, przypomina telewizję śniadaniową, scenografią są kolorowe drzwi do komórek lokatorskich. Kiedy Jakub Orzechowski był tam ze swoim aparatem, akurat Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena (jeden z animatorów akcji), czytał książki mieszkającym tam dzieciom. Siedziały i słuchały ich na rozłożonych na betonowych płytach kocach. Moc tkwiącą w swoim podwórku postanowili odkryć też mieszkańcy Lubartowskiej 46. - Przestało być szarym, brudnym miejscem, które jak najszybciej chce się minąć. Teraz można na nim wypić poranną sąsiedzką kawę. I tak robimy. Dzwonię czasem do sąsiadów, żeby zeszli i siadamy przy stoliku - opowiadała 'Wyborczej' pani Katarzyna. Lubartowska 46 dostała nową oprawę plastyczną - część elewacji pomalowana została w kolorowe wzory, nowych barw nabrały też drzwi komórek lokatorskich oraz podwórkowej toalety (bo niektóre mieszkania nie mają WC). md
    Pewnie sporo osób nie dałoby za nie grosza. Ale na szczęście znaleźli się tacy, którzy uwierzyli w moc i potencjał podwórek przy zaniedbanych kamienicach. Nasz fotoreporter znalazł w nich natomiast znakomity temat na zdjęcia. Odrapane z tynku, sąsiadujące z kamienicami, którym od dawna przydałyby się porządne remonty - takie właśnie są podwórka Starych Bronowic. Pewnego razu uwierzyli w nie społecznicy, którzy spotykają się w działającym przy ul. Skibińskiej Punkcie Kultury. Urządzili Festiwal Otwartych Podwórek. Wśród atrakcji był na przykład salon gier, czyli przestrzeń nietypowych zabaw i zaskakujących dyscyplin sportowych oraz automat z marzeniami. Na Festiwal Otwartych Podwórek zaproszeni zostali wszyscy mieszkańcy Lublina. Miał być okazją, by na Stare Bronowice spojrzeć z nieco innej perspektywy niż zwykle. Wybrał się tam również Jakub Orzechowski, fotoreporter 'Wyborczej'. Wrócił oczarowany. Mimo tego, że kamienice zdradzają upływ czasu, to widać po nich jak bardzo musiała to być kiedyś malownicza dzielnica. Bronowice były dzielnicą zamieszkałą przed wojną głównie przez robotników. Festiwal podwórek odbył się w sierpniu ubiegłego roku. W tym samym czasie do życia rodziło się jeszcze jedno podwórko, przy ul. Kunickiego 23. Kiedyś był to głównie parking, ale mieszkańcom przy pomocy animatorów udało przemienić się go w miejsce spotkań i wspólnych działań. W dodat-ku dosyć niesztandarowych. Za-aranżowali na przykład studio telewizyjne i zrobili wspólny program 'Pelasia i przyjaciele' (Pelasia to jedna z mieszkanek). Program, który można oglądać w serwisie You Tube, przypomina telewizję śniadaniową, scenografią są kolorowe drzwi do komórek lokatorskich. Kiedy Jakub Orzechowski był tam ze swoim aparatem, akurat Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena (jeden z animatorów akcji), czytał książki mieszkającym tam dzieciom. Siedziały i słuchały ich na rozłożonych na betonowych płytach kocach. Moc tkwiącą w swoim podwórku postanowili odkryć też mieszkańcy Lubartowskiej 46. - Przestało być szarym, brudnym miejscem, które jak najszybciej chce się minąć. Teraz można na nim wypić poranną sąsiedzką kawę. I tak robimy. Dzwonię czasem do sąsiadów, żeby zeszli i siadamy przy stoliku - opowiadała 'Wyborczej' pani Katarzyna. Lubartowska 46 dostała nową oprawę plastyczną - część elewacji pomalowana została w kolorowe wzory, nowych barw nabrały też drzwi komórek lokatorskich oraz podwórkowej toalety (bo niektóre mieszkania nie mają WC). md
    JAKUB ORZECHOWSKI
    8 z 19

    Pewnie sporo osób nie dałoby za nie grosza. Ale na szczęście znaleźli się tacy, którzy uwierzyli w moc i potencjał podwórek przy zaniedbanych kamienicach. Nasz fotoreporter znalazł w nich natomiast znakomity temat na zdjęcia. Odrapane z tynku, sąsiadujące z kamienicami, którym od dawna przydałyby się porządne remonty - takie właśnie są podwórka Starych Bronowic. Pewnego razu uwierzyli w nie społecznicy, którzy spotykają się w działającym przy ul. Skibińskiej Punkcie Kultury. Urządzili Festiwal Otwartych Podwórek. Wśród atrakcji był na przykład salon gier, czyli przestrzeń nietypowych zabaw i zaskakujących dyscyplin sportowych oraz automat z marzeniami. Na Festiwal Otwartych Podwórek zaproszeni zostali wszyscy mieszkańcy Lublina. Miał być okazją, by na Stare Bronowice spojrzeć z nieco innej perspektywy niż zwykle. Wybrał się tam również Jakub Orzechowski, fotoreporter 'Wyborczej'. Wrócił oczarowany. Mimo tego, że kamienice zdradzają upływ czasu, to widać po nich jak bardzo musiała to być kiedyś malownicza dzielnica. Bronowice były dzielnicą zamieszkałą przed wojną głównie przez robotników. Festiwal podwórek odbył się w sierpniu ubiegłego roku. W tym samym czasie do życia rodziło się jeszcze jedno podwórko, przy ul. Kunickiego 23. Kiedyś był to głównie parking, ale mieszkańcom przy pomocy animatorów udało przemienić się go w miejsce spotkań i wspólnych działań. W dodat-ku dosyć niesztandarowych. Za-aranżowali na przykład studio telewizyjne i zrobili wspólny program 'Pelasia i przyjaciele' (Pelasia to jedna z mieszkanek). Program, który można oglądać w serwisie You Tube, przypomina telewizję śniadaniową, scenografią są kolorowe drzwi do komórek lokatorskich. Kiedy Jakub Orzechowski był tam ze swoim aparatem, akurat Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena (jeden z animatorów akcji), czytał książki mieszkającym tam dzieciom. Siedziały i słuchały ich na rozłożonych na betonowych płytach kocach. Moc tkwiącą w swoim podwórku postanowili odkryć też mieszkańcy Lubartowskiej 46. - Przestało być szarym, brudnym miejscem, które jak najszybciej chce się minąć. Teraz można na nim wypić poranną sąsiedzką kawę. I tak robimy. Dzwonię czasem do sąsiadów, żeby zeszli i siadamy przy stoliku - opowiadała 'Wyborczej' pani Katarzyna. Lubartowska 46 dostała nową oprawę plastyczną - część elewacji pomalowana została w kolorowe wzory, nowych barw nabrały też drzwi komórek lokatorskich oraz podwórkowej toalety (bo niektóre mieszkania nie mają WC). md
    Pewnie sporo osób nie dałoby za nie grosza. Ale na szczęście znaleźli się tacy, którzy uwierzyli w moc i potencjał podwórek przy zaniedbanych kamienicach. Nasz fotoreporter znalazł w nich natomiast znakomity temat na zdjęcia. Odrapane z tynku, sąsiadujące z kamienicami, którym od dawna przydałyby się porządne remonty - takie właśnie są podwórka Starych Bronowic. Pewnego razu uwierzyli w nie społecznicy, którzy spotykają się w działającym przy ul. Skibińskiej Punkcie Kultury. Urządzili Festiwal Otwartych Podwórek. Wśród atrakcji był na przykład salon gier, czyli przestrzeń nietypowych zabaw i zaskakujących dyscyplin sportowych oraz automat z marzeniami. Na Festiwal Otwartych Podwórek zaproszeni zostali wszyscy mieszkańcy Lublina. Miał być okazją, by na Stare Bronowice spojrzeć z nieco innej perspektywy niż zwykle. Wybrał się tam również Jakub Orzechowski, fotoreporter 'Wyborczej'. Wrócił oczarowany. Mimo tego, że kamienice zdradzają upływ czasu, to widać po nich jak bardzo musiała to być kiedyś malownicza dzielnica. Bronowice były dzielnicą zamieszkałą przed wojną głównie przez robotników. Festiwal podwórek odbył się w sierpniu ubiegłego roku. W tym samym czasie do życia rodziło się jeszcze jedno podwórko, przy ul. Kunickiego 23. Kiedyś był to głównie parking, ale mieszkańcom przy pomocy animatorów udało przemienić się go w miejsce spotkań i wspólnych działań. W dodat-ku dosyć niesztandarowych. Za-aranżowali na przykład studio telewizyjne i zrobili wspólny program 'Pelasia i przyjaciele' (Pelasia to jedna z mieszkanek). Program, który można oglądać w serwisie You Tube, przypomina telewizję śniadaniową, scenografią są kolorowe drzwi do komórek lokatorskich. Kiedy Jakub Orzechowski był tam ze swoim aparatem, akurat Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena (jeden z animatorów akcji), czytał książki mieszkającym tam dzieciom. Siedziały i słuchały ich na rozłożonych na betonowych płytach kocach. Moc tkwiącą w swoim podwórku postanowili odkryć też mieszkańcy Lubartowskiej 46. - Przestało być szarym, brudnym miejscem, które jak najszybciej chce się minąć. Teraz można na nim wypić poranną sąsiedzką kawę. I tak robimy. Dzwonię czasem do sąsiadów, żeby zeszli i siadamy przy stoliku - opowiadała 'Wyborczej' pani Katarzyna. Lubartowska 46 dostała nową oprawę plastyczną - część elewacji pomalowana została w kolorowe wzory, nowych barw nabrały też drzwi komórek lokatorskich oraz podwórkowej toalety (bo niektóre mieszkania nie mają WC). md
    JAKUB ORZECHOWSKI
    9 z 19

    Pewnie sporo osób nie dałoby za nie grosza. Ale na szczęście znaleźli się tacy, którzy uwierzyli w moc i potencjał podwórek przy zaniedbanych kamienicach. Nasz fotoreporter znalazł w nich natomiast znakomity temat na zdjęcia. Odrapane z tynku, sąsiadujące z kamienicami, którym od dawna przydałyby się porządne remonty - takie właśnie są podwórka Starych Bronowic. Pewnego razu uwierzyli w nie społecznicy, którzy spotykają się w działającym przy ul. Skibińskiej Punkcie Kultury. Urządzili Festiwal Otwartych Podwórek. Wśród atrakcji był na przykład salon gier, czyli przestrzeń nietypowych zabaw i zaskakujących dyscyplin sportowych oraz automat z marzeniami. Na Festiwal Otwartych Podwórek zaproszeni zostali wszyscy mieszkańcy Lublina. Miał być okazją, by na Stare Bronowice spojrzeć z nieco innej perspektywy niż zwykle. Wybrał się tam również Jakub Orzechowski, fotoreporter 'Wyborczej'. Wrócił oczarowany. Mimo tego, że kamienice zdradzają upływ czasu, to widać po nich jak bardzo musiała to być kiedyś malownicza dzielnica. Bronowice były dzielnicą zamieszkałą przed wojną głównie przez robotników. Festiwal podwórek odbył się w sierpniu ubiegłego roku. W tym samym czasie do życia rodziło się jeszcze jedno podwórko, przy ul. Kunickiego 23. Kiedyś był to głównie parking, ale mieszkańcom przy pomocy animatorów udało przemienić się go w miejsce spotkań i wspólnych działań. W dodat-ku dosyć niesztandarowych. Za-aranżowali na przykład studio telewizyjne i zrobili wspólny program 'Pelasia i przyjaciele' (Pelasia to jedna z mieszkanek). Program, który można oglądać w serwisie You Tube, przypomina telewizję śniadaniową, scenografią są kolorowe drzwi do komórek lokatorskich. Kiedy Jakub Orzechowski był tam ze swoim aparatem, akurat Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena (jeden z animatorów akcji), czytał książki mieszkającym tam dzieciom. Siedziały i słuchały ich na rozłożonych na betonowych płytach kocach. Moc tkwiącą w swoim podwórku postanowili odkryć też mieszkańcy Lubartowskiej 46. - Przestało być szarym, brudnym miejscem, które jak najszybciej chce się minąć. Teraz można na nim wypić poranną sąsiedzką kawę. I tak robimy. Dzwonię czasem do sąsiadów, żeby zeszli i siadamy przy stoliku - opowiadała 'Wyborczej' pani Katarzyna. Lubartowska 46 dostała nową oprawę plastyczną - część elewacji pomalowana została w kolorowe wzory, nowych barw nabrały też drzwi komórek lokatorskich oraz podwórkowej toalety (bo niektóre mieszkania nie mają WC). md
    Pewnie sporo osób nie dałoby za nie grosza. Ale na szczęście znaleźli się tacy, którzy uwierzyli w moc i potencjał podwórek przy zaniedbanych kamienicach. Nasz fotoreporter znalazł w nich natomiast znakomity temat na zdjęcia. Odrapane z tynku, sąsiadujące z kamienicami, którym od dawna przydałyby się porządne remonty - takie właśnie są podwórka Starych Bronowic. Pewnego razu uwierzyli w nie społecznicy, którzy spotykają się w działającym przy ul. Skibińskiej Punkcie Kultury. Urządzili Festiwal Otwartych Podwórek. Wśród atrakcji był na przykład salon gier, czyli przestrzeń nietypowych zabaw i zaskakujących dyscyplin sportowych oraz automat z marzeniami. Na Festiwal Otwartych Podwórek zaproszeni zostali wszyscy mieszkańcy Lublina. Miał być okazją, by na Stare Bronowice spojrzeć z nieco innej perspektywy niż zwykle. Wybrał się tam również Jakub Orzechowski, fotoreporter 'Wyborczej'. Wrócił oczarowany. Mimo tego, że kamienice zdradzają upływ czasu, to widać po nich jak bardzo musiała to być kiedyś malownicza dzielnica. Bronowice były dzielnicą zamieszkałą przed wojną głównie przez robotników. Festiwal podwórek odbył się w sierpniu ubiegłego roku. W tym samym czasie do życia rodziło się jeszcze jedno podwórko, przy ul. Kunickiego 23. Kiedyś był to głównie parking, ale mieszkańcom przy pomocy animatorów udało przemienić się go w miejsce spotkań i wspólnych działań. W dodat-ku dosyć niesztandarowych. Za-aranżowali na przykład studio telewizyjne i zrobili wspólny program 'Pelasia i przyjaciele' (Pelasia to jedna z mieszkanek). Program, który można oglądać w serwisie You Tube, przypomina telewizję śniadaniową, scenografią są kolorowe drzwi do komórek lokatorskich. Kiedy Jakub Orzechowski był tam ze swoim aparatem, akurat Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena (jeden z animatorów akcji), czytał książki mieszkającym tam dzieciom. Siedziały i słuchały ich na rozłożonych na betonowych płytach kocach. Moc tkwiącą w swoim podwórku postanowili odkryć też mieszkańcy Lubartowskiej 46. - Przestało być szarym, brudnym miejscem, które jak najszybciej chce się minąć. Teraz można na nim wypić poranną sąsiedzką kawę. I tak robimy. Dzwonię czasem do sąsiadów, żeby zeszli i siadamy przy stoliku - opowiadała 'Wyborczej' pani Katarzyna. Lubartowska 46 dostała nową oprawę plastyczną - część elewacji pomalowana została w kolorowe wzory, nowych barw nabrały też drzwi komórek lokatorskich oraz podwórkowej toalety (bo niektóre mieszkania nie mają WC). md
    JAKUB ORZECHOWSKI
    10 z 19

    Pewnie sporo osób nie dałoby za nie grosza. Ale na szczęście znaleźli się tacy, którzy uwierzyli w moc i potencjał podwórek przy zaniedbanych kamienicach. Nasz fotoreporter znalazł w nich natomiast znakomity temat na zdjęcia. Odrapane z tynku, sąsiadujące z kamienicami, którym od dawna przydałyby się porządne remonty - takie właśnie są podwórka Starych Bronowic. Pewnego razu uwierzyli w nie społecznicy, którzy spotykają się w działającym przy ul. Skibińskiej Punkcie Kultury. Urządzili Festiwal Otwartych Podwórek. Wśród atrakcji był na przykład salon gier, czyli przestrzeń nietypowych zabaw i zaskakujących dyscyplin sportowych oraz automat z marzeniami. Na Festiwal Otwartych Podwórek zaproszeni zostali wszyscy mieszkańcy Lublina. Miał być okazją, by na Stare Bronowice spojrzeć z nieco innej perspektywy niż zwykle. Wybrał się tam również Jakub Orzechowski, fotoreporter 'Wyborczej'. Wrócił oczarowany. Mimo tego, że kamienice zdradzają upływ czasu, to widać po nich jak bardzo musiała to być kiedyś malownicza dzielnica. Bronowice były dzielnicą zamieszkałą przed wojną głównie przez robotników. Festiwal podwórek odbył się w sierpniu ubiegłego roku. W tym samym czasie do życia rodziło się jeszcze jedno podwórko, przy ul. Kunickiego 23. Kiedyś był to głównie parking, ale mieszkańcom przy pomocy animatorów udało przemienić się go w miejsce spotkań i wspólnych działań. W dodat-ku dosyć niesztandarowych. Za-aranżowali na przykład studio telewizyjne i zrobili wspólny program 'Pelasia i przyjaciele' (Pelasia to jedna z mieszkanek). Program, który można oglądać w serwisie You Tube, przypomina telewizję śniadaniową, scenografią są kolorowe drzwi do komórek lokatorskich. Kiedy Jakub Orzechowski był tam ze swoim aparatem, akurat Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena (jeden z animatorów akcji), czytał książki mieszkającym tam dzieciom. Siedziały i słuchały ich na rozłożonych na betonowych płytach kocach. Moc tkwiącą w swoim podwórku postanowili odkryć też mieszkańcy Lubartowskiej 46. - Przestało być szarym, brudnym miejscem, które jak najszybciej chce się minąć. Teraz można na nim wypić poranną sąsiedzką kawę. I tak robimy. Dzwonię czasem do sąsiadów, żeby zeszli i siadamy przy stoliku - opowiadała 'Wyborczej' pani Katarzyna. Lubartowska 46 dostała nową oprawę plastyczną - część elewacji pomalowana została w kolorowe wzory, nowych barw nabrały też drzwi komórek lokatorskich oraz podwórkowej toalety (bo niektóre mieszkania nie mają WC). md
    Pewnie sporo osób nie dałoby za nie grosza. Ale na szczęście znaleźli się tacy, którzy uwierzyli w moc i potencjał podwórek przy zaniedbanych kamienicach. Nasz fotoreporter znalazł w nich natomiast znakomity temat na zdjęcia. Odrapane z tynku, sąsiadujące z kamienicami, którym od dawna przydałyby się porządne remonty - takie właśnie są podwórka Starych Bronowic. Pewnego razu uwierzyli w nie społecznicy, którzy spotykają się w działającym przy ul. Skibińskiej Punkcie Kultury. Urządzili Festiwal Otwartych Podwórek. Wśród atrakcji był na przykład salon gier, czyli przestrzeń nietypowych zabaw i zaskakujących dyscyplin sportowych oraz automat z marzeniami. Na Festiwal Otwartych Podwórek zaproszeni zostali wszyscy mieszkańcy Lublina. Miał być okazją, by na Stare Bronowice spojrzeć z nieco innej perspektywy niż zwykle. Wybrał się tam również Jakub Orzechowski, fotoreporter 'Wyborczej'. Wrócił oczarowany. Mimo tego, że kamienice zdradzają upływ czasu, to widać po nich jak bardzo musiała to być kiedyś malownicza dzielnica. Bronowice były dzielnicą zamieszkałą przed wojną głównie przez robotników. Festiwal podwórek odbył się w sierpniu ubiegłego roku. W tym samym czasie do życia rodziło się jeszcze jedno podwórko, przy ul. Kunickiego 23. Kiedyś był to głównie parking, ale mieszkańcom przy pomocy animatorów udało przemienić się go w miejsce spotkań i wspólnych działań. W dodat-ku dosyć niesztandarowych. Za-aranżowali na przykład studio telewizyjne i zrobili wspólny program 'Pelasia i przyjaciele' (Pelasia to jedna z mieszkanek). Program, który można oglądać w serwisie You Tube, przypomina telewizję śniadaniową, scenografią są kolorowe drzwi do komórek lokatorskich. Kiedy Jakub Orzechowski był tam ze swoim aparatem, akurat Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena (jeden z animatorów akcji), czytał książki mieszkającym tam dzieciom. Siedziały i słuchały ich na rozłożonych na betonowych płytach kocach. Moc tkwiącą w swoim podwórku postanowili odkryć też mieszkańcy Lubartowskiej 46. - Przestało być szarym, brudnym miejscem, które jak najszybciej chce się minąć. Teraz można na nim wypić poranną sąsiedzką kawę. I tak robimy. Dzwonię czasem do sąsiadów, żeby zeszli i siadamy przy stoliku - opowiadała 'Wyborczej' pani Katarzyna. Lubartowska 46 dostała nową oprawę plastyczną - część elewacji pomalowana została w kolorowe wzory, nowych barw nabrały też drzwi komórek lokatorskich oraz podwórkowej toalety (bo niektóre mieszkania nie mają WC). md
    JAKUB ORZECHOWSKI
    11 z 19

    Pewnie sporo osób nie dałoby za nie grosza. Ale na szczęście znaleźli się tacy, którzy uwierzyli w moc i potencjał podwórek przy zaniedbanych kamienicach. Nasz fotoreporter znalazł w nich natomiast znakomity temat na zdjęcia. Odrapane z tynku, sąsiadujące z kamienicami, którym od dawna przydałyby się porządne remonty - takie właśnie są podwórka Starych Bronowic. Pewnego razu uwierzyli w nie społecznicy, którzy spotykają się w działającym przy ul. Skibińskiej Punkcie Kultury. Urządzili Festiwal Otwartych Podwórek. Wśród atrakcji był na przykład salon gier, czyli przestrzeń nietypowych zabaw i zaskakujących dyscyplin sportowych oraz automat z marzeniami. Na Festiwal Otwartych Podwórek zaproszeni zostali wszyscy mieszkańcy Lublina. Miał być okazją, by na Stare Bronowice spojrzeć z nieco innej perspektywy niż zwykle. Wybrał się tam również Jakub Orzechowski, fotoreporter 'Wyborczej'. Wrócił oczarowany. Mimo tego, że kamienice zdradzają upływ czasu, to widać po nich jak bardzo musiała to być kiedyś malownicza dzielnica. Bronowice były dzielnicą zamieszkałą przed wojną głównie przez robotników. Festiwal podwórek odbył się w sierpniu ubiegłego roku. W tym samym czasie do życia rodziło się jeszcze jedno podwórko, przy ul. Kunickiego 23. Kiedyś był to głównie parking, ale mieszkańcom przy pomocy animatorów udało przemienić się go w miejsce spotkań i wspólnych działań. W dodat-ku dosyć niesztandarowych. Za-aranżowali na przykład studio telewizyjne i zrobili wspólny program 'Pelasia i przyjaciele' (Pelasia to jedna z mieszkanek). Program, który można oglądać w serwisie You Tube, przypomina telewizję śniadaniową, scenografią są kolorowe drzwi do komórek lokatorskich. Kiedy Jakub Orzechowski był tam ze swoim aparatem, akurat Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena (jeden z animatorów akcji), czytał książki mieszkającym tam dzieciom. Siedziały i słuchały ich na rozłożonych na betonowych płytach kocach. Moc tkwiącą w swoim podwórku postanowili odkryć też mieszkańcy Lubartowskiej 46. - Przestało być szarym, brudnym miejscem, które jak najszybciej chce się minąć. Teraz można na nim wypić poranną sąsiedzką kawę. I tak robimy. Dzwonię czasem do sąsiadów, żeby zeszli i siadamy przy stoliku - opowiadała 'Wyborczej' pani Katarzyna. Lubartowska 46 dostała nową oprawę plastyczną - część elewacji pomalowana została w kolorowe wzory, nowych barw nabrały też drzwi komórek lokatorskich oraz podwórkowej toalety (bo niektóre mieszkania nie mają WC). md
    Pewnie sporo osób nie dałoby za nie grosza. Ale na szczęście znaleźli się tacy, którzy uwierzyli w moc i potencjał podwórek przy zaniedbanych kamienicach. Nasz fotoreporter znalazł w nich natomiast znakomity temat na zdjęcia. Odrapane z tynku, sąsiadujące z kamienicami, którym od dawna przydałyby się porządne remonty - takie właśnie są podwórka Starych Bronowic. Pewnego razu uwierzyli w nie społecznicy, którzy spotykają się w działającym przy ul. Skibińskiej Punkcie Kultury. Urządzili Festiwal Otwartych Podwórek. Wśród atrakcji był na przykład salon gier, czyli przestrzeń nietypowych zabaw i zaskakujących dyscyplin sportowych oraz automat z marzeniami. Na Festiwal Otwartych Podwórek zaproszeni zostali wszyscy mieszkańcy Lublina. Miał być okazją, by na Stare Bronowice spojrzeć z nieco innej perspektywy niż zwykle. Wybrał się tam również Jakub Orzechowski, fotoreporter 'Wyborczej'. Wrócił oczarowany. Mimo tego, że kamienice zdradzają upływ czasu, to widać po nich jak bardzo musiała to być kiedyś malownicza dzielnica. Bronowice były dzielnicą zamieszkałą przed wojną głównie przez robotników. Festiwal podwórek odbył się w sierpniu ubiegłego roku. W tym samym czasie do życia rodziło się jeszcze jedno podwórko, przy ul. Kunickiego 23. Kiedyś był to głównie parking, ale mieszkańcom przy pomocy animatorów udało przemienić się go w miejsce spotkań i wspólnych działań. W dodat-ku dosyć niesztandarowych. Za-aranżowali na przykład studio telewizyjne i zrobili wspólny program 'Pelasia i przyjaciele' (Pelasia to jedna z mieszkanek). Program, który można oglądać w serwisie You Tube, przypomina telewizję śniadaniową, scenografią są kolorowe drzwi do komórek lokatorskich. Kiedy Jakub Orzechowski był tam ze swoim aparatem, akurat Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena (jeden z animatorów akcji), czytał książki mieszkającym tam dzieciom. Siedziały i słuchały ich na rozłożonych na betonowych płytach kocach. Moc tkwiącą w swoim podwórku postanowili odkryć też mieszkańcy Lubartowskiej 46. - Przestało być szarym, brudnym miejscem, które jak najszybciej chce się minąć. Teraz można na nim wypić poranną sąsiedzką kawę. I tak robimy. Dzwonię czasem do sąsiadów, żeby zeszli i siadamy przy stoliku - opowiadała 'Wyborczej' pani Katarzyna. Lubartowska 46 dostała nową oprawę plastyczną - część elewacji pomalowana została w kolorowe wzory, nowych barw nabrały też drzwi komórek lokatorskich oraz podwórkowej toalety (bo niektóre mieszkania nie mają WC). md
    JAKUB ORZECHOWSKI
    12 z 19

    Pewnie sporo osób nie dałoby za nie grosza. Ale na szczęście znaleźli się tacy, którzy uwierzyli w moc i potencjał podwórek przy zaniedbanych kamienicach. Nasz fotoreporter znalazł w nich natomiast znakomity temat na zdjęcia. Odrapane z tynku, sąsiadujące z kamienicami, którym od dawna przydałyby się porządne remonty - takie właśnie są podwórka Starych Bronowic. Pewnego razu uwierzyli w nie społecznicy, którzy spotykają się w działającym przy ul. Skibińskiej Punkcie Kultury. Urządzili Festiwal Otwartych Podwórek. Wśród atrakcji był na przykład salon gier, czyli przestrzeń nietypowych zabaw i zaskakujących dyscyplin sportowych oraz automat z marzeniami. Na Festiwal Otwartych Podwórek zaproszeni zostali wszyscy mieszkańcy Lublina. Miał być okazją, by na Stare Bronowice spojrzeć z nieco innej perspektywy niż zwykle. Wybrał się tam również Jakub Orzechowski, fotoreporter 'Wyborczej'. Wrócił oczarowany. Mimo tego, że kamienice zdradzają upływ czasu, to widać po nich jak bardzo musiała to być kiedyś malownicza dzielnica. Bronowice były dzielnicą zamieszkałą przed wojną głównie przez robotników. Festiwal podwórek odbył się w sierpniu ubiegłego roku. W tym samym czasie do życia rodziło się jeszcze jedno podwórko, przy ul. Kunickiego 23. Kiedyś był to głównie parking, ale mieszkańcom przy pomocy animatorów udało przemienić się go w miejsce spotkań i wspólnych działań. W dodat-ku dosyć niesztandarowych. Za-aranżowali na przykład studio telewizyjne i zrobili wspólny program 'Pelasia i przyjaciele' (Pelasia to jedna z mieszkanek). Program, który można oglądać w serwisie You Tube, przypomina telewizję śniadaniową, scenografią są kolorowe drzwi do komórek lokatorskich. Kiedy Jakub Orzechowski był tam ze swoim aparatem, akurat Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena (jeden z animatorów akcji), czytał książki mieszkającym tam dzieciom. Siedziały i słuchały ich na rozłożonych na betonowych płytach kocach. Moc tkwiącą w swoim podwórku postanowili odkryć też mieszkańcy Lubartowskiej 46. - Przestało być szarym, brudnym miejscem, które jak najszybciej chce się minąć. Teraz można na nim wypić poranną sąsiedzką kawę. I tak robimy. Dzwonię czasem do sąsiadów, żeby zeszli i siadamy przy stoliku - opowiadała 'Wyborczej' pani Katarzyna. Lubartowska 46 dostała nową oprawę plastyczną - część elewacji pomalowana została w kolorowe wzory, nowych barw nabrały też drzwi komórek lokatorskich oraz podwórkowej toalety (bo niektóre mieszkania nie mają WC). md
    Pewnie sporo osób nie dałoby za nie grosza. Ale na szczęście znaleźli się tacy, którzy uwierzyli w moc i potencjał podwórek przy zaniedbanych kamienicach. Nasz fotoreporter znalazł w nich natomiast znakomity temat na zdjęcia. Odrapane z tynku, sąsiadujące z kamienicami, którym od dawna przydałyby się porządne remonty - takie właśnie są podwórka Starych Bronowic. Pewnego razu uwierzyli w nie społecznicy, którzy spotykają się w działającym przy ul. Skibińskiej Punkcie Kultury. Urządzili Festiwal Otwartych Podwórek. Wśród atrakcji był na przykład salon gier, czyli przestrzeń nietypowych zabaw i zaskakujących dyscyplin sportowych oraz automat z marzeniami. Na Festiwal Otwartych Podwórek zaproszeni zostali wszyscy mieszkańcy Lublina. Miał być okazją, by na Stare Bronowice spojrzeć z nieco innej perspektywy niż zwykle. Wybrał się tam również Jakub Orzechowski, fotoreporter 'Wyborczej'. Wrócił oczarowany. Mimo tego, że kamienice zdradzają upływ czasu, to widać po nich jak bardzo musiała to być kiedyś malownicza dzielnica. Bronowice były dzielnicą zamieszkałą przed wojną głównie przez robotników. Festiwal podwórek odbył się w sierpniu ubiegłego roku. W tym samym czasie do życia rodziło się jeszcze jedno podwórko, przy ul. Kunickiego 23. Kiedyś był to głównie parking, ale mieszkańcom przy pomocy animatorów udało przemienić się go w miejsce spotkań i wspólnych działań. W dodat-ku dosyć niesztandarowych. Za-aranżowali na przykład studio telewizyjne i zrobili wspólny program 'Pelasia i przyjaciele' (Pelasia to jedna z mieszkanek). Program, który można oglądać w serwisie You Tube, przypomina telewizję śniadaniową, scenografią są kolorowe drzwi do komórek lokatorskich. Kiedy Jakub Orzechowski był tam ze swoim aparatem, akurat Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena (jeden z animatorów akcji), czytał książki mieszkającym tam dzieciom. Siedziały i słuchały ich na rozłożonych na betonowych płytach kocach. Moc tkwiącą w swoim podwórku postanowili odkryć też mieszkańcy Lubartowskiej 46. - Przestało być szarym, brudnym miejscem, które jak najszybciej chce się minąć. Teraz można na nim wypić poranną sąsiedzką kawę. I tak robimy. Dzwonię czasem do sąsiadów, żeby zeszli i siadamy przy stoliku - opowiadała 'Wyborczej' pani Katarzyna. Lubartowska 46 dostała nową oprawę plastyczną - część elewacji pomalowana została w kolorowe wzory, nowych barw nabrały też drzwi komórek lokatorskich oraz podwórkowej toalety (bo niektóre mieszkania nie mają WC). md
    JAKUB ORZECHOWSKI
    13 z 19

    Pewnie sporo osób nie dałoby za nie grosza. Ale na szczęście znaleźli się tacy, którzy uwierzyli w moc i potencjał podwórek przy zaniedbanych kamienicach. Nasz fotoreporter znalazł w nich natomiast znakomity temat na zdjęcia. Odrapane z tynku, sąsiadujące z kamienicami, którym od dawna przydałyby się porządne remonty - takie właśnie są podwórka Starych Bronowic. Pewnego razu uwierzyli w nie społecznicy, którzy spotykają się w działającym przy ul. Skibińskiej Punkcie Kultury. Urządzili Festiwal Otwartych Podwórek. Wśród atrakcji był na przykład salon gier, czyli przestrzeń nietypowych zabaw i zaskakujących dyscyplin sportowych oraz automat z marzeniami. Na Festiwal Otwartych Podwórek zaproszeni zostali wszyscy mieszkańcy Lublina. Miał być okazją, by na Stare Bronowice spojrzeć z nieco innej perspektywy niż zwykle. Wybrał się tam również Jakub Orzechowski, fotoreporter 'Wyborczej'. Wrócił oczarowany. Mimo tego, że kamienice zdradzają upływ czasu, to widać po nich jak bardzo musiała to być kiedyś malownicza dzielnica. Bronowice były dzielnicą zamieszkałą przed wojną głównie przez robotników. Festiwal podwórek odbył się w sierpniu ubiegłego roku. W tym samym czasie do życia rodziło się jeszcze jedno podwórko, przy ul. Kunickiego 23. Kiedyś był to głównie parking, ale mieszkańcom przy pomocy animatorów udało przemienić się go w miejsce spotkań i wspólnych działań. W dodat-ku dosyć niesztandarowych. Za-aranżowali na przykład studio telewizyjne i zrobili wspólny program 'Pelasia i przyjaciele' (Pelasia to jedna z mieszkanek). Program, który można oglądać w serwisie You Tube, przypomina telewizję śniadaniową, scenografią są kolorowe drzwi do komórek lokatorskich. Kiedy Jakub Orzechowski był tam ze swoim aparatem, akurat Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena (jeden z animatorów akcji), czytał książki mieszkającym tam dzieciom. Siedziały i słuchały ich na rozłożonych na betonowych płytach kocach. Moc tkwiącą w swoim podwórku postanowili odkryć też mieszkańcy Lubartowskiej 46. - Przestało być szarym, brudnym miejscem, które jak najszybciej chce się minąć. Teraz można na nim wypić poranną sąsiedzką kawę. I tak robimy. Dzwonię czasem do sąsiadów, żeby zeszli i siadamy przy stoliku - opowiadała 'Wyborczej' pani Katarzyna. Lubartowska 46 dostała nową oprawę plastyczną - część elewacji pomalowana została w kolorowe wzory, nowych barw nabrały też drzwi komórek lokatorskich oraz podwórkowej toalety (bo niektóre mieszkania nie mają WC). md
    Pewnie sporo osób nie dałoby za nie grosza. Ale na szczęście znaleźli się tacy, którzy uwierzyli w moc i potencjał podwórek przy zaniedbanych kamienicach. Nasz fotoreporter znalazł w nich natomiast znakomity temat na zdjęcia. Odrapane z tynku, sąsiadujące z kamienicami, którym od dawna przydałyby się porządne remonty - takie właśnie są podwórka Starych Bronowic. Pewnego razu uwierzyli w nie społecznicy, którzy spotykają się w działającym przy ul. Skibińskiej Punkcie Kultury. Urządzili Festiwal Otwartych Podwórek. Wśród atrakcji był na przykład salon gier, czyli przestrzeń nietypowych zabaw i zaskakujących dyscyplin sportowych oraz automat z marzeniami. Na Festiwal Otwartych Podwórek zaproszeni zostali wszyscy mieszkańcy Lublina. Miał być okazją, by na Stare Bronowice spojrzeć z nieco innej perspektywy niż zwykle. Wybrał się tam również Jakub Orzechowski, fotoreporter 'Wyborczej'. Wrócił oczarowany. Mimo tego, że kamienice zdradzają upływ czasu, to widać po nich jak bardzo musiała to być kiedyś malownicza dzielnica. Bronowice były dzielnicą zamieszkałą przed wojną głównie przez robotników. Festiwal podwórek odbył się w sierpniu ubiegłego roku. W tym samym czasie do życia rodziło się jeszcze jedno podwórko, przy ul. Kunickiego 23. Kiedyś był to głównie parking, ale mieszkańcom przy pomocy animatorów udało przemienić się go w miejsce spotkań i wspólnych działań. W dodat-ku dosyć niesztandarowych. Za-aranżowali na przykład studio telewizyjne i zrobili wspólny program 'Pelasia i przyjaciele' (Pelasia to jedna z mieszkanek). Program, który można oglądać w serwisie You Tube, przypomina telewizję śniadaniową, scenografią są kolorowe drzwi do komórek lokatorskich. Kiedy Jakub Orzechowski był tam ze swoim aparatem, akurat Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena (jeden z animatorów akcji), czytał książki mieszkającym tam dzieciom. Siedziały i słuchały ich na rozłożonych na betonowych płytach kocach. Moc tkwiącą w swoim podwórku postanowili odkryć też mieszkańcy Lubartowskiej 46. - Przestało być szarym, brudnym miejscem, które jak najszybciej chce się minąć. Teraz można na nim wypić poranną sąsiedzką kawę. I tak robimy. Dzwonię czasem do sąsiadów, żeby zeszli i siadamy przy stoliku - opowiadała 'Wyborczej' pani Katarzyna. Lubartowska 46 dostała nową oprawę plastyczną - część elewacji pomalowana została w kolorowe wzory, nowych barw nabrały też drzwi komórek lokatorskich oraz podwórkowej toalety (bo niektóre mieszkania nie mają WC). md
    JAKUB ORZECHOWSKI
    14 z 19

    Pewnie sporo osób nie dałoby za nie grosza. Ale na szczęście znaleźli się tacy, którzy uwierzyli w moc i potencjał podwórek przy zaniedbanych kamienicach. Nasz fotoreporter znalazł w nich natomiast znakomity temat na zdjęcia. Odrapane z tynku, sąsiadujące z kamienicami, którym od dawna przydałyby się porządne remonty - takie właśnie są podwórka Starych Bronowic. Pewnego razu uwierzyli w nie społecznicy, którzy spotykają się w działającym przy ul. Skibińskiej Punkcie Kultury. Urządzili Festiwal Otwartych Podwórek. Wśród atrakcji był na przykład salon gier, czyli przestrzeń nietypowych zabaw i zaskakujących dyscyplin sportowych oraz automat z marzeniami. Na Festiwal Otwartych Podwórek zaproszeni zostali wszyscy mieszkańcy Lublina. Miał być okazją, by na Stare Bronowice spojrzeć z nieco innej perspektywy niż zwykle. Wybrał się tam również Jakub Orzechowski, fotoreporter 'Wyborczej'. Wrócił oczarowany. Mimo tego, że kamienice zdradzają upływ czasu, to widać po nich jak bardzo musiała to być kiedyś malownicza dzielnica. Bronowice były dzielnicą zamieszkałą przed wojną głównie przez robotników. Festiwal podwórek odbył się w sierpniu ubiegłego roku. W tym samym czasie do życia rodziło się jeszcze jedno podwórko, przy ul. Kunickiego 23. Kiedyś był to głównie parking, ale mieszkańcom przy pomocy animatorów udało przemienić się go w miejsce spotkań i wspólnych działań. W dodat-ku dosyć niesztandarowych. Za-aranżowali na przykład studio telewizyjne i zrobili wspólny program 'Pelasia i przyjaciele' (Pelasia to jedna z mieszkanek). Program, który można oglądać w serwisie You Tube, przypomina telewizję śniadaniową, scenografią są kolorowe drzwi do komórek lokatorskich. Kiedy Jakub Orzechowski był tam ze swoim aparatem, akurat Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena (jeden z animatorów akcji), czytał książki mieszkającym tam dzieciom. Siedziały i słuchały ich na rozłożonych na betonowych płytach kocach. Moc tkwiącą w swoim podwórku postanowili odkryć też mieszkańcy Lubartowskiej 46. - Przestało być szarym, brudnym miejscem, które jak najszybciej chce się minąć. Teraz można na nim wypić poranną sąsiedzką kawę. I tak robimy. Dzwonię czasem do sąsiadów, żeby zeszli i siadamy przy stoliku - opowiadała 'Wyborczej' pani Katarzyna. Lubartowska 46 dostała nową oprawę plastyczną - część elewacji pomalowana została w kolorowe wzory, nowych barw nabrały też drzwi komórek lokatorskich oraz podwórkowej toalety (bo niektóre mieszkania nie mają WC). md
    Pewnie sporo osób nie dałoby za nie grosza. Ale na szczęście znaleźli się tacy, którzy uwierzyli w moc i potencjał podwórek przy zaniedbanych kamienicach. Nasz fotoreporter znalazł w nich natomiast znakomity temat na zdjęcia. Odrapane z tynku, sąsiadujące z kamienicami, którym od dawna przydałyby się porządne remonty - takie właśnie są podwórka Starych Bronowic. Pewnego razu uwierzyli w nie społecznicy, którzy spotykają się w działającym przy ul. Skibińskiej Punkcie Kultury. Urządzili Festiwal Otwartych Podwórek. Wśród atrakcji był na przykład salon gier, czyli przestrzeń nietypowych zabaw i zaskakujących dyscyplin sportowych oraz automat z marzeniami. Na Festiwal Otwartych Podwórek zaproszeni zostali wszyscy mieszkańcy Lublina. Miał być okazją, by na Stare Bronowice spojrzeć z nieco innej perspektywy niż zwykle. Wybrał się tam również Jakub Orzechowski, fotoreporter 'Wyborczej'. Wrócił oczarowany. Mimo tego, że kamienice zdradzają upływ czasu, to widać po nich jak bardzo musiała to być kiedyś malownicza dzielnica. Bronowice były dzielnicą zamieszkałą przed wojną głównie przez robotników. Festiwal podwórek odbył się w sierpniu ubiegłego roku. W tym samym czasie do życia rodziło się jeszcze jedno podwórko, przy ul. Kunickiego 23. Kiedyś był to głównie parking, ale mieszkańcom przy pomocy animatorów udało przemienić się go w miejsce spotkań i wspólnych działań. W dodat-ku dosyć niesztandarowych. Za-aranżowali na przykład studio telewizyjne i zrobili wspólny program 'Pelasia i przyjaciele' (Pelasia to jedna z mieszkanek). Program, który można oglądać w serwisie You Tube, przypomina telewizję śniadaniową, scenografią są kolorowe drzwi do komórek lokatorskich. Kiedy Jakub Orzechowski był tam ze swoim aparatem, akurat Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena (jeden z animatorów akcji), czytał książki mieszkającym tam dzieciom. Siedziały i słuchały ich na rozłożonych na betonowych płytach kocach. Moc tkwiącą w swoim podwórku postanowili odkryć też mieszkańcy Lubartowskiej 46. - Przestało być szarym, brudnym miejscem, które jak najszybciej chce się minąć. Teraz można na nim wypić poranną sąsiedzką kawę. I tak robimy. Dzwonię czasem do sąsiadów, żeby zeszli i siadamy przy stoliku - opowiadała 'Wyborczej' pani Katarzyna. Lubartowska 46 dostała nową oprawę plastyczną - część elewacji pomalowana została w kolorowe wzory, nowych barw nabrały też drzwi komórek lokatorskich oraz podwórkowej toalety (bo niektóre mieszkania nie mają WC). md
    JAKUB ORZECHOWSKI
    15 z 19

    Pewnie sporo osób nie dałoby za nie grosza. Ale na szczęście znaleźli się tacy, którzy uwierzyli w moc i potencjał podwórek przy zaniedbanych kamienicach. Nasz fotoreporter znalazł w nich natomiast znakomity temat na zdjęcia. Odrapane z tynku, sąsiadujące z kamienicami, którym od dawna przydałyby się porządne remonty - takie właśnie są podwórka Starych Bronowic. Pewnego razu uwierzyli w nie społecznicy, którzy spotykają się w działającym przy ul. Skibińskiej Punkcie Kultury. Urządzili Festiwal Otwartych Podwórek. Wśród atrakcji był na przykład salon gier, czyli przestrzeń nietypowych zabaw i zaskakujących dyscyplin sportowych oraz automat z marzeniami. Na Festiwal Otwartych Podwórek zaproszeni zostali wszyscy mieszkańcy Lublina. Miał być okazją, by na Stare Bronowice spojrzeć z nieco innej perspektywy niż zwykle. Wybrał się tam również Jakub Orzechowski, fotoreporter 'Wyborczej'. Wrócił oczarowany. Mimo tego, że kamienice zdradzają upływ czasu, to widać po nich jak bardzo musiała to być kiedyś malownicza dzielnica. Bronowice były dzielnicą zamieszkałą przed wojną głównie przez robotników. Festiwal podwórek odbył się w sierpniu ubiegłego roku. W tym samym czasie do życia rodziło się jeszcze jedno podwórko, przy ul. Kunickiego 23. Kiedyś był to głównie parking, ale mieszkańcom przy pomocy animatorów udało przemienić się go w miejsce spotkań i wspólnych działań. W dodat-ku dosyć niesztandarowych. Za-aranżowali na przykład studio telewizyjne i zrobili wspólny program 'Pelasia i przyjaciele' (Pelasia to jedna z mieszkanek). Program, który można oglądać w serwisie You Tube, przypomina telewizję śniadaniową, scenografią są kolorowe drzwi do komórek lokatorskich. Kiedy Jakub Orzechowski był tam ze swoim aparatem, akurat Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena (jeden z animatorów akcji), czytał książki mieszkającym tam dzieciom. Siedziały i słuchały ich na rozłożonych na betonowych płytach kocach. Moc tkwiącą w swoim podwórku postanowili odkryć też mieszkańcy Lubartowskiej 46. - Przestało być szarym, brudnym miejscem, które jak najszybciej chce się minąć. Teraz można na nim wypić poranną sąsiedzką kawę. I tak robimy. Dzwonię czasem do sąsiadów, żeby zeszli i siadamy przy stoliku - opowiadała 'Wyborczej' pani Katarzyna. Lubartowska 46 dostała nową oprawę plastyczną - część elewacji pomalowana została w kolorowe wzory, nowych barw nabrały też drzwi komórek lokatorskich oraz podwórkowej toalety (bo niektóre mieszkania nie mają WC). md
    Pomoc sąsiedzka
    JAKUB ORZECHOWSKI
    16 z 19

    Pomoc sąsiedzka
    Pewnie sporo osób nie dałoby za nie grosza. Ale na szczęście znaleźli się tacy, którzy uwierzyli w moc i potencjał podwórek przy zaniedbanych kamienicach. Nasz fotoreporter znalazł w nich natomiast znakomity temat na zdjęcia. Odrapane z tynku, sąsiadujące z kamienicami, którym od dawna przydałyby się porządne remonty - takie właśnie są podwórka Starych Bronowic. Pewnego razu uwierzyli w nie społecznicy, którzy spotykają się w działającym przy ul. Skibińskiej Punkcie Kultury. Urządzili Festiwal Otwartych Podwórek. Wśród atrakcji był na przykład salon gier, czyli przestrzeń nietypowych zabaw i zaskakujących dyscyplin sportowych oraz automat z marzeniami. Na Festiwal Otwartych Podwórek zaproszeni zostali wszyscy mieszkańcy Lublina. Miał być okazją, by na Stare Bronowice spojrzeć z nieco innej perspektywy niż zwykle. Wybrał się tam również Jakub Orzechowski, fotoreporter 'Wyborczej'. Wrócił oczarowany. Mimo tego, że kamienice zdradzają upływ czasu, to widać po nich jak bardzo musiała to być kiedyś malownicza dzielnica. Bronowice były dzielnicą zamieszkałą przed wojną głównie przez robotników. Festiwal podwórek odbył się w sierpniu ubiegłego roku. W tym samym czasie do życia rodziło się jeszcze jedno podwórko, przy ul. Kunickiego 23. Kiedyś był to głównie parking, ale mieszkańcom przy pomocy animatorów udało przemienić się go w miejsce spotkań i wspólnych działań. W dodat-ku dosyć niesztandarowych. Za-aranżowali na przykład studio telewizyjne i zrobili wspólny program 'Pelasia i przyjaciele' (Pelasia to jedna z mieszkanek). Program, który można oglądać w serwisie You Tube, przypomina telewizję śniadaniową, scenografią są kolorowe drzwi do komórek lokatorskich. Kiedy Jakub Orzechowski był tam ze swoim aparatem, akurat Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena (jeden z animatorów akcji), czytał książki mieszkającym tam dzieciom. Siedziały i słuchały ich na rozłożonych na betonowych płytach kocach. Moc tkwiącą w swoim podwórku postanowili odkryć też mieszkańcy Lubartowskiej 46. - Przestało być szarym, brudnym miejscem, które jak najszybciej chce się minąć. Teraz można na nim wypić poranną sąsiedzką kawę. I tak robimy. Dzwonię czasem do sąsiadów, żeby zeszli i siadamy przy stoliku - opowiadała 'Wyborczej' pani Katarzyna. Lubartowska 46 dostała nową oprawę plastyczną - część elewacji pomalowana została w kolorowe wzory, nowych barw nabrały też drzwi komórek lokatorskich oraz podwórkowej toalety (bo niektóre mieszkania nie mają WC). md
    JAKUB ORZECHOWSKI
    17 z 19

    Pewnie sporo osób nie dałoby za nie grosza. Ale na szczęście znaleźli się tacy, którzy uwierzyli w moc i potencjał podwórek przy zaniedbanych kamienicach. Nasz fotoreporter znalazł w nich natomiast znakomity temat na zdjęcia. Odrapane z tynku, sąsiadujące z kamienicami, którym od dawna przydałyby się porządne remonty - takie właśnie są podwórka Starych Bronowic. Pewnego razu uwierzyli w nie społecznicy, którzy spotykają się w działającym przy ul. Skibińskiej Punkcie Kultury. Urządzili Festiwal Otwartych Podwórek. Wśród atrakcji był na przykład salon gier, czyli przestrzeń nietypowych zabaw i zaskakujących dyscyplin sportowych oraz automat z marzeniami. Na Festiwal Otwartych Podwórek zaproszeni zostali wszyscy mieszkańcy Lublina. Miał być okazją, by na Stare Bronowice spojrzeć z nieco innej perspektywy niż zwykle. Wybrał się tam również Jakub Orzechowski, fotoreporter 'Wyborczej'. Wrócił oczarowany. Mimo tego, że kamienice zdradzają upływ czasu, to widać po nich jak bardzo musiała to być kiedyś malownicza dzielnica. Bronowice były dzielnicą zamieszkałą przed wojną głównie przez robotników. Festiwal podwórek odbył się w sierpniu ubiegłego roku. W tym samym czasie do życia rodziło się jeszcze jedno podwórko, przy ul. Kunickiego 23. Kiedyś był to głównie parking, ale mieszkańcom przy pomocy animatorów udało przemienić się go w miejsce spotkań i wspólnych działań. W dodat-ku dosyć niesztandarowych. Za-aranżowali na przykład studio telewizyjne i zrobili wspólny program 'Pelasia i przyjaciele' (Pelasia to jedna z mieszkanek). Program, który można oglądać w serwisie You Tube, przypomina telewizję śniadaniową, scenografią są kolorowe drzwi do komórek lokatorskich. Kiedy Jakub Orzechowski był tam ze swoim aparatem, akurat Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena (jeden z animatorów akcji), czytał książki mieszkającym tam dzieciom. Siedziały i słuchały ich na rozłożonych na betonowych płytach kocach. Moc tkwiącą w swoim podwórku postanowili odkryć też mieszkańcy Lubartowskiej 46. - Przestało być szarym, brudnym miejscem, które jak najszybciej chce się minąć. Teraz można na nim wypić poranną sąsiedzką kawę. I tak robimy. Dzwonię czasem do sąsiadów, żeby zeszli i siadamy przy stoliku - opowiadała 'Wyborczej' pani Katarzyna. Lubartowska 46 dostała nową oprawę plastyczną - część elewacji pomalowana została w kolorowe wzory, nowych barw nabrały też drzwi komórek lokatorskich oraz podwórkowej toalety (bo niektóre mieszkania nie mają WC). md
    Pewnie sporo osób nie dałoby za nie grosza. Ale na szczęście znaleźli się tacy, którzy uwierzyli w moc i potencjał podwórek przy zaniedbanych kamienicach. Nasz fotoreporter znalazł w nich natomiast znakomity temat na zdjęcia. Odrapane z tynku, sąsiadujące z kamienicami, którym od dawna przydałyby się porządne remonty - takie właśnie są podwórka Starych Bronowic. Pewnego razu uwierzyli w nie społecznicy, którzy spotykają się w działającym przy ul. Skibińskiej Punkcie Kultury. Urządzili Festiwal Otwartych Podwórek. Wśród atrakcji był na przykład salon gier, czyli przestrzeń nietypowych zabaw i zaskakujących dyscyplin sportowych oraz automat z marzeniami. Na Festiwal Otwartych Podwórek zaproszeni zostali wszyscy mieszkańcy Lublina. Miał być okazją, by na Stare Bronowice spojrzeć z nieco innej perspektywy niż zwykle. Wybrał się tam również Jakub Orzechowski, fotoreporter 'Wyborczej'. Wrócił oczarowany. Mimo tego, że kamienice zdradzają upływ czasu, to widać po nich jak bardzo musiała to być kiedyś malownicza dzielnica. Bronowice były dzielnicą zamieszkałą przed wojną głównie przez robotników. Festiwal podwórek odbył się w sierpniu ubiegłego roku. W tym samym czasie do życia rodziło się jeszcze jedno podwórko, przy ul. Kunickiego 23. Kiedyś był to głównie parking, ale mieszkańcom przy pomocy animatorów udało przemienić się go w miejsce spotkań i wspólnych działań. W dodat-ku dosyć niesztandarowych. Za-aranżowali na przykład studio telewizyjne i zrobili wspólny program 'Pelasia i przyjaciele' (Pelasia to jedna z mieszkanek). Program, który można oglądać w serwisie You Tube, przypomina telewizję śniadaniową, scenografią są kolorowe drzwi do komórek lokatorskich. Kiedy Jakub Orzechowski był tam ze swoim aparatem, akurat Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena (jeden z animatorów akcji), czytał książki mieszkającym tam dzieciom. Siedziały i słuchały ich na rozłożonych na betonowych płytach kocach. Moc tkwiącą w swoim podwórku postanowili odkryć też mieszkańcy Lubartowskiej 46. - Przestało być szarym, brudnym miejscem, które jak najszybciej chce się minąć. Teraz można na nim wypić poranną sąsiedzką kawę. I tak robimy. Dzwonię czasem do sąsiadów, żeby zeszli i siadamy przy stoliku - opowiadała 'Wyborczej' pani Katarzyna. Lubartowska 46 dostała nową oprawę plastyczną - część elewacji pomalowana została w kolorowe wzory, nowych barw nabrały też drzwi komórek lokatorskich oraz podwórkowej toalety (bo niektóre mieszkania nie mają WC). md
    JAKUB ORZECHOWSKI
    18 z 19

    Pewnie sporo osób nie dałoby za nie grosza. Ale na szczęście znaleźli się tacy, którzy uwierzyli w moc i potencjał podwórek przy zaniedbanych kamienicach. Nasz fotoreporter znalazł w nich natomiast znakomity temat na zdjęcia. Odrapane z tynku, sąsiadujące z kamienicami, którym od dawna przydałyby się porządne remonty - takie właśnie są podwórka Starych Bronowic. Pewnego razu uwierzyli w nie społecznicy, którzy spotykają się w działającym przy ul. Skibińskiej Punkcie Kultury. Urządzili Festiwal Otwartych Podwórek. Wśród atrakcji był na przykład salon gier, czyli przestrzeń nietypowych zabaw i zaskakujących dyscyplin sportowych oraz automat z marzeniami. Na Festiwal Otwartych Podwórek zaproszeni zostali wszyscy mieszkańcy Lublina. Miał być okazją, by na Stare Bronowice spojrzeć z nieco innej perspektywy niż zwykle. Wybrał się tam również Jakub Orzechowski, fotoreporter 'Wyborczej'. Wrócił oczarowany. Mimo tego, że kamienice zdradzają upływ czasu, to widać po nich jak bardzo musiała to być kiedyś malownicza dzielnica. Bronowice były dzielnicą zamieszkałą przed wojną głównie przez robotników. Festiwal podwórek odbył się w sierpniu ubiegłego roku. W tym samym czasie do życia rodziło się jeszcze jedno podwórko, przy ul. Kunickiego 23. Kiedyś był to głównie parking, ale mieszkańcom przy pomocy animatorów udało przemienić się go w miejsce spotkań i wspólnych działań. W dodat-ku dosyć niesztandarowych. Za-aranżowali na przykład studio telewizyjne i zrobili wspólny program 'Pelasia i przyjaciele' (Pelasia to jedna z mieszkanek). Program, który można oglądać w serwisie You Tube, przypomina telewizję śniadaniową, scenografią są kolorowe drzwi do komórek lokatorskich. Kiedy Jakub Orzechowski był tam ze swoim aparatem, akurat Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena (jeden z animatorów akcji), czytał książki mieszkającym tam dzieciom. Siedziały i słuchały ich na rozłożonych na betonowych płytach kocach. Moc tkwiącą w swoim podwórku postanowili odkryć też mieszkańcy Lubartowskiej 46. - Przestało być szarym, brudnym miejscem, które jak najszybciej chce się minąć. Teraz można na nim wypić poranną sąsiedzką kawę. I tak robimy. Dzwonię czasem do sąsiadów, żeby zeszli i siadamy przy stoliku - opowiadała 'Wyborczej' pani Katarzyna. Lubartowska 46 dostała nową oprawę plastyczną - część elewacji pomalowana została w kolorowe wzory, nowych barw nabrały też drzwi komórek lokatorskich oraz podwórkowej toalety (bo niektóre mieszkania nie mają WC). md
    Pewnie sporo osób nie dałoby za nie grosza. Ale na szczęście znaleźli się tacy, którzy uwierzyli w moc i potencjał podwórek przy zaniedbanych kamienicach. Nasz fotoreporter znalazł w nich natomiast znakomity temat na zdjęcia. Odrapane z tynku, sąsiadujące z kamienicami, którym od dawna przydałyby się porządne remonty - takie właśnie są podwórka Starych Bronowic. Pewnego razu uwierzyli w nie społecznicy, którzy spotykają się w działającym przy ul. Skibińskiej Punkcie Kultury. Urządzili Festiwal Otwartych Podwórek. Wśród atrakcji był na przykład salon gier, czyli przestrzeń nietypowych zabaw i zaskakujących dyscyplin sportowych oraz automat z marzeniami. Na Festiwal Otwartych Podwórek zaproszeni zostali wszyscy mieszkańcy Lublina. Miał być okazją, by na Stare Bronowice spojrzeć z nieco innej perspektywy niż zwykle. Wybrał się tam również Jakub Orzechowski, fotoreporter 'Wyborczej'. Wrócił oczarowany. Mimo tego, że kamienice zdradzają upływ czasu, to widać po nich jak bardzo musiała to być kiedyś malownicza dzielnica. Bronowice były dzielnicą zamieszkałą przed wojną głównie przez robotników. Festiwal podwórek odbył się w sierpniu ubiegłego roku. W tym samym czasie do życia rodziło się jeszcze jedno podwórko, przy ul. Kunickiego 23. Kiedyś był to głównie parking, ale mieszkańcom przy pomocy animatorów udało przemienić się go w miejsce spotkań i wspólnych działań. W dodat-ku dosyć niesztandarowych. Za-aranżowali na przykład studio telewizyjne i zrobili wspólny program 'Pelasia i przyjaciele' (Pelasia to jedna z mieszkanek). Program, który można oglądać w serwisie You Tube, przypomina telewizję śniadaniową, scenografią są kolorowe drzwi do komórek lokatorskich. Kiedy Jakub Orzechowski był tam ze swoim aparatem, akurat Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena (jeden z animatorów akcji), czytał książki mieszkającym tam dzieciom. Siedziały i słuchały ich na rozłożonych na betonowych płytach kocach. Moc tkwiącą w swoim podwórku postanowili odkryć też mieszkańcy Lubartowskiej 46. - Przestało być szarym, brudnym miejscem, które jak najszybciej chce się minąć. Teraz można na nim wypić poranną sąsiedzką kawę. I tak robimy. Dzwonię czasem do sąsiadów, żeby zeszli i siadamy przy stoliku - opowiadała 'Wyborczej' pani Katarzyna. Lubartowska 46 dostała nową oprawę plastyczną - część elewacji pomalowana została w kolorowe wzory, nowych barw nabrały też drzwi komórek lokatorskich oraz podwórkowej toalety (bo niektóre mieszkania nie mają WC). md
    JAKUB ORZECHOWSKI
    19 z 19

    Pewnie sporo osób nie dałoby za nie grosza. Ale na szczęście znaleźli się tacy, którzy uwierzyli w moc i potencjał podwórek przy zaniedbanych kamienicach. Nasz fotoreporter znalazł w nich natomiast znakomity temat na zdjęcia. Odrapane z tynku, sąsiadujące z kamienicami, którym od dawna przydałyby się porządne remonty - takie właśnie są podwórka Starych Bronowic. Pewnego razu uwierzyli w nie społecznicy, którzy spotykają się w działającym przy ul. Skibińskiej Punkcie Kultury. Urządzili Festiwal Otwartych Podwórek. Wśród atrakcji był na przykład salon gier, czyli przestrzeń nietypowych zabaw i zaskakujących dyscyplin sportowych oraz automat z marzeniami. Na Festiwal Otwartych Podwórek zaproszeni zostali wszyscy mieszkańcy Lublina. Miał być okazją, by na Stare Bronowice spojrzeć z nieco innej perspektywy niż zwykle. Wybrał się tam również Jakub Orzechowski, fotoreporter 'Wyborczej'. Wrócił oczarowany. Mimo tego, że kamienice zdradzają upływ czasu, to widać po nich jak bardzo musiała to być kiedyś malownicza dzielnica. Bronowice były dzielnicą zamieszkałą przed wojną głównie przez robotników. Festiwal podwórek odbył się w sierpniu ubiegłego roku. W tym samym czasie do życia rodziło się jeszcze jedno podwórko, przy ul. Kunickiego 23. Kiedyś był to głównie parking, ale mieszkańcom przy pomocy animatorów udało przemienić się go w miejsce spotkań i wspólnych działań. W dodat-ku dosyć niesztandarowych. Za-aranżowali na przykład studio telewizyjne i zrobili wspólny program 'Pelasia i przyjaciele' (Pelasia to jedna z mieszkanek). Program, który można oglądać w serwisie You Tube, przypomina telewizję śniadaniową, scenografią są kolorowe drzwi do komórek lokatorskich. Kiedy Jakub Orzechowski był tam ze swoim aparatem, akurat Bogusław Byrski, aktor Teatru Andersena (jeden z animatorów akcji), czytał książki mieszkającym tam dzieciom. Siedziały i słuchały ich na rozłożonych na betonowych płytach kocach. Moc tkwiącą w swoim podwórku postanowili odkryć też mieszkańcy Lubartowskiej 46. - Przestało być szarym, brudnym miejscem, które jak najszybciej chce się minąć. Teraz można na nim wypić poranną sąsiedzką kawę. I tak robimy. Dzwonię czasem do sąsiadów, żeby zeszli i siadamy przy stoliku - opowiadała 'Wyborczej' pani Katarzyna. Lubartowska 46 dostała nową oprawę plastyczną - część elewacji pomalowana została w kolorowe wzory, nowych barw nabrały też drzwi komórek lokatorskich oraz podwórkowej toalety (bo niektóre mieszkania nie mają WC). md
    Czytaj teraz
    Więcej

      Popularne

      Komentarze
      Zaloguj się
      Chcesz dołączyć do dyskusji? Kup prenumeratę, by czytać artykuły i je komentować

      Wszystkie komentarze

      sortuj:
      od najnowszego od najstarszego od najpopularniejszego od najmniej popularnego
      taki spryciarz z tego reportera to niech przejdzie się z aparatem na ul. niecałą po zmroku, zobaczymy co zostanie mu z wyposażenia :D
      już oceniałe(a)ś
      0
      0
      Zgłoś
      Odpowiedz
      obraz nedzy I rozpaczy bieda az piszczy ale zmieniac na lepsze zawsze warto.
      już oceniałe(a)ś
      0
      0
      Zgłoś
      Odpowiedz
      Nic dziwnego, że zachwyciły fotoreportera - nie trzeb jechać do Somali czy Laosu - a egzotyka z grubsza podobna ... Warto dokumentować - ale warto też pomagać i zmieniać ...
      już oceniałe(a)ś
      0
      0
      Zgłoś
      Odpowiedz

      Tematy ważne dla Lublina

      Tematy
      Ludzie
      Miejsca

      Warto przeczytać

      Magazyn Kuchnia
      Magazyny
      Licytacje, przetargi
      wyborcza.pl
      Serwisy partnerskie

      Copyright © Wyborcza sp. z o.o.

      Właściciel niniejszego serwisu nie wyraża zgody na zwielokrotnianie ani inne korzystanie z utworów rozpowszechnionych w tym serwisie, w celu eksploracji tekstów i danych. Więcej informacji w zastrzeżeniu dot. eksploracji tekstów i danych.