Górnik Łęczna jak cytryna. Podsumowanie jesieni [ZDJĘCIA]

Piłkarze z Łęcznej przez jesienną część sezonu w 2015 roku zgromadzili o jeden punkt więcej (25) w porównaniu do ubiegłorocznych rozgrywek. Jest tylko jedno ale. W tym sezonie w związku z występem polskiej reprezentacji na Euro we Francji rozegrano dwie kolejki więcej, więc średnia zdobytych punktów jest nieco niższa. Mimo tego pozycja wyjściowa Górnika na wiosnę jest lepsza. Podopieczni Szatałowa zajmują 9. pozycję w tabeli i mają tyle samo punktów co ósma Jagiellonia. Przypomnijmy, że po sezonie zasadniczym właśnie pierwsza ósemka ligi będzie grała o mistrzostwo i tym samym zapewni sobie utrzymanie w lidze. Rok temu Górnik do bezpiecznej pozycji tracił trzy oczka i jak pamiętamy dystansu nie udało się nadrobić. Zielono-czarni do ostatniej kolejki walczyli o ligowy byt.

Sytuacja w tabeli zielono-czarnych mogła być zdecydowanie lepsza. Po pierwszych czterech spotkaniach mieli na koncie siedem punktów i mimo porażki z Legią Warszawa drużyna uznawana była za jedną z niespodzianek nowego sezonu. Później jednak Górnik grał w kratkę, a pod koniec zmagań przytrafiła mu się seria spotkań z zaledwie jedno punktową zdobyczą. Przełamanie nastąpiło w ostatnim spotkaniu jesieni i wygrana 3:1 nad Lechią sprawiła, że łęcznianie mogą myśleć o grze w grupie mistrzowskiej. Muszą jednak uważać, bo mają zaledwie cztery punkty przewagi nad drużynami, które są w strefie spadkowej, a po podziale punktów zysk może dramatycznie stopnieć. A terminarz nie rozpieszcza. Początek wiosny z Piastem, końcówka z Lechem i Cracovią.

Rok temu zachwycaliśmy się, że Górnik gra ładnie dla oka. Potrafi utrzymać się przy piłce i z pomysłem konstruować swoje akcje. W tym roku tego zabrakło. W zamian na początku ligi zobaczyliśmy ekipę, która imponowała rozgrywaniem kontraataków. Szybie przejście z obrony do ataku było największym atutem piłkarzy Szatałowa. Im dalej w las tym było gorzej. Przeciwnicy znaleźli sposób na kontry Górnika, a i w ich rozegraniu zabrakło nieco błysku.

To co budziło największą trwogę do gra w obronie. Tylu błędów w tej formacji nie widzieliśmy od dawna. Jej lider Tomislaw Bożić nie zawodził, ale nie wystąpił w sześciu meczach z powodu kontuzji. Jak grał to robił co mógł, ale on sam nie mógł naprawić błędów swoich kolegów - Macieja Szmatiuka, Jana Bednarka czy Lukasa Bielaka. Ten ostatni trzykrotnie przyprawiał o zawał kibiców, gdy w beznadziejny sposób prokurował rzuty karne.

Na pewno dużo lepsze niż na wiosnę. Drużynę wzmocnili głównie Polacy i nie byli oni koszmarem na jawie jak występy Josu, Tanczyka czy Razulisa. Na jednego z liderów drużyny wyrósł Grzegorz Piesio dla którego przeskok z pierwszej ligi na polski top nie stanowił większego problemu. Pięć goli to wynik więcej niż przyzwoity, ale jednak od skrzydłowego wymagamy więcej asyst (zaledwie dwie). W przypadku Piesio wierzymy, że może być tylko lepiej.

Bartosz Śpiączka dołożył kolejne pięć goli, ale gdyby na potęgę nie marnował ?setek? Górnik na pewno byłby wyżej w tabeli. Inna historia jest z Jakubem Świerczokiem. W niemal każdym ruchu na boisku widać po nim sporą klasę i talent. Niestety, mimo że w Łęcznej zagrał w 18 spotkaniach to na boisku spędzał zaledwie 780 minut. Nie zawsze był zdolny do gry przez cały mecz. Nadal prześladowały go kontuzje choć już nie tak poważne jak wcześniej. Stąd zaledwie trzy gole i dwie asysty. Końcówkę jesieni miał bardzo udaną co daje nadzieję, że na wiosnę pokaże pełnię umiejętności.

Jedyny cudzoziemiec, który wzmocnił kadrę Górnika - Brazylijczyk Leandro - na boisku spędził najwięcej minut ze wszystkich zawodników zielono-czarnych. Jakby ktoś mu kazał zagrać kolejne tysiąc minut ( na koncie ma 1856) to by to zrobił. Płuca zespołu, ale zarazem jeździec bez głowy. W obronie strach było zostawiać go samego, ale nadrabiał w ataku. A asystę z wyjazdowego spotkania z Legią będzie mu się pamiętało latami.

Więcej należało się spodziewać po Łukaszu Tymińskim, ale też nie dał wyraźnych podstaw do narzekań. Przemysław Pitry, którego sprowadzenie niemal wszyscy krytykowali (my też) okazał się w kilku meczach cennym jokerem. Imponował spokojem w rozegraniu akcji i dużym przeglądem pola.

Specjalnie nie używamy słowa gwiazda, bo one w Łęcznej oczywiście są, ale tylko na niebie. Niekwestionowanym liderem Górnika po raz kolejny był Grzegorz Bonin, który bardzo szybko zapomniał o bolesnym urazie barku z poprzednich rozgrywek. Sześć goli, ale przede wszystkim oparcie ataku na jego oskrzydlających atakach. Szkoda, że koledzy tak często marnowali jego zagrania, bo powinien mieć zdecydowanie więcej asyst niż tylko jedna. Wtórował mu jego imiennik - Pieso. Czasami miało się wrażenie, że są lustrzanym odbiciem. Wszak biegają po przeciwległych stronach boiska.

Problem mamy z Tomaszem Nowakiem. Na pewno nie była to runda życia pomocnika Górnika. Częściej niż zazwyczaj siadał na ławce i był zmieniany, a to w całym poprzednim sezonie było nie do pomyślenia. Były mecze gdy irytował stratami, ale nie możemy mu zapomnieć kilku fenomenalnych asyst (ma ich w sumie sześć). Wniosek? Powinien mieć jak najmniej zadań defensywnych, a koledzy z obrony mieć szczególną baczność w momentach gdy Nowak ryzykuje zagraniem niekonwencjonalnej piłki. To może przynieść Górnikowi gola, ale w żadnym razie nie może kończyć się zabójczą kontrą dla przeciwników

Wspominaliśmy już o fatalnej grze w obronie. Nie pomogli też bramkarze Silvio Rodić i Sergiusz Prusak podzielili się solidarnie występami, ale niestety żaden z nich nie zagrał w tej rundzie na poziomie ekstraklasy. Zbyt dużo głupich błędów, niepewnych interwencji i zawalonych bramek. Co prawda Rodić trzy razy nie dał się pokonać z rzutów karnych, ale i tak niewiele podnosi mu to ocenę. Poszukiwanie nowego golkipera w Łęcznej czas zacząć.

Kolejnym rozczarowaniem jest Kamil Poźniak. Przyszedł do Łęcznej w aurze zbawcy - bo jeszcze nie stary, ma talent i co najważniejsze z Lubelszczyzny. Jak szybko wystrzelił tak szybko zgasł. Na początku niezłe mecze, przeplatał słabymi. Tłumaczyliśmy to tym, że musi się zapoznać z kolegami. Po rozegraniu kilku spotkań usiadł jednak na ławkę i niemal do końca rundy już się z niej nie podniósł.

W Łęcznej obiecywali, że postawią na młodszych piłkarzy i tych z regionu. Poźniak okazał się niewypałem, a młody Wojciech Kalinowski dostał 13 minut szans. Nawet nie jesteśmy w stanie ocenić czy było tak dlatego, że po prostu jest słaby czy wynika to z niechęci - niemal alergicznej - Szatałowa do młodych zawodników. Średnia wieku jego drużyny bardzo często przekraczała 30 lat.

Budowanie drużyny w oparciu na doświadczonych zawodnikach ma swoje uzasadnienie. Skład Górnika i umiejętności poszczególnych piłkarzy dają nadzieję na utrzymanie w lidze, ale długofalowo działacze Górnika nie mają koncepcji na to jak ma wyglądać ich klub. Sprowadzanie kolejnego taboru piłkarzy za darmo z całej Polski nie gwarantuje, że za każdym razem uda się sklecić ekipę godną ekstraklasy. A młodych jak wspominaliśmy brak.

Trener Szatałow? Teoretycznie podstaw do zwolnienia trenera, który w klubie jest blisko trzy lata nie ma. Pytanie tylko czy potrafi wycisnąć z tej drużyny coś więcej. Naszym zdaniem soku w tej cytrynie jest już niewiele, choć do utrzymania się w lidze może wystarczyć.