Ona ubiera Miss Polonię, on to słynny mistrz. Skazani na sukces

Oboje mieszkają w Lublinie, ale pochodzą z Biłgoraja. Pobrali się przed trzema laty.

- Poznaliśmy się na... lodach, oczywiście w naszym rodzinnym mieście. Od razu przypadliśmy sobie do gustu. Przez pierwsze tygodnie znajomości nie miałam zielonego pojęcia, że on jest karateką i to bardzo utytułowanym, a Daniel wcale o tym nie wspominał. Jednak mistrzem świata jeszcze nie był, dopilnowałam osobiście, by nim został - śmieje się Agnieszka. - Byłam na wszystkich turniejach, gdzie zdobywał złoto, oprócz Brazylii.

Pewnym usprawiedliwieniem tej sportowej niewiedzy może być to, że Agnieszka wprawdzie jest biłgorajanką, ale szybko stamtąd wyjechała - najpierw do Zamościa, gdzie chodziła do liceum plastycznego, a potem jeszcze dalej, bo aż do Łodzi.

- Studiowałam na Politechnice Łódzkiej wzornictwo tekstylne i projektowanie tkanin. Ukończyłam też Université de la Mode ? studia podyplomowe przy Politechnice Łódzkiej prowadzone we współpracy z francuskim Uniwersytetem Lumiere w Lyonie. To na nich nauczyłam się najwięcej - przyznaje. - Wykładali tam najlepsi, ci, którzy rządzą światem mody.

Dzięki znajomości z Danielem zainteresowała się kulturą japońską, co zaowocowało napisaniem pracy dyplomowej na Université de la Mode pt. "Wpływ kultury i sztuki japońskiej na wzornictwo europejskie". Broniła jej u znanej w świecie mody dr Barbary Hanuszkiewicz.

Zainteresowanie Krajem Kwitnącej Wiśni uwidoczniło się także w twórczości malarskiej artystki. Z okazji 30-lecia powstania karate w Polsce namalowała cykl 30 obrazów o tematyce japońskiej..

Odrębnym tematem jej obrazów są kobiety. - Bo wszystko, co robię zawodowo, mam tu na myśli projektowanie ubiorów, jest dla nich - opowiada. - Obrazy często przedstawiają moje klientki, ale nie są to ich wierne portrety, one mnie jedynie inspirują.

Miała już kilka wystaw indywidualnych i zbiorowych.

Nauczyła się też robić sushi. ? Czy te potrawy są jadalne? - pytam po cichu Daniela. - Jeszcze jak! Po prostu palce lizać - zachwala mistrz.

Karierę w branży modowej Agnieszka zaczynała od konkursów dla młodych projektantów. - Brałam udział w wielu takich, że tak powiem, przedsięwzięciach. Na przykład modzie na recykling: projektowałam stroje z odpadów - folii, kapsli, zakrętek...

Później wystartowała w Lubelskiej Perłowej Kreacji, którą wygrała - i wtedy wszystko nabrało rozpędu. Wzięła udział w Prowokacjach i została Prowokatorem roku nad Bystrzycą. Otrzymała też wyróżnienie na "Młodej igle 2011".

Ostatnio wystąpiła jako gość specjalny na dużym filmowanym pokazie magazynu "Moda i styl" w Warszawie. Robiła też pokaz na konferencji firmy Wella, który został dobrze przyjęty zarówno w stolicy, jak i w Poznaniu. Od trzech lat jest na wszystkich galach mody w Lublinie. Wystawia też na lwowskim Festiwalu Mody i Sztuki.

Dwukrotnie ubierała finalistkę miss Polonia. W jej kreacji Agnieszka Ptak wystąpiła w Kolumbii podczas wyborów miss Coffe Beauty jako jedyna Polka.

Jej suknię nosiła też Otylia Jędrzejczak podczas gali rozdania nagród najlepszym polskim sportowcom. - Widziałam to w telewizji. I poczułam dumę - mówi Agnieszka.

Ubierała też mistrzynię świata w karate tradycyjnym Justynę Marciniak, która w jej kreacji odbierała nagrodę dla najlepszego sportowca Lubelszczyzny.

W Polsce jest chyba najlepszy na świecie ośrodek wschodnich sztuk walki. Nazywa się Dojo Stara Wieś. Tam też Agnieszka zorganizowała pokaz, a w role modelek wcieliły się karateczki, m.in. dziewczyna Roberta Lewandowskiego Anna Stachurska.

Najbliższe plany? - Kalendarz jest napięty. Niedawno był Look of the year w Lublinie. W lipcu kolejne miss Polonia. Wrzesień to znowu Lwów - wylicza.

Jak to wszystko godzi? - Dużo pomaga mi Daniel i rodzina - mówi. - O tym, jak jestem zajęta, najlepiej świadczy fakt, że jeszcze w dniu porodu miałam pokaz. A dwa tygodnie po przyjściu na świat Dawida miałam dwa duże pokazy i też ich nie opuściłam.

Daniel: - Nie mogę powiedzieć, że w życiu zabrakło mi szczęścia. Odpukać... Mam wspaniałą żonę, udanego syna Dawidka, który niedawno skończył rok i dwa miesiące. Teraz cały nasz świat kręci się wokół synka, a on śmieje się, krzyczy, rozrabia i jest w ciągłym ruchu. Zastanawiamy się z Agnieszką, w którą stronę pójdzie. Czy będzie projektantem mody, artystą, czy sportowcem? Jeśli postawi na sport, to jaką dyscyplinę wybierze, bo ja uprawiałem, co się da.

Słynny karateka kopał piłkę, grał w tenisa stołowego, siatkówkę, piłkę ręczną, koszykówkę i uprawiał karate. - Było tego tyle, że brakowało mi czasu na starty, więc musiałem na coś postawić i wybrałem karate tradycyjne. Podoba mi się filozofia budo, drogi rozwoju człowieka.

W karate szybko zaczął robić postępy, będąc 15-latkiem, został wicemistrzem Polski seniorów. - Pokonałem wtedy mojego pierwszego trenera Jerzego Szcząchora. Swoje jednak oberwałem i w finale ledwo widziałem na oczy - przyznaje ze śmiechem.

Zaczynał w Biłgoraju. Do Lublina przyjechał na studia i już tu został.

Pierwszy tytuł mistrza świata zdobył w 2008 roku w Wilnie, potem była Brazylia, a w ubiegłym roku po raz trzeci wysłuchał Mazurka Dąbrowskiego. - Było to dla mnie wielkie przeżycie, bo mistrzostwa odbywały się w Polsce, w łódzkiej Atlas Arenie.

Daniel był wielokrotnym mistrzem Polski i Europy. A organizacja i zdobycie przez niego Pucharu Europy w 2006 roku, który odbył się w Lublinie, i wywalczenie dwa lata później mistrzostwa świata zostały uznane za wydarzenie roku na Lubelszczyźnie.

Po 22 latach uprawiania sportu zawodnik Lubelskiego Klubu Karate Tradycyjnego postanowił zakończyć piękną karierę. Uroczyste pożegnanie z planszą nastąpi podczas Pucharu Świata w najbliższą sobotę w lubelskiej hali na Globusie.

Oczywiście kontaktu ze sportem nie zerwie, będzie trenował następców.

- Co mi się przez te lata najbardziej wryło w pamięć? - zastanawia się przez chwilę. - Chyba pojedynki z wielokrotnym mistrzem świata Cornelem Musatem. W Polsce dwa razy z nim przegrałem. Natomiast w Rumunii, gdzie jest traktowany jak bohater narodowy, w finale mistrzostw Europy pokonałem go w 12. sekundzie walki. Wypełniona po brzegi kibicami rumuńskimi hala wręcz zamarła z wrażenia. Lata spędzone na planszy były pięknym okresem w moim życiu, choć uprawianie sportu wymagało wielu wyrzeczeń. To wszystko jednak już za mną. Teraz będę wspierał Agnieszkę, wychowywał syna i obserwował postępy swoich wychowanków.