Artyści zmienili Lublin. Zobacz, co przygotowali na festiwal

Tańczące między parą głośników młode drzewko-młodzieniec, jak je określa artysta - to ekscentryczny wytwór wyobraźni, wkomponowany w scenerię zieleni miejskiej, a zarazem wpisujący się w tradycję parkowych osobliwości i ludycznych atrakcji. Iluzyjny charakter instalacji podkreśla postać zatrudnionego przez artystę malarza, który pojawia się w parku ze sztalugami, aby na wzór dawnych weducistów malować widok tańczącego drzewa na tle miejskiego pejzażu. Gotowy obraz po zakończeniu wystawy pozostanie jedynym świadectwem tej sceny.

Miejsce: trawnik za Centrum Kultury ul. Peowiaków 12

Współczesne miasta kształtują własną tożsamość, opierając się na swojej historycznej tkance. Liczne regulacje służą opiece nad śladami przeszłości, jak choćby obowiązek nadzoru archeologicznego nad wszelkimi robotami ziemnymi prowadzonymi w obrębie śródmieścia Lublina. Artystki proponują odwrócenie tej perspektywy i zwrot ku przyszłości. Zaaranżowane stanowisko archeologiczne ujawnia współczesne znalezisko - być może najbardziej charakterystyczny typ wnętrza, jaki po nas zostanie.

Wraz z zakończeniem wystawy instalacja będzie zasypana, zamieniając się w ukrytą niespodziankę dla przyszłego dewelopera.

Miejsce: ul. Dolna 3-go maja

Kamienna tablica z brązowym odlewem odwróconego tyłem kobiecego popiersia dedykowana jest wszystkim, którzy cierpieli i cierpią z miłości. Tytułowa sentencja - Chwała ofiarom miłości - odwołuje się do poetyki typowych tablic pamiątkowych "ku czci" i pomników wojennych ofiar. Dawicki to zadeklarowany fatalista, piewca porażki i ludzkiej słabości, ale zarazem indywidualista i romantyk. W miejsce wielkiej historii wprowadza własną egzystencjalną narrację. Nie interesuje go politycznie uwarunkowana pamięć historyczna, lecz przeszywająca, codzienna, ludzka samotność. To jej wystawiony jest ten pomnik.

Miejsce: ul. Ogrodowa 1

Dwa nałożone na siebie i częściowo zdarte reklamowe plakaty tworzą nowy przekaz. Tytułowy slogan - To miejsce jest wszystkim - powstał ze złożenia haseł z dwóch różnych angielskich reklam ? Toyoty Prius i piwa Budweiser. Artysta, który w swoich pracach często wykorzystuje gry językowe, symuluje tu efekt twórczego przypadku. Za ich sprawą w przestrzeni miasta pojawiają się treści uwolnione spod rygoru celowości. Poetycki przekaz Gandera odwołuje się zarazem do fenomenu miejsca jako punktu, w którym przytrafiają się - trochę jak złudzenie - absurdalne bądź piękne zbiegi sensów i okoliczności.

Miejsce: ul. Kołłątaja 6

Obiekty przestrzenne Evy Kotátkovej , spawane z metalowych kształtowników, swoją strukturą przypominają przeniesione w trójwymiar rysunki. Podstawowym układem odniesienia jest dla nich figura ludzka. Niektóre obiekty nawiązują do istniejących, służących człowiekowi przedmiotów - jak drabina - ale większość to wyobrażone formy, które sugerują możliwą relację z ludzkim ciałem - tunele, piramidalne podesty, czy klatka w kształcie wielkiej głowy. Inspiracją dla artystki są różne architektoniczne struktury służące dyscyplinowaniu ciał ? klatki dla zwierząt, ale też np. typowe ławki szkolne.

Miejsce: ul. Krakowskie Przedmieście 62

Instalacja Anny Kutery jest próbą materialnego uchwycenia jednego z kluczowych procesów cywilizacji - ostępującego chaosu informacyjnego, który w niewidzialny sposób wpływa również na jakość i formy współczesnego życia miejskiego. Zwiewna plątanina aluminiowych taśm pokrytych przedrukami z prasy sprawia wrażenie ukształtowanej siłami natury, na wzór walających się po ulicach strzępów gazet czy powiewających na wietrze afiszy. Dżungla massmedialna jest wyrazem sceptycznej postawy wobec utraty jakości komunikacji na rzecz nadprodukcji i postępującej komercjalizacji przekazywanych przez media treści i obrazów.

Miejsce: plac Łokietka 1

Od 2006 r. ważną częścią aktywności artystycznej Pauliny Ołowskiej jest reaktywacja nowoczesnych neonów z czasów PRL-u. Neon z butelką mleka i charakterystyczną, mrugającą okiem krówką został zaprojektowany i wykonany w początku lat 60. XX w. przez Przedsiębiorstwo Usług Reklamowych "Reklama" jako świetlny anons baru mlecznego "Bambino" przy ulicy Kruczej w Warszawie. W 2010 r. Paulina Ołowska zamówiła w tej istniejącej do dziś firmie wykonanie rekonstrukcji neonu, który następnie prezentowany był na wystawie w austriackim Grazu.

Miejsce: ul. Lubartowska 7

Umieszczone w podświetlonych kasetonach fotografie - na wzór popularnej niegdyś w reklamie techniki ekspozycji - prezentują osobliwą kolekcję wizerunków. Wszystkie zdjęcia wykonane zostały w Lublinie i przedstawiają motywy w różny sposób przeoczone lub niedoceniane jako charakterystyczne znaki nieodległej historii, kultury materialnej i architektonicznej. Artysta tworzy z nich atlas lubelskich specjalności: od przemyconego z zagranicy powielacza, na którym drukowano pierwsze opozycyjne wydawnictwa w czasach PRL-u, przez wypchane okazy zwierząt z Muzeum Zoologicznego UMCS, aż po charakterystyczne, betonowe ławki.

Miejsce: DT Sezam ul. Krakowskie Przedmieście 46

Instalacja Katarzyny Przezwańskiej ma formę niewielkiego plenerowego parku rzeźby. Poszczególne obiekty wykonane zostały z wybranych przez artystkę i ciętych według jej projektu głazów narzutowych oraz malowanych metalowych rurek. Ich kształty nawiązują do typowych urządzeń sprawnościowych dla dzieci ustawianych na placach zabaw, ale tworzą zarazem rodzaj kameralnego parku geologicznego. Prace Przezwańskiej odzwierciedlają zainteresowanie artystki stykiem sztuki, architektury i natury oraz jej sentyment do modernistycznych utopii uniwersalnego, estetycznego porządku świata.

Miejsce: teren zieleni na Błoniach przy Zamku

Betonowy, zbrojony słup to znajoma figura w krajobrazie miejskim - typowy element nowo wznoszonych budynków. Można ją czytać zarówno jako znak boomu inwestycyjnego, jak i samotny, niemal antyczny, relikt zmiennej koniunktury, ślad po załamanym projekcie. zrealizowany w Lublinie nie jest typową rzeźbą, to swoiste ready made - przedmiot gotowy - wykonany metodą przemysłową zgodnie z logiką konstrukcyjną. To współczesny słup milowy wyznaczający zmienny rytm życia miasta. Masywny i bezczasowy, wpisuje się w kontekst podobnych reliktów widocznych na trawnikach czy opuszczonych placach budowy. Sterczące na szczycie pręty zbrojeniowe sugerują możliwy ciąg dalszy.

Miejsce: Plac Litewski 2

Fotografia od swoich początków związana była z przestrzenią miejską - po pierwsze przez podjęcie tematu widoków miejskich, po drugie poprzez działalność atelier fotograficznych, które świadczyły usługi portretowe i dopełniały w ten sposób dzieła dokumentacji życia miasta. Marcin Sudziński w swojej praktyce fotograficznej nawiązuje do tej tradycji, posługując się przy tym klasycznymi technikami fotografii analogowej. Odbite na szkle zdjęcia prezentowane w Zaułku Hartwigów to autorska dokumentacja powoli zanikającej profesji - lubelskich zakładów fotografii portretowej.

Miejsce: Zaułek Hartwigów

Siłą, która uruchamia sens pracy Josha Thorpe'a jest wiatr. Wraz z jego powiewami zaprojektowana przez artystę dwustronna flaga ujawnia swoją ambiwalencję - to zarówno symbol poddania, bezbronności, jak i sztandar anarchii i piractwa. Praca ta może służyć za wizualne motto tegorocznej edycji festiwalu Otwarte Miasto. W skrótowy sposób opisuje niejednoznaczny stosunek artystów do przestrzeni miejskiej i możliwości jej twórczej zmiany - z jednej strony prowokujący, zmierzający do przekroczenia istniejącego porządku i rutynowych regulacji, a z drugiej subtelny i pełen wątpliwości co do wychowawczej, kulturotwórczej roli sztuki.

Miejsce: teren zieleni na Błoniach przy Zamku