Zdaniem jednego z naszych czytelników jedna z absurdalnych historii ma miejsce przy ul. Lwowskiej. Tam ścieżka rowerowa przecina Kalinowszczyzne i łączy się z al. Unii Lubelskiej. Codziennie jeździ nią sporo osób. Cykliści przystanek naprzeciwko Placu Singera omijają bez problemu, bo droga dla rowerów wytyczono za autobusową wiatą. Problem mają jednak przechodnie. - W tamtym miejscu zabrakło traktu dla pieszych. Zawsze kiedy tamtędy idę mam wybór: pchać się między ludźmi stojącymi na przystanku lub wejść na ścieżkę. Można było przecież położyć ją dwa metry dalej, gdzie znajduje się trawnik - tłumaczy Pan Witold, jeden z naszych czytelników, który codziennie wracając z pracy pieszo mija wspomniany przystanek. Z jego propozycją nie zgadza się jednak Karol Kieliszek z biura prasowego Urzędu Miasta Lublin. - Zaproponowane rozwiązanie nie było możliwe, działki przyległe do ścieżki rowerowej są w prywatnych rękach. Nie mogliśmy ich wywłaszczyć, by położyć tam chodnik. Prawo nie pozwala na budowanie ścieżek rowerowych na podstawie specustawy, która pozwoliłaby nam przejąć potrzebne grunty. Wytyczając ścieżkę musieliśmy więc skorzystać z przestrzeni nam dostępnej - mówi Kieliszek. I dodaje: - Choć rozwiązanie to nie jest idealne nie jest też inwestycyjnym bublem. To nie jest chyba miejsce, gdzie piesi i rowerzyści nie są w stanie ze sobą koegzystować, a w tamtym miejscu możemy przecież korzystać z chodnika przed przystankiem i nie jest to wyjątek. Na przystanku na ul. Narutowicza oczekujący na autobus również muszą współdzielić chodnik z pieszymi poruszającymi się wzdłuż ulicy.
Według naszych czytelników z innym absurdem mamy do czynienia na skrzyżowaniu ul. Zemborzyckiej z ul. Kruczkowskiego. W tamtym miejscu droga rowerowa w pewnym momencie się urywa. Chodzi o brakujący kilkudziesięciometrowy fragment ścieżki między ul. Słowackiego, a wiatą przystankową. - Tam rowerzyści dosłownie przejeżdżają po ludziach stojących na przystanku. Nikt nie schodzi z rowerów, by je przeprowadzić, bo to przecież piesi muszą uważać - grzmi pani Małgorzata, która z przystanku przy ul. Zemborzyckiej codziennie dojeżdża do pracy. I dodaje: - Zwrócenie uwagi grozi bluzgami lub awanturą, bo rowerzystom wszystko wolno.
Zdaniem urzędników konflikt wynika z winy cyklistów. - W tamtym miejscu również na przeszkodzie stanęły względy terenowe i prawne. Miasto nie posiada odpowiednich gruntów. Nie chcieliśmy przesuwać przystanku gdzie indziej, naszym zdaniem znajduje się on w odpowiednim miejscu - argumentuje Kieliszek.
Mieszkańcy Lublina skarżą się też na nawierzchnię ścieżki rowerowej biegnącej wzdłuż ul. Diamentowej na Wrotkowie. Byliśmy na miejscu. Rzeczywiście pełno tam wybojów i dziur.
- To dopiero wstyd za miasto - denerwuje się pani Katarzyna, która ul. Diamentową, co weekend jeździ rowerem. Urzędnicy obiecują, że zajmą się tą sytuacją. - W ciągu kilku tygodni ocenimy stan nawierzchni i do końca roku będziemy mieć ogląd stanu rzeczy. Niezbędne naprawy ruszą najszybciej jak tylko się da, będzie to jednak dopiero na wiosnę. Obecnie uniemożliwiają to warunki atmosferyczne - rozkłada ręce Kieliszek.
Dwa lata temu mieszkańcy mogli podziwiać latarnię ustawioną na samym środku zatoki autobusowej na ul. Diamentowej. To efekt przerwania prac przez firmę, która budowała zatoki na terenie miasta. Słup na środku zatoki stał przez kilka miesięcy. Usunął go następny wykonawca.
Ponad dwa lata temu pisaliśmy też o tym jak na środku chodnika i ścieżki rowerowej przy ul. Jana Pawła II ustawiono podstawy pod słupy trakcji trolejbusowej. Piesi i rowerzyści nie mogli uwierzyć w to co widzą, ale urzędnicy przekonywali, że... inaczej zrobić nie mogli. Według nich najpierw trzeba było postawić słupy, a dopiero później przesunąć chodnik i ścieżkę.
Po naszych interwencjach absurdy w tych miejscach zlikwidowano.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze