Budynek o którym mowa był częścią dawnej cukrowni. Fabryka powstała w 1895 r. blisko stacji kolejowej i została z nią połączona kolejką dojazdową. Teren zamkniętej w 2008 r. cukrowni pełen jest uroczych zabytków. Wśród nich znajdują się m.in. widoczny od ulicy Krochmalnej pawilon dawnego sklepu Stowarzyszenia Zgoda z początku XX w. (wykonany z czerwonej cegły), dawna siedziba zarządu cukrowni z 1895 r. (otynkowany na żółto) oraz rafineria z charakterystyczną elewacją z ceramicznej cegły (postawiona ok. 1912 r.)
JAKUB ORZECHOWSKI
Częścią dawnego zakładu jest też przylegające do niego osiedle, które powstało z specjalnie myślą o pracownikach cukrowni. Znajdowały się tam ich mieszkania oraz niezbędna infrastruktura. Sklepy, szkoła dla dzieci pracowników, ochronka oraz biblioteka z czytelnią.
Hotel powstał w dawnej willi dyrektora. Jeśli chodzi o architekturę, obiekt nawiązuje do typu podmiejskiej willi kurortowej z elementami secesyjnymi. Taki styl był bardzo popularny pod koniec XIX w. i można było spotkać go niemal w każdym uzdrowisku w Polsce. Nazwisko architekta budynku jest nieznane. Po wojnie nieruchomość przeszła na własność Skarbu Państwa i była użytkowana przez Cukrownię Lublin. W przeszłości mieściło się tu m.in.: przedszkole, gabinet lekarski, biura i mieszkania służbowe.
JAKUB ORZECHOWSKI
W ostatnich latach stan willi pozostawiał wiele do życzenia. Wszystkie okna zabite były deskami. Budynek popadał w coraz większą ruinę. W 2008 r. kupił go lubelski restaurator Mirosław Augustyniak. W 2010 r. zaczął remont, który zakończono w 2014 r. Willę dyrektora postanowił przeznaczyć na restaurację oraz hotel z 15 miejscami noclegowymi. Prace pochłonęły blisko 4 mln zł. Hotel zaczął funkcjonować od 2015 r pod szyldem Lawendowy Dworek. Nazwa nawiązuje do charakteru oraz wystroju budynku. Jak twierdzi Augustyniak wewnątrz zawsze pachnie świeżą lawendą, a w restauracji można posmakować lawendowych ciast, drinków czy herbaty.
JAKUB ORZECHOWSKI
Zachowały się oryginalne detale: sztukaterie oraz drzwi jednego z pomieszczeń. Stare okna nie nadawały się już do użytku, ale nowe są kopią oryginalnych. Odtworzone zostały też okiennice z XIX w. Nocleg w willi kosztuje od 150 do 220 zł. w pokojach 1 i 2 osobowych. Wszystkie zostały odrestaurowane pod nadzorem konserwatora zabytków, dzięki czemu pomieszczenia przywołują ducha secesji sprzed ponad 200 lat.
JAKUB ORZECHOWSKI
Pierwszym lokatorem willi był Bohdan Broniewski (1855-1922), chemik, przemysłowiec i działacz społeczny. Po zakończeniu pracy w Lublinie, został ministrem przemysłu i handlu w rządzie Jana Kantego Steczkowskiego. Ostatnim z rodziny Broniewskich sprawującym funkcję dyrektora lubelskiej cukrowni był Zbigniew Broniewski. Mieszkał w willi wraz z rodziną do końca okupacji hitlerowskiej.
JAKUB ORZECHOWSKI
W czasach II wojny światowej w tylnej części ogrodu dobudowano korty tenisowe oraz basen. Korty obecnie zostały odrestaurowane. Basen został zasypany jeszcze kiedy do willi wprowadziło się przedszkole. Dla bezpieczeństwa dzieci. Willę otacza park spacerowy w stylu angielskim. Pod budynkiem zachował się bunkier, który sąsiaduje z hotelową kuchnią. Wyjście z bunkra znajduje się pod tarasem.
W dawnej tzw. sali balowej willi odbywają się szkolenia, konferencje i przyjęcia. Jeśli ktoś będzie chciał urządzić tu wesele, będzie mógł zaprosić setkę gości. Na pokoje zaadaptowane zostało też poddasze.
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze