Lubelscy olimpijczycy jadą po medale. Kto ma szansę? [ZDJĘCIA]

Na medal Lubelszczyzna czeka już 28 lat. Ostatnim zawodnikiem z naszego regionu, który stanął na olimpijskim podium był Andrzej Głąb. Zapaśnik chełmskiego Cementu-Gryfu dokonał tej sztuki w 1988 roku w Seulu. Co więcej mamy jednego pewniaka do złota, który może dołączyć do legend polskiej siatkówki Tomasza Wojtowicza i Lecha Łasko, którzy wraz ze swoimi kolegami z siatkarskiej ekipy byli najlepsi w 1976 roku w Montrealu.

W siatkówkę plażową w parze grają już od sześciu lat. Pierwsze pięć lat wspólnych występów nie przynosiły wielkich sukcesów. Co prawda w Polsce zawodniczki były niepokonane i zdobyły cztery tytuły mistrzyń Polski, ale na arenie międzynarodowej z trudem przebijały się do czołówki.
Przełomowy był ubiegły rok. Siatkarki AZS TPS UMCS Lublin zdobyły pierwszy medal w historii polskiej żeńskiej siatkówki plażowej. W Mistrzostwach Europy w Klagenfurcie szły jak burza. Przegrały tylko jedno spotkanie - w półfinale. Równie ważnym sukcesem było też pierwsze podium w zawodach Grand Slam w Olsztynie. Do tego czasu najlepszym wynikiem w Pucharze Świata były piąte miejsca w Pradze i Moskwie, a także dziewiąta pozycja w Mistrzostwach Świata w Starych Jabłonkach.
Początki ich karier wyglądały podobnie. Kinga, która pochodzi z Lublina, zaczęła w czwartej klasie od siatkówki w hali. W plażówkę grała tylko w wakacje. Potem przyszły pierwsze turnieje nad morzem i została wypatrzona przez trenerów kadry młodzieżowej. W klasie maturalnej (V LO przy Lipowej) zdecydowała się wyjechać do Łodzi, by w tamtejszym SMS skupić się już tylko na graniu na piasku. Z kolei Monika jest z Rybnika. Przygodę z siatkówką zaczęła później, bo dopiero w gimnazjum. A potem było już identycznie. Wyjazdy nad morze i decyzja przed maturą, żeby wyjechać do Łodzi. Od tego ubiegłego sezonu Monika dołączyła do Kingi i reprezentuje nie tylko Polskę, ale też AZS UMCS TPS Lublin. O tym, że wspólna gra ma sens świadczył już pierwszy turniej i zdobycie w 2011 roku w angielskim Blackpool mistrzostwa świata do lat 21.
Cel na igrzyska gdzie zagrają najlepsze 24 pary na świecie? Jak mówiły ?Wyborczej? teoretycznie jest kilka par lepszych od nich. Nigdy dotąd nie wygrały z pięcioma duetami. - W Rio będzie idealny czas, żeby utrzeć im nosa - zgodnie zapewniały. Promyk nadziei nawet na medal daje tegoroczny występ w Pucharze Świata na brazylijskiej Copacabanie. Rekonesans olimpijski rozgrywany na najsłynniejszej brazylijskiej plaży dał im najlepszy wynik w karierze. Kołosińska i Brzostek przegrały dopiero w finale.
Pierwszy mecz 7 sierpnia

Rafał Fedaczyński na Igrzyskach Olimpijskich w Rio de Janeiro będzie najbardziej doświadczonym sportowcem reprezentującym Lubelszczyznę. Będą to jego trzecie igrzyska. Fedaczyński w polskim chodzie sportowym jest następcą czterokrotnego złotego medalisty igrzysk Roberta Korzeniowskiego. Jednak na razie daleko mu do sukcesów swojego wielkiego poprzednika. zawodnik pochodzący z Hrubieszowa przez dziesięć lat bronił barw Unii Hrubieszów. Potem był zawodnikiem AZS Katowice, z którego w ubiegłym roku przeszedł do AZS UMCS.
Na razie 35-letni chodziarz może pochwalić się czterema tytułami mistrza Polski, ale ostatni zdobył aż pięć lat temu. - Przez ostatnie cztery lata zmagałem się z bardzo poważnymi problemami zdrowotnymi, ale przez myśl mi nie przeszło, że mogę nie uzyskać minimum olimpijskiego. Dlatego zmieniłem system treningowy. Wyeliminowałem problemy z techniką. Jak widać zmiany przyniosły efekty - pisze na swojej oficjalnej stronie Fedaczyński.
Chodzi o kontuzje biodra, której nabawił się na poprzedniej olimpiadzie w Londynie. Fedaczyński musiał wtedy zejść z trasy, a potem trwała długa walka o powrót do wyczynowego uprawiania sportu. Udało się i w marcu na zawodach w słowackich Dudnicach, które były jednocześnie mistrzostwami Polski, zawodnik uzyskał minimum na igrzyska. Z czasem 3:48.42 zdobył brązowy medal MP.
Fedaczyński celuje w poprawę wyniku z Pekinu. Tam w swoim olimpijskim debiucie linię mety przekroczył jako ósmy. - Zapewniam, że dam z siebie 110 proc. W Parku Flamenco, gdzie będzie trasa chodu sportowego będę ?bronował asfalt? - dodaje.
Start: 19 sierpnia (50 km)

Jedną z czterech zapaśniczych reprezentantek na igrzyska w Rio de Janeiro jest zawodniczka chełmskiego Cementu Gryfa - Katarzyna Krawczyk. Ta 25-letnia zawodniczka, którą w klubie szkoli Dariusz Kucharski, wystartuje w kategorii 53 kg. Brazylijski występ będzie debiutem tej bardzo utalentowanej sportsmenki na olimpiadzie, choć atmosfera tych zmagań nie jest jej obca, wszak była już w Londynie, dokąd zabrał ją ówczesny trener kadry narodowej Jan Godlewski, ale pojechała wówczas w roli sparingpartnerki. Mimo młodego wieku Krawczyk jest utytułowaną zawodniczką. Między innymi przed rokiem wywalczyła srebro w kategorii 55 kg podczas igrzysk europejskich w Baku, jest też brązową medalistką mistrzostw Europy, wielokrotną mistrzynią Polski i wojskową mistrzynią świata, gdyż chełmianka jest żołnierzem Sił Powietrznych.
Ukończyła także studia na Akademii Wychowania Fizycznego w Białej Podlaskiej. Idzie ścieżką innych zapaśników z Cementu Gryfa. Przed nią na IO byli Andrzej Głąb (brąz w Seulu) oraz Dariusz Jabłoński (Atlanta 1996, Sydney 2000, Ateny 2004), Piotr Jabłoński (Atlanta 1996) i Radosław Truszkowski (Ateny 2004). - Kasia jest niezwykle utalentowaną zawodniczką, bardzo dobrze wyszkoloną technicznie, szalenie ambitną i robiącą stałe postępy - mówi Jan Godlewski, dziś trener metodyk i trener koordynator Polskiego Związku Zapaśniczego. - W Rio de Janeiro wystąpi w najmocniejszej według mnie wadze, czyli 53 kg. Będzie miała bardzo groźne rywalki, na czele z reprezentantkami Azji. Optymizmem jednak napawa to, że zawodniczka miała bardzo dobrą pierwszą połowę roku, jest świetnie przygotowana fizycznie i uważam, że może wejść do strefy medalowej. Bardzo wiele będzie zależało od losowania, a także od psychiki.
Start: 18 sierpnia

To najmłodszy lubelski olimpijczyk. W styczniu skończył 22 lata. Od początku kariery związany jest ze Skarpą. Pływanie ma w genach. Jest synem Joanny Pizoń-Świtkowskiej, wielokrotnej mistrzyni i rekordzistki Polski. Natomiast trenerem lubelskiego pływaka w Polsce jest jego ojciec - Andrzej.
Świtkowski jest multimedalistą mistrzostw Polski juniorów. Swój talent w seniorskim zawodach potwierdził w ubiegłym roku na mistrzostwach świata w Kazaniu. W Rosji sprawił olbrzymią niespodziankę. Na dystansie 200 m stylem motylkowym przypłynął do mety na trzeciej pozycji i ustanowił rekord życiowy (1.54,10). Zwyciężył Węgier Laszlo Cseh. Bardzo dobrze wypadł też w sztafecie 4x100 m st. dowolnym, gdzie wraz z Kacprem Klichem, Michaelem Domagałą i Kacprem Majchrzakiem w półfinale pobił rekord Polski (7.10,20), a w finale zajął ósmą pozycję (7.10,34). To sprawiło, że polska drużyna zapewniła sobie udział w Rio de Janeiro, do których zakwalifikowała się czołowa dwunastka.
- Jemu ewidentnie posłużył powrót do kraju z USA i trening pod okiem taty. System spokojnego treningu bez studiowania dał bardzo dobry efekt, bo przecież miejsce na podium obok Cseha i Le Clos to bajka. Trochę tylko martwi mnie, że zdecydował się wrócić do Stanów i spędzić tam czas do igrzysk w Rio de Janeiro - komentowała jego występ znakomita polska pływaczka Otylia Jędrzejczak.
Na co dzień Świtkowski trenuje na Florydzie pod okiem Gregga Troy?a. To jeden z autorów sukcesów Michaela Phelps?a.
Pierwszy start: 7 sierpnia

Talant Dujszebajew, szkoleniowiec polskiej kadry piłkarzy ręcznych był pewny tego, że na igrzyskach w Rio niezbędny jest mu Przemysław Krajewski. Gracz Azotów Puławy  już w styczniowych Mistrzostwach Europy rozgrywanych w Polsce należał do ważnych ogniw reprezentacji. Krajewski to 29-letni lewoskrzydłowy, który jednak w kadrze coraz częściej gra na środku rozegrania i tak ma być też w Brazylii.
Szczypiornista Azotów swoją przygodę ze sportem zaczynał od piłki nożnej. Szybko jednak wybrał ręczną.
Zaczynał w małym, lokalnym klubie Czarni Regimin (mała miejscowość k. Ciechanowa), a po pięciu latach trafił do Juranda Ciechanów. Potem grał w Nielbie Wągrowiec i stamtąd przeszedł do Azotów Puławy.
To tutaj jego kariera nabrała przyspieszenia. Regularne powoływania do kadry zamieniał na coraz z większą liczbę minut na parkiecie z orzełkiem na piersiach. W Azotach urósł też na niekwestionowaną gwiazdę całej ligi. Dwa lata temu został królem strzelców, a ubiegły sezon nie był dla niego gorszy.
Krajewski uwierzył w siebie po mistrzostwach świata w Katarze w 2015 r. Z Półwyspu Arabskiego przywiózł brązowy medal i choć grał niewiele później w rozgrywkach ligowych nie miał już sobie równych. W ostatnich dwóch latach zakładał na piersi brązowe medale mistrzostw Polski. Wspólnie z kolegami z Puław musiał uznać wyższość jedynie niedoścignionemu Vive Kielce oraz Orlen Wiśle Płock. To właśnie do tego klubu przeniesie się w lipcu 2017 roku.
Na olimpiadzie Polacy zmierzą się w grupie ze Słowenią, Egiptem, Niemcami, Szwecją i Brazylią. Awans do ćwierćfinału wydaje się być formalnością. Potem już tylko jeden mecz będzie dzielił biało-czerwonych od strefy medalowej.
Pierwszy mecz z Brazylią 7 sierpnia

W sporcie nie ma rzeczy niemożliwych. Zdarza się, że murowani faworyci nie realizują swojego celu. Kontuzja na rozgrzewce, niesamowity wystrzał niedocenianego konkurenta czy słabszy dzień. Jeśli jednak kogoś mimo wszystko można uznać za herosa nie do pokonania to na pewno do tego grona można zaliczyć Pawła Fajdka. Młociarz, który jest zawodnikiem Agrosu Zamość po raz ostatni przegrał w marcu 2015 roku, a pokonał go wówczas mistrz olimpijski z Londynu Krisztian Pars. - Paweł jest największym talentem wszelkich światowych rzutów, jaki pojawił się na świecie w ostatnim stuleciu. Ma w sobie pracowitość i mądrość - mówił w wywiadzie dla ?Wyborczej? Czesław Cybulski, trener Fajdka.
W tym roku z wynikiem 80,93 m po raz pierwszy w karierze został mistrzem kontynentu. Dwa lata temu z Zurychu przywiózł srebro, a ponadto ma dwa złote medale mistrzostw świata - z Moskwy (2013) i Pekinu (2015). W 2015 roku młociarz wyśrubował rekord Polski - 83,93 m.
Co więcej na światowych listach zapisał dziesięć najlepszych tegorocznych rzutów. Jako jedyny zawodnik w stawce regularnie rzuca ponad 80 metrów.
Na liście osiągnięć Fajdkowi brakuje jednego. Medalu z olimpiady. Poprzednich londyńskich zawodów nie będzie dobrze wspominał. Już wtedy był w gronie faworytów, ale nie zaliczył ani jednego rzutu i nie został nawet sklasyfikowany.
Jedynym rywalem zawodnika Agrosu, który przekroczył w tym roku 80 metrów (80.04) jest Białorusin Ivan Tichon. Fajdek jest zbulwersowany tym, że musi z nim rywalizować. - Przez osiem lat się ?koksował?. Poprawił w ten sposób m.in. masę mięśniową. To nagle nie znika, nawet po wypłukaniu niedozwolonych środków. Wystarczy potem tylko podtrzymywać to, co się osiągnęło - narzekał w wywiadzie dla ?Wyborczej? i dodawał, że rywalowi ręki nie poda.
Start: kwalifikacje 14 sierpnia, finał sześć dni później