W ostatnim tego typu zestawieniu sprzed roku była opisywania siostrzana restauracja z ul. Skłodowskiej 12. Jeśli jednak idzie o dobrą cenę połączoną z wysoką jakością, to koniecznie trzeba odwiedzić bistro z Głębokiej. Tamtejsza kuchnia nie znosi nudy. Przykład? Gryczanka z kurkami, tarator z jajkiem. Drugie? Zazwyczaj w kwocie nie wyższej niż 15 zł.
Lokal w godzinach szczytu jest oblegany. Przykładowo godny uwagi dewolaj z ziemniakami i surówką. Na temat ich pierogów krążą bardzo dobre opinie. Klientów mają pod dostatkiem, co bardzo dobrze świadczy o ich jakości. Na uwagę zasługuje miła obsługa. Smacznego.
Lokal pracuje w dwóch trybach: restauracyjnym oraz typowo lunchowym. Ta druga opcja jest szybsza, bo samoobsługowa i na pewno tańsza. Menu często się zmienia. Przy planowaniu wizyty pomóc może codziennie aktualizowany profil na facebooku oraz strona internetowa. O poziom kuchni dba duet szefów kuchni Marcin Kolasiński i Paweł Czajka. Dania są świeże i różnorodne. Ostatnio serwowano np. cukinię faszerowaną kuskusem, ale i poczciwy kalafior z masłem i bułką tartą.
Niektórych mogą razić plastikowe naczynia i sztućce, ale tam nie ma czasu na zmywanie, bo gości stale przybywa. Lokal jest przytulny, przypominający wiejską chatkę. Warto zamówić świeże soki owocowe i warzywne i różnego rodzaju zupy. Nieco gorzej jest z innymi kategoriami dań, ale za niskie ceny nie można wymagać dużo. Smakowe braki w Wegetarianinie nadrabiane są wielkościami porcji. Ostatnio kuchnia Wegetarianina błysnęła ciastem z kaszy jaglanej i owoców leśnych, wegańskim, bezglutenowym i bez dodatku cukru.
Mówią, że u nich smacznie jak u mamy. Pewnie nie każdy się z tym zgodzi, ale grzechem byłoby na ten barek narzekać. Obiad bez zarzutu. Proces zamawiania przebiega błyskawicznie. Po wejściu od razu poznajemy procedurę. Szybkie przedstawienie oferty przez kucharkę i sprzedawczynię w jednej osobie, pytanie o rodzaj kotleta i dodatki i po chwili już otrzymujemy rachunek. Promyk przypomina stołówkę, ale barek doceniają wszystkie grupy klientów. Od załatwiających interesy dżentelmenów, poprzez spokojnych seniorów, aż do wszędobylskich studentów. Niech opinia jednego z nich będzie wizytówką baru z Weteranów: Stołówka studencka? Po co? Każdy szanujący się studenciacha wie, gdzie może zjeść najlepszy obiad na miasteczku akademickim i nie przepłacić. Bar Promyk ? panie tam pracujące wiedzą jak przygotować porządny obiad.
Bywało różnie, ale ostatnio nie sposób na nich narzekać. Prawnicy, biznesmeni, policjanci... To tylko część zawodów, których przedstawiciele się tam stołują. Może bułeczki już nie są zupełnie darmowe jak kiedyś, a zupy są z uboższą wkładką, ale ich potrawom nie brakuje solidnej ręki. Popularnością cieszą się m.in. dania kuchni innych narodów. Dobrze wspominam rożki z tortilli z warzywami. Stojąc w kolejce widać staranność obsługi, która jest równie ważna, co spory wybór dań. Dodajmy do tego ładną stronę internetową, z czytelnym i aktualnym menu, co jeszcze nie jest wszędzie normą.
Smak nadal godny polecenia. Dania wciąż wyglądają apetycznie. Kolorowe, różnorodne, świeże. Obsługa raczej niemrawa. Jeśli komuś nie zależy na ilości, a woli za to jedzenie przyjemniejsze, to Kucharski jest dla niego. Świeża mizeria, surówka coleslaw, dobry filet rybny z chrupiącą skórką. To wrażenia z ostatniej wizyty.
Kultowe miejsce, nadal urzekające jakością. Skryte w czeluściach targowiska przy Wileńskiej, do którego trafiali jedynie wtajemniczeni smakosze. To się zmieniło, bo Pani Irena dorobiła się niemałej sławy, a także filii w Galerii Olimp. Teraz każdy może spróbować najlepszych gofrów. Warto korzystać z sezonu na owoce. Maliny, borówki, jagody. Jest pysznie. A do tego prawdziwa, bita śmietana, która idealnie kontrastuje z odpowiednim, dobrze wypieczonym ciastem, które się nie rozpada pod nawałem dodatków.
Nadal najsmaczniejszy lokal wegański. Roślinne menu codziennie się zmienia i jak nakazuje najlepsza praktyka jest oparte o sezonowość. Ich burgery biją na głowę niejedną konkurencję, bo są mądrze komponowane i prawidłowo składane. Spokojnie można się nimi najeść. Ostatnio trafiłem tam na wyborne flaczki boczniakowe. Palce lizać. Obsługa jest niezmiennie sympatyczna i sprawna.
Na szczęście tutaj również bez zmian. Wciąż warto zaglądać i łączyć objadanie z dobrymi uczynkami. Zarówno w kwestii smaku, jak i obsługi wiele lokali mogłoby się uczyć od ekipy Bractwa Miłosierdzia im. św. Brata Alberta. Z ostatnich wizyt miło wspominam pieczarkową i kotlety ziemniaczane.
Ten bar to przecież legenda. Od razu po wejściu każdy jest zagadywany przez miłą i energiczną sprzedawczynię. A pan ma ochotę na schabowego, pierogi czy zapiekankę? Zaryzykowałem bigosem i fasolką po bretońsku, sztandarowymi daniami tego typu miejsc i nie zawiodłem się. Legenda nadal żywa, choć opinie są różne, a więc poziom nie jest równy.
W tamtejszej kuchni smaki mają się bardzo dobrze, a poza tym są fantazyjnie zestawiane. Ich menu nie zna monotonii. Próbowałem świetnej ogórczanki z miodem i cytryną, spodobał mi się też chłodnik botwinkowy. Ostatnio można było pozachwycać się tam gazpacho po polsku, chłodnikiem morelowym z miętą albo świetną zupą dorszową. Punkt obowiązkowy.
Na koniec bar LechRest (Blacharska 2). Ciągle utrzymują dobry poziom. W zestawieniu musiała się znaleźć dobra jadłodajnia nastawiona na dowóz, bo przecież nie zawsze możemy albo chcemy wychodzić z domu. Plusem jest możliwość zamawiania drogą mailową. LechRest to solidna firma. Nie przypominam sobie narzekań na nich, oczywiście ponad polską normę. Zadowalające porcje, a ceny w porządku biorąc pod uwagę, że jedzenia trzeba zapakować i przywieźć. Są tez sałatki. Zalecam raczej klasyczne polskie obiady. Kombinacje mogą być lekkim rozczarowaniem.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze