Dlaczego działaczka PSL popełniła samobójstwo, okupacja granicy, afera korupcyjna osądzona... Przypominamy 2016 rok

Na początku stycznia opisaliśmy kuriozalny wyrok, który zapadł przed sądem rejonowym w Hrubieszowie. Otóż Arnold B., dyrektor liceum ogólnokształcącego z Horodła wpadł na jeździe po pijanemu. W biały dzień wydmuchał 1,2 prom. alk., a sąd jego sprawę warunkowo umorzył. Sędzia Gałęzowska-Hanc w uzasadnieniu argumentowała, że pan dyrektor nie ma problemów z alkoholem i nie był karany, I najważniejsze. Zdaniem sądu okolicznością łagodzącą czynu Arnolda B. było to, że pan dyrektor nie prowadził samochodu pod wpływem upojenia alkoholowego, czyli stężenia alkoholu przekraczającego 1,5 promila. Mało tego, sąd nawet nie odebrał Arnoldowi B. dokumentu prawa jazdy. Prawnicy, policjanci, prokuratorzy byli zdumieni, bo w podobnych przypadka wyrok skazujący i odebranie prawa jazdy jest rzeczą oczywistą.

Fakt braku wyroku skazującego był o tyle ważny, że pan dyrektor nie stracił posady. Stało się tak dopiero po naszym tekście. Decyzję w tej sprawie podjął osobiście wójt gminy Horodło Krzysztof Bożek. Dziś Arnold B. jest w liceum nauczycielem.

To nie wszystko, bo prokuratura odwołała się od wyroku hrubieszowskiego sądu, ale w marcu sąd okręgowy w Zamościu utrzymał go w mocy. Sąd jednak odebrał Arnoldowi B. dokument prawa jazdy. Na rok.

W kwietniu przed Sądem Apelacyjnym w Lublinie zapadł prawomocny wyrok na morderców z Rakowisk. 20-letni Zuzanna M. i Kamil N. zostali skazani zostali skazani na kary 25 lat więzienia. O warunkowe zwolnienie będą się mogli ubiegać nie wcześniej niż po 20 latach odsiadki. Mimo prawomocnego wyroku nie można publikować ich nazwisk.

Zuzanna i Kamil, wtedy maturzyści, w nocy z 12 na 13 grudnia 2014 r. weszli do domu rodziców chłopaka pod Białą Podlaską, gdy ci spali. Zaatakowali nożami. 48-letni ojciec, pułkownik straży granicznej, próbował się bronić. Ostatni cios zadał mu własny syn. 42-letnia matka Kamila N., nauczycielka języka rosyjskiego w ogólniaku, próbowała uciec. Syn wybiegł za nią, zaciągnął do środka i poderżnął gardło. W czasie procesu tłumaczył, że zrobił to po to, by matka nie cierpiała.

Kamil i Zuzanna znali się od kilku lat. Chłopak z biegiem czasu był pod coraz większym wpływem dziewczyny. Zaczął wagarować. Młodzi postanowili zamordować rodziców Kamila, bo ci nie pozwalali im się ze sobą spotykać. Po zbrodni pojechali ze znajomymi do Krakowa. Dziewczyna miała tam swój wieczorek poetycki, promowała debiutancki tomik poezji o tytule "33".

Dziś Zuzanna karę odbywa w Zakładzie Karnym nr 1 w Grudziądzu, więzieniu dla kobiet. Jeszcze zanim została skazana za morderstwo, dostała wyrok dwóch lat więzienia w zawieszeniu za molestowanie seksualne 13-latki i uprawianie z nią seksu.

Jedyną osobą, która ją odwiedza w więzieniu, jest matka. Sama wychowywała Zuzannę. Skazana nie chce rozmawiać z mediami, ale wiadomo, że dobrze zaadaptowała się do życia za kratami. Ze stron internetowych zakładów karnych można się dowiedzieć o jej sukcesach poetyckich.

W czerwcu zeszłego roku wysłała swój wiersz na Ogólnopolski Przegląd Sztuki Więziennej w Sztumie, gdzie w kategorii poetyckiej została wyróżniona za zajęcie piątego miejsca. Jej wiersz "Bez tytułu" wygrał we wrześniu Konkurs Poezji Więziennej w Krasnymstawie.

Utwór Zuzanny M. na moją prośbę zrecenzował Waldemar Michalski, krytyk literacki, eseista, redaktor wydawanego w Lublinie kwartalnika literackiego "Akcent".

- Tekst pani Zuzanny jest rozpisany na wersety i tyle ma wspólnego z poezją. To zapis luźnych motywów bez związku semantycznego i logicznego. Przywołany motyw wiary i Boga istnieje tu jako rodzaj inkrustacji tekstu, nie jest deklaracją wiary ani niewiary. Krótko mówiąc: bełkot bez wartości literackiej.

Co u Kamila N.? Przygotowuje się do matury w zakładzie karnym w Nysie na Opolszczyźnie.

5 czerwca przed północą na obwodnicy Lublina między węzłami Tatary i Rudnik na obwodnicy ukraiński fiat doblo jadąc w kierunku Warszawy zjechał nagle z drogi, otarł się o barierę energochłonną i przewrócił na dach na środku jezdni. Było ciemno, stąd chwilę później w samochód uderzyła terenowa honda CRV.

W wyniku katastrofy na miejscu zginęły trzy osoby: dwie kobiety i jeden mężczyzna, dwoje z nich było małżeństwem. Wszyscy doznali obrażeń głowy, co w rezultacie spowodowało ich śmierć. To jednak nie wszystko, bo na skutek wypadku do szpitala przetransportowano kierowcę fiata doblo i trzech kolejnych pasażerów. Jeden z nich zmarł po dwóch dniach pobytu w lecznicy, nie odzyskawszy ostatecznie przytomności. Przyczyną zgonu tym razem były poważne obrażenia rdzenia kręgowego. Piąta ofiara wypadku została ciężko ranna.

Z wypadku bez większych obrażeń wyszedł 35-letni kierowca fiata doblo i jeden z pasażerów. Nic poważnego nie stało się też osobom jadącym w hondzie.

Przyczyny tragedii? 35-letni obywatel Ukrainy po prostu zasnął za kierownicą, zmęczony wielogodzinną jazdą. Ukraińcy jechali w stronę Warszawy, gdzie mięli podjąć pracę zarobkową.

Biały peugeot wjechał na teren Ukrainy przez przejście graniczne w Hrebennem.

- Po kilkuset metrach zostaliśmy zatrzymani przez grupę zdenerwowanych ludzi, którzy zagrodzili przejazd. Początkowo, widząc zbiegowisko, myśleliśmy, że doszło do wypadku. Jednak wkrótce okazało się, że drogę zagrodzili nam demonstranci - opowiadała Kozak.

Około stu Ukraińców protestowało przeciwko zawieszeniu przez Polskę - tego dnia o 8 rano - umowy o małym ruchu granicznym. Powód zawieszenia - szczyt NATO i Światowe Dni Młodzieży.

Przed wprowadzeniem ograniczeń Ukraińcy zameldowani na terenie 50-kilometrowego pasa przygranicznego mogli wjeżdżać do Polski na podstawie zezwoleń, od 4 lipca - tylko dzięki wizom, których wyrobienie trwa co najmniej miesiąc i kosztuje 35 euro plus 500 hrywien (ok. 240 zł).

Kozak: - Zatrzymaliśmy się przed blokującymi ludźmi. Na początku wszystko wyglądało dość spokojnie. Ktoś przyniósł nam wodę, zapytał, gdzie jedziemy. Mieliśmy przy sobie pismo konsula ukraińskiego z Lublina potwierdzające służbowy charakter podróży. Pokazałam je protestującym. Nie pomogło. Z każdą upływającą minutą sytuacja stawała się coraz mniej przyjemna. Przybywało protestujących i aut w coraz dłuższym korku.

Był upał. Według relacji dziennikarki po godzinie któryś ze stojących w ogonku kierowców rzucił, by zacząć przepuszczać samochody z dziećmi.

Kozak: - Wokół było strasznie ciasno, dlatego mąż, chcąc dać drogę tym autom, ruszył i zatrzymał się na pasie zieleni. Jednak Ukraińcy prawdopodobnie pomyśleli, że chcemy ominąć blokadę. I się zaczęło. Nasze auto zostało otoczone przez tłum. Poprzecinali nożami opony i zaczęli kopać w karoserię. Krzyki i przekleństwa napastników, z drugiej strony nasz przeraźliwy pisk. Wszystko na oczach ukraińskich policjantów, którzy stali z boku, jak gdyby nigdy nic. Któryś z napastników wskoczył na przednią maskę i zaczął uderzać pięścią w szybę. Chciał wyciągnąć nas na zewnątrz. Policja nie reagowała.

Tłum pobił m.in. męża dziennikarki, a cała sprawa zakończyła się oficjalnym pismem wojewody lubelskiego do konsula Ukrainy w Lublinie z prośbą o wyjaśnienie całej sprawy.

4 i 5 lipca gorąco było nie tylko w Hrebennem. Ukraińcy blokowali także przejścia w Korczowej i w Medyce na Podkarpaciu. Tam doszło tylko do pyskówek i przepychanek.

W sierpniu sytuacja na polsko-ukraińskiej granicy wróciła do normy.

Studentka i działaczka PSL trzy lata była szantażowana i gwałcona przez kryminalistów. Gdy zdecydowała się mówić, policja ukryła ją w tajnym, strzeżonym lokalu. Już z niego nie wyszła. Prokuratura zakończyła śledztwo w tej sprawie pod koniec czerwca.

Rzecz działa się w miasteczku na granicy Lubelszczyzny i Mazowsza. Był lipiec 2011 roku. Klaudia miała 21 lat. Była ładną, wysoką blondynką. Mieszkała z rodzicami, zaocznie studiowała, pracowała w magistracie i działała aktywnie w Forum Młodych Ludowców, młodzieżowej przybudówce PSL.

Wstrząsającą historie opisaliśmy w sierpniu na łamach "Wyborczej". Przypominamy obszerne fragmenty reportażu.

"Leniwe, niedzielne popołudnie. Do Klaudii dzwoni koleżanka i prosi o podwiezienie do nowo poznanego chłopaka, kilka kilometrów za miasteczkiem. Dziewczyna niechętnie ulega namowom. Na miejscu w drzwiach willi oprócz chłopaka koleżanki staje uśmiechnięty, około 50-letni mężczyzna z wyraźnymi zakolami. Jest upał, nieznajomy proponuje Klaudii zimną coca-colę. Dziewczyna wchodzi do środka. Pije colę i nagle urywa jej się film. Budzi się następnego dnia rano w obcym łóżku. W willi nie ma koleżanki, chyba nie ma nikogo. Spanikowana wymyka się chyłkiem i ucieka.

Niewiele pamięta, ale chce pójść na policję. Kiedy wychodzi z domu na komisariat, dzwoni jej telefon. Łysiejący mężczyzna - to jego głos - proponuje spotkanie. Gdy dziewczyna się rozłącza, dostaje na komórkę link do filmu. Jest na nim nagrany jej stosunek z łysolem. Po charakterystycznym łóżku Klaudia wie, że to nagranie z poprzedniego popołudnia.

Mężczyzna szantażuje Klaudię, grożąc, że jeśli nie przyjedzie, film wpadnie do sieci. Dziewczyna jest przerażona. Mieszka w małym miasteczku, wie, że jeśli nagranie zostanie upublicznione, to będzie koniec. Przełamuje wstyd, jedzie zapłakana do willi gwałciciela. Szantażysta obiecuje, że usunie film, ale nie za darmo. Znowu gwałci dziewczynę. Filmu nie usuwa. Tydzień później znowu wzywa do siebie i gwałci.

Po raz kolejny dzwoni na przełomie lipca i sierpnia 2011 roku. W willi oprócz 50-latka czekają trzej nieznajomi mężczyźni. Dziewczyna się broni, ulega po wypiciu coca-coli z jakimś środkiem i kilku ciosach w twarz. Potem zostaje brutalnie zgwałcona przez wszystkich. Na koniec ponownie słyszy, że jeśli pójdzie na policję, nowe nagranie trafi do sieci. Kilka dni później to samo. Tym razem gwałci ją 50-latek z innym mężczyzną. Wcześniej Klaudia się opiera, więc zostaje pobita.

Główny gwałciciel, który każe na siebie mówić Andrzej, podczas kolejnych spotkań jest coraz bardziej brutalny. W willi co kilka tygodni dochodzi do zbiorowych gwałtów. Kiedy dziewczyna się broni, jest krępowana sznurkiem.

Kiedy "siła nagrania" przestaje na Klaudię działać, szantażysta oświadcza, że zabije jej rodziców, a potem "przyśle paluszki młodszego brata". Przerażona dziewczyna obiecuje, że będzie milczeć. Szantażysta to wykorzystuje, Klaudia staje się prostytutką. Jest dowożona do domów znajomych oprawcy, na godzinę, dwie. Jest także zmuszana do seksu za sklepem w miejskim parku, w zaroślach nad rzeką. Znajomi Klaudii o niczym nie wiedzą, rodzice też. Później powiedzą, że owszem, była trochę rozdrażniona, ale tłumaczyła to problemami na uczelni.

W czerwcu 2014 roku dziewczyna pęka i oświadcza szantażyście, że już nic więcej dla niego nie zrobi. Mężczyzna ustala cenę "za wolność" - 4,5 tys zł. Klaudia musi kraść. Alkohol z supermarketów. Po kilka butelek drogich trunków ukrytych w torbie. Za pierwszym razem się udaje, za drugim też, ale za trzecim wpada. Wyrok w zawieszeniu. Po kolejnej kradzieży, jesienią 2015, zamykają ją w areszcie.

Zatrzymanie Klaudii wywołuje szok w rodzinie, w miasteczku, w lokalnym PSL. W areszcie dziewczyna zaczyna mówić. Przesłuchujący ją policjant nie wierzy w to, co słyszy. Jednak dziewczyna mówi logicznie i składnie.

"Opisy zdarzeń są wiarygodne, wewnętrznie spójne, nie mają znamion konfabulacji. W zeznaniach zawarte są zarówno szczegóły dotyczące zdarzeń i sytuacji, jak również stwierdzenia ogólne. Jest to zgodne z procesami funkcjonowania pamięci ludzkiej" - orzeka psycholog, który bada Klaudię.

I dalej: "Ze względu na przemoc, z której nie potrafiła się wyzwolić pokrzywdzona, miała niskie poczucie własnej wartości oraz tendencje do samooskarżania. Pokrzywdzona przez dłuższy czas ukrywała traumatyczne doświadczenia. Wynikało to z przeżywanego przez nią lęku przed ośmieszeniem i publicznym analizowaniem spraw dotyczących jej intymności. Ze względu na drastyczne elementy towarzyszące gwałtom (perwersja stosowana jako akt poniżania, poczucie bezradności i całkowity brak wpływu na praktyki, do których była zmuszana) pokrzywdzona mogła obawiać się o swoje życie".

Gdy dziewczyna zaczyna zeznawać, dostaje grypsy. Przynosi je kobieta, jedna z późniejszych oskarżonych.

"Kurwo, co ci mówiłem" (...) Będzie wypadek. Ciekawe, kto się zajmie wtedy twoim bachorem [prawdopodobnie chodzi o młodszego brata]. To ostatnie ostrzeżenie, zamknij mordę".

Klaudia nie przerywa zeznań.

50-letnim mężczyzną jest Andrzej K. To biznesmen handlujący na początku lat 90. autami, policji znany bardziej pod ksywką "Chudy". Jest bohaterem jednej z większych historii kryminalnych w południowo-wschodniej Polsce. W 1994 r. na willę przyjaciela "Chudego" napadł gang radomskich karateków, zwany tak, bo członkowie poznali się w sali gimnastycznej podczas treningów tej dyscypliny sportu. "Chudy" z bratem Zbigniewem, ksywka "Gruby", zamiast na policję udali się na skargę do szefa gangu pruszkowskiego - "Pershinga". Ten w ciągu kilku dni odnalazł karateków i wydał. "Chudy" z "Grubym" torturowali ich, przewiercając wiertarką golenie. Przeraźliwe wycie torturowanych zagłuszali muzyką disco polo.

To właśnie "Chudemu" policjanci przypisują pomysł wyłudzeń odszkodowania na stłuczkę. Od końca lat 90. do kwietnia 2003 r. grupa sfingowała 72 kolizje, wyłudzając z towarzystw ubezpieczeniowych 2,5 mln zł. Najwięcej straciło PZU naciągnięte przez gangsterów na 1,2 mln zł. W kolizjach brały udział te same auta - drogie mercedesy, bmw, volkswageny, które dla niepoznaki co kilka tygodni zmieniały właścicieli. Część stłuczek uwiarygodniali policjanci, którzy brali pieniądze za sporządzanie fałszywych protokołów. "Chudy" trafił za to na siedem lat do więzienia, ale stłuczkowy proceder rozlał się na cały kraj.

Dziś "Chudy" jest drobnym przedsiębiorcą. W centrum miasteczka ma część pasażu handlowego.

Prokuratorzy stawiający zarzuty Andrzejowi K. z taką sprawą do czynienia jeszcze nie mieli. W sumie "Chudy" usłyszał 20 zarzutów gwałtu. Wraz z nim - w czerwcu 2015 r. - do aresztu poszło także dziesięciu jego kompanów, którzy wykorzystywali Klaudię. Z jednym z nich, z wykształcenia nauczycielem gimnastyki, "Chudy" rozkręcał biznes stłuczkowy. Pozostali to drobni przedsiębiorcy, ale też bezrobotni.

Klaudia wyszła na wolność i została objęta ochroną policji. Zamieszkała w strzeżonym przez tajniaków mieszkaniu na drugim końcu województwa. 15 września 2015 r. przewieziono ją do Lublina, gdzie składała dodatkowe zeznania. Późnym popołudniem odwieziono ją do strzeżonego mieszkania. Potem nie odbierała telefonów. Kiedy po trzech dniach policjanci weszli do mieszkania, nie żyła. Na stoliku leżały trzy opakowania po lekach antydepresyjnych i dwie puste butelki po likierze.

Prokuratura wyjaśniająca okoliczności śmierci Klaudii nie dopatrzyła się błędów policji. Ustaliła, że dziewczyna popełniła samobójstwo. Śledczy nie znaleźli dowodów, by ktokolwiek zmusił Klaudię do targnięcia się na życie.

"Jej śmierć dla podejrzanych wcale nie była korzystna, gdyż wcześniej złożyła niekorzystne dla nich zeznania i zostały one utrwalone. Także przez sąd (...). Gdyby podejrzani mieli możliwość wpływać na pokrzywdzoną i nakłaniać ją do czegoś, to raczej do odwołania zeznań, a nie samobójstwa" - zwrócił uwagę prokurator, który badał przyczynę śmierci Klaudii.

Także policyjne postępowanie żadnych błędów w zachowaniu tajniaków nie wykryło.

Andrzej K. do niczego się nie przyznaje. Wynajął jednego z najdroższych obrońców w województwie, ten przez dziewięć miesięcy walczył, by jego klient wyszedł na wolność. Stało się tak w lutym tego roku, bo mimo grożącego "Chudemu" wysokiego wyroku sąd uznał, że zebrano wystarczające dowody. Andrzej K. ma zakaz opuszczania kraju, musiał oddać paszport i raz w tygodniu ma meldować się na policji."

W lipcu tego roku do sądu wpłynął akt oskarżenia. Proces ruszył w grudniu. Toczy się przy drzwiach zamkniętymi drzwiami.

Kolejna tragedia na obwodnicy Lublina. 23 sierpnia ok. godz. 15 w zderzeniu busa z ciężarówką zginęło pięć osób. To był najtragiczniejszy wypadek na drogach Lubelszczyzny w 2016 r.

Do wypadku doszło między węzłami Lublin-Czechów a Lublin-Sławinek. 49-letni kierowca ukraińskiego busa uderzył w stojącą na pasie awaryjnym ciężarówkę. Na miejscu zginęło pięcioro pasażerów busa: trzy kobiety i dwóch mężczyzn. Obywatel Ukrainy, który kierował pojazdem, trafił do szpitala.

Igor G., kierowca busa został aresztowany. Przebywa tam do dziś czekając na akt oskarżenia. Mężczyźnie za spowodowanie wypadku ze skutkiem śmiertelnym grozi do ośmiu lat więzienia.

Jesienią przy drzwiach zamkniętych przed lubelskim sądem ruszył proces Adama K., dyrektora obsypanego nagrodami chóru kościelnego Aniołki, który według prokuratury okazał się miłośnikiem dziecięcego porno i aktywnym pedofilem.

O sprawie napisaliśmy jesienią tego roku, kiedy sąd po raz kolejny przedłużył areszt 31-letniemu Adamowi K. Oto fragment naszego reportażu.

"To było kilka dni przed świętami Bożego Narodzenia 2015 r.

Agnieszka W., matka 10-letniej Julki, dostrzegła dziwne zachowanie dziecka. Dziewczynka, która dotąd jak większość rówieśnic interesowała się muzyką i gwiazdami pop, nagle przestała się odzywać, straciła humor, a wychodząc z pokoju, miała wypieki na twarzy. Mama podejrzała jej konto na Facebooku. Po przeczytaniu fragmentu rozmowy Julki z nieznajomym mało nie dostała ataku serca.

Adrian Jahimek: "A myślisz o tym, jakie to będzie uczucie, jak chłopak tobie, no wiesz, wsadzi i zacznie ruszać, czy jeszcze nie myślisz o takich rzeczach?".

Julka: "Czasami myślę, ale to chyba boli, bo kobieta tak stęka".

Adrian Jahimek: "To nie od bólu, ale od podniety".

Jeszcze tego samego wieczora Julka wszystko opowiedziała mamie. Że nieznajomy zaczepił ją trzy dni wcześniej na Facebooku, pisał, że ma 18 lat i chodzi do liceum. Komplementował: "Jesteś taka śliczna, że brak mi słów. Wariuję na twoim punkcie". Dopytywał, czy Julka potrafi się całować, w końcu zaproponował spotkanie.

Dziewczynka początkowo okłamała nieznajomego, informując, że ma 13 lat. Ale potem napisała prawdę - ma dziesięć.

Matka Julki w imieniu córki podjęła z "Jahimkiem" grę. Napisała, że chciałaby się spotkać, porozmawiać. W odpowiedzi dostała kilka filmów pornograficznych z udziałem kilkuletnich dziewcząt.

- Skur... - wydusiła z siebie i drżącymi rękoma wybrała numer policji. Sprawą zajęli się funkcjonariusze z wydziału ds. walki z cyberprzestępczością lubelskiej komendy wojewódzkiej".

Kilka dni później pan dyrektor trafił do aresztu. Z kolei ksiądz Piotr Kawałko, proboszcz parafii św. Mikołaja, przy której działał chór podjął decyzję, że działalność scholi nie będzie kontynuowana.

Zdzisław D. zgwałcił i zamordował sąsiadkę. Gdy po 25 latach wraca do wsi, ludzie zaczęli barykadować się w domach, robić zapasy, do dziś nie puszczają dzieci na dwór. Mordercy dzień i noc pilnuje policja. Wronów pod Bełżycami czeka, co się stanie.

17 września 1991 r. po południu 35-letnia Krystyna Piłat wróciła autobusem z zakupów, nakarmiła małego i pobiegła zabrać krowy z pola. Kiedy wieczorem zwierzęta same wróciły do zagrody, mąż wszczął alarm. Razem z sąsiadami zaczął przeczesywać las za stodołą. Zmasakrowane zwłoki żony znaleziono przed północą. Były ukryte pod stertą liści. Ludzie szybko skojarzyli, że tego dnia widzieli pijanego Zdzisława D. Chłopak wałęsał się po wsi w zakrwawionej koszuli, opowiadał, że się z kimś pobił.

D. miał już wyrok za napastowanie i molestowanie dziewczyn z okolicy. W areszcie przyznał, że zaczaił się na Krystynę Piłat, zaatakował z tyłu, zgwałcił, a potem zmasakrował jej twarz, uderzając o pień drzewa.

Zbrodnia wstrząsnęła całą okolicą. Na proces do Lublina jeździł prawie cały Wronów. Ludzie domagali się dożywocia. O karze 25 lat więzienia zadecydowały młody wiek Zdzisława D. i wyrażona skrucha.

Po tragedii zrozpaczony mąż kobiety sprzedał gospodarstwo i wyjechał na zachód Polski. Do Wronowa nigdy nawet nie zajrzał. Rodzice Zdzisława, jego starszy brat i młodsza siostra zamknęli się przed światem. Dziewczyna nie wyszła za mąż, chłopak nigdy nie znalazł żony. D. przestali chodzić w niedzielę do kościoła, na zakupy jeździli wieczorem do Lublina.

We wrześniu 2016 r. Zdzisław D. zakończył odbywanie kary i wrócił do Wronowa. Przed jego domem dzień i noc stoją dwa radiowozy policji.

Małgorzata Wyrostek, szefowa stowarzyszenia prowadzącego szkołę podstawową we Wronowie: - Na placu zabaw pustki, przed szkołą pustki. Wszyscy rodzice dowożą dzieciaki samochodami, nawet jeśli mają 200 metrów. Przez 25 lat ze swoich podatków musiałam łożyć na jego [D.] utrzymanie za kratami. Dziś on sobie tak po prostu wyszedł i już.

30 grudnia lubelski sąd skazał na karę więzienia w zawieszeniu Grzegorza K., drugiego trenera Motoru Lublin, a na przełomie lat 80. i 90. piłkarza tego wtedy ekstraklasowego klubu. Tuż po wyroku nowy prezes Motoru rozwiązał umowę z 48-letnim Grzegorzem K.

Tego dnia wyrok usłyszał także były piłkarz Motoru Paweł Z. Grał on w tym klubie przed 12-laty, kiedy piłkarze i działacze handlowali meczami.