Mowa o architekcie Tadeuszu Witkowskim. Urodził się w 1904 r. w Lublinie, zmarł w 1986 r. Tworzył do końca lat 70. Swoją pracownię założył w 1929 r. w Lublinie, w pobliżu Ogrodu Saskiego, przy dzisiejszej ul. Bieczyńskiego. Po wojnie pracował m.in w 'Miastoprojekcie'.
Na zdjęciu: willa z ul. Bocznej Lubomelskiej. Tadeusz Witkowski zaprojektował ją dla aptekarskiej rodziny, która miała aptekę przy Krakowskim Przedmieściu. Architekt dużo podróżował. Gdy siadał do projektu, wrócił akurat z Włoch i podobno właśnie tam znalazł inspirację do tej willi, a konkretnie do charakterystycznych dla budynku, biegnących przez dwie kondygnacje filarów. To m.in. ich wzniesienie znacznie zwiększyło koszty inwestycji. I chociaż po jej zakończeniu aptekarska rodzina i Witkowscy nadal utrzymywali stosunki towarzyskie, to jednak relacje, po tym gdy na budowę domu trzeba było wyłożyć dwa razy większą kwotę, nieco się oziębiły.
Budynek gotowy był w 1937 r.
Jeden z budynków, z których Tadeusz Witkowski był dumny. To gmach Wytwórni Surowic i Szczepionek. Stanął przy ul. Uniwersytecjiej 10/12 w latach 50-tych.
Dom dochodowy z ul. Lipowej 22. 1930 rok. Dwupiętrowy budynek mieścił dwa mieszkania 5-pokojowe oraz jedno 4-pokojowe. Do jego budowy użyto wówczas nowej technologii żelbetowej.
Podczas okupacji Witkowski projektował m.in. rozbudowę cukrowni w Lublinie oraz magazyny przy ul. Firlejowskiej.
Na zdjęciu budynek suszarni na terenie cukrowni autorstwa Witkowskiego.
Jaki Witkowski był prywatnie? - To był człowiek zamknięty w sobie. Więcej myślał, analizował, weryfikował w swoim umyśle. Poznałem pana Witkowskiego w 1962 r. i od tego czasu utrzymywałem z nim kontakt. Jakoś mnie akceptował. Może dlatego, że byłem wstrzemięźliwy w pewnych pytaniach, nie stwarzałem sytuacji, że musiałby powiedzieć coś, czego by nie chciał. Klasyczny introwertyk - wspomina go Stanisław Mrówczyński, przyjaciel.
Na zdjęciu: Biurowiec Powszechnej Kasy Oszczędności, 1946-1948. Drugi etap budowy 1956-67.
Projekt gimnazjum nr 1 z ul. Kunickiego został wyłoniony w drodze konkursu. Wygrał go Witkowski. O budynku było głośno w 2008 r. kiedy ratusz przystępował do jego termomodernizacji. Wybudowaną w stylu modernistycznym szkołę wyróżniały m. in. klinkierowe okładziny między oknami. Podczas ocieplania zostały skute.
Nieistniejąca już drukarnia z ul. Unickiej. Dzisiaj w jej miejscu stoi osiedle mieszkaniowe Wiktoryn. Budynek powstał dla Lubelskich Zakładów Graficznych im. 22 Lipca w latach 50-tych. Nosił cechy socrealizmu.
Wyburzony klika lat temu budynek klinik weterynaryjnych przy ul. Głębokiej. Powstał w latach 50. Z Tadeuszem Witkowskim projektował go Czesław Gawdzik.
Na zlecenie Lubelskiej Spółdzielni Spożywców od 1954 r. Witkowski pracował nad projektem największego wówczas i reprezentacyjnego domu towarowego przy Krakowskim Przedmieściu. Budynek został ukończony w 1964 r., architekt dostał za niego nagrodę Ministerstwa Budownictwa.
Tadeusz Witkowski, mimo że jest twórcą tylu budynków w Lublinie nie ma nawet żadnej ulicy, która by go upamiętniała. "Gazeta Wyborcza" walczy o to, by to zmienić. Po naszej interwencji miejski radny Michał Krawczyk zapowiedział, że wystąpi w tej sprawie do prezydenta Lublina. Mamy pomysł by imieniem architekta nazwać fragment nowej części deptaka - z fontanną przy pedecie.
Budynek mieszkalno-usługowy na przy placu Wolności. Projekt u Witkowskiego zamówiła Lubelska Spółdzielnia Spożywców 'Społem'. Obiekt powstał na pustej działce po kamienicy zburzonej podczas II wojny światowej. Na parterze sklepy, powyżej mieszkania.
Ul. Ogrodowa 8 b. W 1937 r. Tadeusz Witkowski pobudował dla siebie tzw. dom dochodowy na wynajem. Razem z żoną zajął w nim jedno z mieszkań ( 125 m kw). Mieszkał tu do końca życia. Po wojnie władza ludowa przydzieliła Witkowskiemu lokatorów do kamienicy. Niektórzy płacili grosze za ponadstumetrowe mieszkania, on nie był w stanie zatrudnić za to kogoś, kto by sprzątnął śnieg, zmiótł liście, dopilnował śmietnika. Zdarzało się, że ktoś potraktował go jak dozorcę, powiedział: "Panie gospodarzu, trzeba śmieci wywieźć". To było dla niego upokarzające, a to, co miało być zabezpieczeniem jego egzystencji, okazało się ciężarem.
To również duma architekta. Biblioteka UMCS powstała w latach 60-tych. Była efektem bardzo dokładnego przygotowania się architekta do tematu. Zanim Witkowski przystąpił do rysowania, dokładnie przestudiował, w jaki sposób powstawały najlepsze biblioteki na świecie.
Chopina 4a. W 1952 r. Witkowski usiadł nad kolejnym zleceniem, tym razem dla Centrali Handlowej Przemysłu Drzewnego, organu zajmującego się zakupem i sprzedażą w kraju i za granicą wszelkich wyrobów drzewnych. Inwestycja została ukończona w 56 r. i już wtedy w tym miejscu urządzono sklep meblowy, który działa do dziś.
Witkowski bardzo kulturalnie wpisał go w otoczenie przedwojennych kamienic. Do zakupów miały zachęcać sprytnie pomyślane, duże sklepowe witryny, widoczne zarówno od strony Chopina, jak i łączącej się z nią Karłowicza. Dowóz towaru umożliwia niewielka rampa rozładunkowa schowana z tyłu budynku.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze