Firma działa na rynku od 1928 r. i mieści się na przedmieściu Kraśnika, przy drodze wyjazdowej w stronę Kielc i Sandomierza.
- Nasze miasto i okolice to taka ceglana stolica Polski. Wszystko dzięki zalegającym pokładom lessowym na południe od Kraśnika. To taki żółto-złoty "piasek" będący, oprócz wody, podstawowym surowcem do produkcji cegieł - tłumaczy Mariusz Osiniak, współwłaściciel Cegielni Hoffmanowskiej.
Hoffmanowską, od nazwy pomysłodawcy pieca do wypalania materiału, założył pradziadek Mariusza Osiniaka, który na Lubelszczyznę przybył w drugiej połowie XIX w. z terenu Wielkopolski.
Fot. CH
Osiniak: - Generalnie XX w. to okres ceglanej prosperity. Podam kilka przykładów. W 1939 r. Hoffmanowska podpisała rządowy kontrakt na dostawę 300 tys. cegieł na budowę fabryki amunicji, zakładu Dąbrowa Bór w ramach Centralnego Okręgu Przemysłowego [dzisiejsza Fabryka Łożysk Tocznych w Kraśniku w fabrycznej dzielnicy miasta - przyp. red.]. Z kolei lata 50., 60. i 70. to rozwój polskiej wsi, odbudowa Zamku Królewskiego w Warszawie, także dzięki cegłom z Kraśnika, a lata 80. to lekka polityczna odwilż, która skutkowała pozwoleniami na budowę kościołów wznoszonych z kraśnickiej cegły.
I tak jeszcze pod koniec lat 90. w Kraśniku i okolicy działało kilkanaście cegielni.
Kryzys w branży rozpoczął się wraz z pojawieniem się na polskim rynku materiałów budowlanych, takich jak bloczki z tzw. gazobetonu (belit, belix) czy pustaki ceramiczne, tzw. maxy.
Mariusz Osiniak: - Pewnie dlatego, idąc na studia w 1990 r., nie wiązałem swojej przyszłości z rodzinną firmą, którą wtedy prowadzili rodzice. Wybrałem Wydział Ogrodniczy na Akademii Rolniczej w Lublinie [dziś Uniwersytet Przyrodniczy - przyp. red.].
KRZYSZTOF MAZUR
Jednak po skończeniu studiów poszedł w handel detaliczny i otworzył w Kraśniku sklep spożywczy, który nieźle prosperował do czasu otwarcia w mieście marketów wielkopowierzchniowych.
Był rok 2003, kiedy Mariusz Osiniak przejął od rodziców Hoffmanowską.
- Ręcznie robiona cegła to nie był wtedy wzięty materiał budowlany. Miałem cały plac niesprzedanego towaru. Ale był już internet i zacząłem robić pierwszą stronę Cegielni Hoffmanowskiej z całą ofertą firmy - opowiada Mariusz Osiniak.
I ciągnie dalej: - Po jakimś czasie do Kraśnika przyjechał pewien niemiecki przedsiębiorca i powiedział, że kupi moją cegłę. Postawił jeden warunek. Kilkadziesiąt tysięcy różnokolorowych cegieł, pomieszanych, ustawionych w stożki, miałem posegregować według kolorów, od piaskowego, przez ceglasty, po intensywnie czerwony. To była mission impossible, ale zakasaliśmy rękawy i ostro wzięliśmy się do roboty. Sortowaliśmy bez wytchnienia, od rana do wieczora. Po trzech tygodniach wszystko sprzedaliśmy na pniu. A u bram firmy zaczęli ustawiać się kolejni kupcy. Udało się, głęboko odetchnąłem z ulgą.
Mniej więcej przed 15 laty na świecie rozpoczynała się moda na cegłę formowaną ręcznie. Jej główną zaletą była niepowtarzalność. Chodzi o to, że każdy egzemplarz, w odróżnieniu od cegły z taśmy, był inny.
Branży pomogło to, że w Polsce zaczynała się moda na mieszkania w loftach. Ludzie zaczęli urządzać mieszkania w dawnych pomieszczeniach poprzemysłowych, fabrykach, starych magazynach. Zaczęli cenić otwarte, wysokie, niebanalne przestrzenie, często umieszczone na poddaszach kamienic.
Cegła formowana ręcznie zaczęła być wykorzystywana nie tylko do wykonywania elewacji czy piwnic i fundamentów, ale także jako element ozdobny w architekturze wnętrz. Z cegły zaczęto wykonywać ścianki działowe, kominki i architekturę w ogrodach.
Fot. CH
Na polskim rynku pojawiły się też duże pieniądze z Unii Europejskiej, dzięki którym samorządy zaczęły odnawiać zdegradowane kamienice, zabytki, całe kwartały miast. I tak cegłę hoffmanowską wykorzystano przy rewitalizacji Bramy Krakowskiej, placu Po Farze, Portu Praskiego w Warszawie, murów obronnych Tczewa, Browaru Lubicz w Krakowie, Zamku Olsztyńskiego czy odtworzeniu Bramy Chyżyńskiej Twierdzy Kostrzyn.
Dziś Cegielnia Hoffmanowska jest liderem na polskim rynku cegły ręcznie formowanej. Roczna produkcja to około 1,2 mln sztuk. O popularności i rozpoznawalności hoffmanowskiej świadczą międzynarodowe targi, gdzie stoisko z Kraśnika jest największym hitem.
- Jak np. na słynnych targach konserwatorskich w Lipsku i budowlanych BAU w Monachium, gdzie prezentujemy proces produkcji cegły od zmieszania żółtozłotego lessu z wodą poprzez formowanie cegły. Każdego dnia nasze stoisko jest tam wręcz oblegane. Odwiedza go po kilkaset osób - opowiada Mariusz Osiniak.
KRZYSZTOF MAZUR
Efekt promocji. Cegła hoffmanowska coraz lepiej sprzedaje się za granicą, np. w Niemczech, Austrii, Anglii, Danii i Norwegii.
Mariusz Osiniak: - O promocję krajową cegły zadbaliśmy sami, organizując wraz z władzami miasta od 2002 r. festyny z chwytliwym hasłem: "Kup pan cegłę!", podczas których promowaliśmy kraśnickie cegielnie. Udało się. Dziś nasze miasto to nie tylko Fabryka Łożysk Tocznych.
Powstała w Kraśniku w 1928 r. Jej nazwa pochodzi od rodzaju pieca do wypalania materiału. W sezonie (marzec - grudzień) firma zatrudnia 30 pracowników. Roczna produkcja CH to około 1,2 mln sztuk ręcznie formowanych cegieł.
O ile cena cegły z tzw. taśmy waha się między 70 a 80 gr, o tyle cegła ręcznie formowana jest dużo bardziej wartościowa i droższa. Kosztuje, w zależności od gatunku, około 1,5 zł. Firma ma dziś w swojej ofercie 21 gatunków cegieł. Ich kolor zależy od temperatury i czasu wypalania.
KRZYSZTOF MAZUR
Od 10 lat Cegielnia Hoffmanowska dołączyła do grona firm, które zastrzegły swoje znaki towarowe w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej. Na koniec ciekawostka. CH wyprodukowała największą cegłę świata wykonaną ludzkimi rękoma. Uzyskała wpis do Księgi Rekordów i Osobliwości.
Firma współpracuje z pochodzącym z Lublina rzeźbiarzem Tomaszem Kawiakiem, który prowadzi akcję tzw. cegłowania świata.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze