Ten lokal to już niemal relikt lubelskiej historii gastronomii, który przynajmniej raz trzeba odwiedzić. Zwłaszcza że wiele osób woli pizzę grubą, o domowym charakterze.
Początki "Pod Koziołkiem" przypadają na początek lat siedemdziesiątych ubiegłego wieku. Młodszym czytelnikom wyda się to pewnie niezrozumiałe, ale pizzą zarządzała Powszechna Spółdzielnia Spożywców.
Obecnie prowadzi ją Dariusz Kwiatosz, który przejął lokal od właścicielki kamienicy, w której się znajduje.
Pizza podawana "Pod Koziołkiem" jest dedykowana polskim łasuchom. Spód jest pulchny (taka pizza przywędrowała do Polski z USA), a na wierzchu rządzą farsze, zwłaszcza pieczarkowy lub drobiowy. Nie żałuje się też różnych sosów.
Ceny są niskie. Za placek o średnicy czterdziestu centymetrów zapłacimy jedynie 12 zł.
W rankingu nie mogło zabraknąć solidnej pizzerii osiedlowej, niepędzącej ślepo za włoskimi wzorcami, choć niepozbawionej wpływów z Półwyspu Apenińskiego. Solidne, ale nie przesadnie grube ciasto obłożone jest różnymi składnikami, np. ogórkiem konserwowym, kiełbasą, boczkiem i cebulą w opcji Boss (30 zł za 42 cm).
La Camorra jest blisko polskiego gustu. W weekend dostawa trwa nawet do godz. 23, ale drobnym minusem jest ograniczona strefa dowozu (Czuby, Węglin, Węglinek, Świt, Konstantynów, LSM, miasteczko akademickie, Wrotków). Są i promocje, np. dziesiąta pizza gratis.
Nietypowa w zestawieniu, bo to pizza... w rożku. W smaku jednak typowo włoska. To chyba jedyna pizzeria serwująca taki specjał.
Krótki czas oczekiwania, ciągnący się ser i dobrej jakości dodatki przyciągają coraz więcej gości.
Zjeść u nich można już za 8 zł. Ciekawostką jest fakt, iż lokal powiązany jest rodzinnie z Il Rifugio z ul. Oczki, a więc o jakość ciasta nie trzeba się martwić.
W końcu typowo włoska pizza na dowóz. Pokazali, że da się w ciągu 30-45 minut dowieźć do klienta smaczny, gorący placek z dużymi, ale chrupiącymi brzegami, niekoniecznie z ortodoksyjnymi składnikami, np. z borowikami, rozmarynem, sosem czosnkowym, kurczakiem, cebulą i pomidorami (28,90 zł).
Dysponują także oliwami na życzenie. Rozumieją, że grubszą pizzę też można lubić. Przy zamówieniu (polecamy system online) sami wybieramy grubość ciasta. Jest też możliwość zmiany składników. Są i promocje, np. dwie pizze z trzema składnikami za 36,90 zł. Szef Włoch Filippo Orlando umie robić interesy.
To, co wyróżnia ten lokal, to nie tylko smaczne i chwalone przez gości pizze, ale i ciekawe koncerty - ostatnio gościł u nich m.in. Marek Piekarczyk, lider zespołu TSA. W największe mrozy ich pizza była zawsze gorąca.
Cienkie ciasto jest zawsze obłożone "na bogato" składnikami w ilości znacznie przekraczającej włoskie standardy. Jest możliwość zamawiania drogą online.
Z ich menu polecamy pizzę nr 7, z sosem pomidorowym, mozzarellą, czerwoną cebulą, bakłażanem, cukinią i zielonym pesto (25 zł za pizzę o średnicy 45 cm).
To kolejny lokal serwujący zarówno klasyczną, okrągłą pizzę, jak i tę w wersji Al Taglio (ciętej na wagę, nieco grubszej i prostokątnej).
Filia lokalu z Krakowa, którą na łamach krakowskiej "Wyborczej" chwalił pisarz i krytyk kulinarny Wojciech Nowicki, już przyciąga fanów pizzy.
W ofercie mają również wersje wegetariańskie i wegańskie (np. z suszonymi pomidorami, rukolą i oliwkami). Oprócz mąki pszennej obiecują i sojową. Cena pizzy na wagę to 3,50 zł za 100 gramów.
W tym miejscu rządzi kreatywność i gościnna obsługa. Lubią eksperymenty z pizzą, czego dowodem jest na przykład Barbabietola (28,50 zł) z marynowanym burakiem, świeżym szpinakiem i serem feta.
Warto też spróbować Latino (23,50 zł), do przygotowania której używa się świeżego ananasa i wspaniale pachnącego świeżego oregano, co jest w lubelskich pizzeriach rzadkością. Do pizzy obowiązkowo podawana jest wyborna oliwa. Warto poczekać na sezon letni, bo dzięki ogródkowi jest więcej miejsc. W zimne dni lepiej zarezerwować stolik.
Tej pizzerii towarzyszy ciekawa historia o pomaganiu. "To kolejna forma działalności gospodarczej Wspólnoty EMAUS z Krężnicy Jarej. Członkowie wspólnoty, ponad 30 osób - po przejściach i z przeszłością - kierują się zasadami dobra wspólnego i pomocy wzajemnej, niezależności finansowej w oparciu o własną pracę oraz solidarności z najbiedniejszymi".
Jeśli zastanawiacie się jeszcze, czy warto tam jadać pizzę, to wiedzcie, że za receptury odpowiada Włoch Ivo Violante, który wziął udział m.in. w programie Top Chef i często sam przygotowuje pizzę, np. "Cztery sery" z sosem pomidorowym, mozzarellą, parmezanem, gorgonzolą i asiago (19,90 zł).
Pizza pieczona maksymalnie cztery minuty. Sos pomidorowy tylko z przetartych pomidorów. Mozzarella przychodzi do restauracji w jednym kawałku, sprawdźcie sami - taka jest smaczniejsza od startej i dopiero zapakowanej.
Właściciel Aventino, Włoch Patrizio Bolognesi, uważa, że świetna pizza nie potrzebuje pieca opalanego drewnem. Wystarczy elektryczny, który osiągnie temperaturę trzystu stopni. Jednak dobra pizza nie obędzie się bez mąki typu 00, specjalnie sprowadzanej z Włoch. Warto spróbować wersji Bismark (23 zł) z cienkim, chrupiącym ciastem obłożonym sosem pomidorowym, mozzarellą, szynką parmeńską, jajkiem sadzonym, czarnymi oliwkami, karczochami i pieczarkami.
Kameralny, klimatyczny lokalik umiejscowiony w... garażu. Kupili swoich fanów miłą obsługą oraz możliwością podglądania procesu powstawania pizzy, zwłaszcza jeśli dłonie w cieście zanurza współwłaścicielka Monika Kuźma.
Miasteczko akademickie nie jest skazane na byle jakie produkty, na które narzeka się w innych lokalach. W Al Nero korzysta się z regularnych dostaw z Włoch. Spróbowanie Mozzarelli di Bufala to dla wielu gości obowiązek.
Ceny są atrakcyjne (od 16 zł), choć za najwspanialsze pizze trzeba zapłacić nieco więcej. Warto spróbować tej z sosem pomidorowym, Mozzarellą di Bufala, kremem truflowym, borowikami, rukolą i parmezanem (36 zł).
To przykład pizzerii preferującej styl neapolitański, a więc z grubszymi brzegami, wciąż chrupiącymi, ale jednocześnie puszystymi i przeważnie nagimi oraz spieczonymi. Środek placka jest cienki i potrafi być smakowitym, gotującym się "bagienkiem".
Pizzę Napoli przed pieczeniem polewa się oliwą, czasem soli. W Amanti di Pizza również warto rezerwować miejsca, bo ciasto szybko się kończy. Gdy przyjdzie wiosna, poproście o pizzę z rzodkiewką i jajkiem, a teraz spróbujcie choćby klasycznej Margherity z mozzarellą, pomidorami i bazylią za 16 zł, którą poleca szef kuchni i właściciel Wojciech Żelazowski
Jedyna w rankingu pizzeria na czterech kołach i to nie byle jakich, bo będących elementem legendarnego Freightlinera. Nie dość, że jeżdżąca tam, gdzie jest mile widziana, to jeszcze serwująca pizzę również z opcją na dowóz.
Custom Pizza truck hołduje wersji neapolitańskiej, przygotowanej z użyciem mąki Caputo i pieczonej w piecu opalanym drewnem przez dziewięćdziesiąt sekund. Pizza obłożona jest wulkanicznymi pomidorami San Marzano i dobrej jakości produktami, np. mozzarellą, serem kozim, gruszką, rukolą, orzechami, pieprzem i octem balsamicznym.
Wszystko w dobrym klimacie, który zapewnia wesoła obsługa z frontmanem Bartoszem Wawrzyszakiem na czele.
To pewniak na mapie lubelskich pizzerii. Piec opalany drewnem, aromatyczne oliwy, świetna organizacja obsługi i uśmiech dla każdego gościa. W menu klasyki, doceniane przez Włochów. Dla fanów ostrych smaków warto wyróżnić pizzę Diavola z sosem pomidorowym, mozzarellą, salami spianata piccante i olejem peperoncino (23 zł).
Za włoskie smaki odpowiada Włoch Filippo Orlando.
Ciepły, a nawet rodzinny klimat oraz gościnność to pierwsze odczucia, jakie pojawiają się na początku i na końcu wizyty w tym miejscu. Warto zarezerwować stolik, bo miejsc jest mało, a chętnych wiele. Pizza sprzedawana jest również na kawałki w rzymskiej wersji (in Teglia).
Ciekawostką są pizze gourmet, robione na wcześniejsze zamówienie dla najbardziej wybrednych smakoszy, których autorem jest szef kuchni, pizzaiolo Luca Santarossa.
Na marzec przygotowano pizzę z bresaolą, awokado, amarantusem i oliwą z trufli. Na co dzień również nie zabraknie wyjątkowych kompozycji. Spróbujcie tej z ziemniakami, rozmarynem i speckiem. Sos pomidorowy jest tu zbędny. Wystarczą oliwy, do wyboru pikantne i łagodne.
Kończymy na najlepszej pizzerii. Nie reklamują się, w poniedziałki, wtorki oraz wakacje lokal jest zamknięty. Słychać narzekania na ceny lub obsługę, a jednak wieczorami trudno tam o wolne miejsce, a w drzwiach stale widać wychodzących z pudełkami zawierającymi pizzę na wynos.
Bardzo cienkie i wyjątkowo chrupiące ciasto, z obowiązkowymi nadpalonymi "plamkami", mała ilość sosu pomidorowego i składników, co jest rzymską normą, a wszystko to w oparach aromatów pochodzących z pieca opalanego drewnem, obsługiwanego przez tajemniczego Sardyńczyka.
Przeraża pojemność menu w postaci kilkudziesięciu pozycji, ale każdej warto spróbować, np. Fattore (27 zł) z bakłażanem, cukinią, salami i serem pleśniowym. Wszystkie pizze razem z oliwami stanowią sycący, ale lekki posiłek.
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze