Co działo się w Lublinie 10 lat temu?

Na postawienie pomnika na pl. Litewskim na razie nie zgadza się konserwator zabytków. Bez jego zgody pomnika na centralnym placu w mieście być nie powinno. Dopóki więc zgody konserwatora na Marszałka nie ma, dopóty stał on będzie nielegalnie.

Zgody nie ma, a tymczasem w sobotę na pl. Litewskim zakręciła betoniarka. Władze miasta - w desperacji - postanowiły wyprzedzić nieco bieg wydarzeń i zacząć prace bez pozwolenia, bo zbliża się termin (10 listopada) zaplanowanego odsłonięcia pomnika. Ojcowie Lublina - co między wierszami przyznali zresztą wczoraj, święcąc kamień węgielny - postanowili więc prawo ominąć.

Zabawne, bo wykorzystali przy tym casus Drzymały, to znaczy postanowili nie budować trwale, lecz tymczasowo - nie na kołach wprawdzie, lecz na folii. Choć wydaje się, że rumak z Marszałkiem na kołach o wiele lepiej promowałby nasze miasto niż cokół przesuwany po szeleszczącym materiale. Smutne, bo władze miasta zamiast stać na straży prawa, pokazują jak prawo można ominąć. Tylko patrzeć, a inwestorzy zaczną budować tymczasowe supermarkety. Oczywiście na folii.

Czy to możliwe, żeby jedną i tą samą rzecz dostało kilka osób jednocześnie? Możliwe, pod warunkiem, że zostanie to opublikowane w gazetach!

Trwają pełne napięcia przygotowania do odsłonięcia pomnika Marszałka Piłsudskiego na placu Litewskim. Wiadomo było od początku powstania idei budowy, że na monument będą potrzebne pieniądze. Żeby zachęcić darczyńców, organizatorzy ogłosili, że na biurku darczyńcy stanie miniatura pomnika ze stosowną dedykacją. Miniatura, czyli rzeźba identyczna jak ta, którą wyrzeźbił autor projektu pomnika Jan Raszka i którą przywieziono do Lublina ze Śląska.

Ogłoszono, że takie małe pamiątkowe pomniczki dostaną wszyscy ci, którzy wpłacą na konto budowy pomnika nie mniej niż 10 tys. złotych.

Co jakiś czas informowano media, że właśnie kolejny darczyńca z czekiem opiewającym na 10 tys. wkracza do ratusza i prezes Społecznego Komitetu Budowy Pomnika Zbigniew Wojciechowski wręcza mu statuetkę. Nie dalej jak w środę prezydent Wojciechowski przerwał konferencję prasową, na której jak co środę informuje się dziennikarzy, co uchwalił poniedziałkowy Zarząd Miasta, by uroczyście odebrać kolejny czek. Z czekiem (10 tys. zł) pojawił się szef lubelskiego Polkomtelu. Były błyski fleszy i podniosła atmosfera i statuetka Marszałka na koniu powędrowała w ręce szefa Polkomtelu, a czek w ręce prezydenta Wojciechowskiego.

Gdy panowie zeszli mediom z oczu..., przekazana pamiątkowa rzeźba trafiła tam, gdzie od kilku miesięcy stoi - na biurko prezydenta Wojciechowskiego.

Skąd to wiemy? Ponieważ prezydent zapraszał 9 listopada do Trybunału na godz. 17 na wielką uroczystość wręczenia wszystkim darczyńcom statuetek. Pojawiło się więc podejrzenie, że Lubella, Formet, Instel, Budex, Lift-Service i wiele innych firm, które zasiliły konto budowy pomnika kwotami 10 tys. i wyższymi, żadnej pamiątki nie dostały. Jedynie dla potrzeb propagandowych z gabinetu prezesa-prezydenta wychyla się jeden egzemplarz rzeźby i bierze udział w symbolicznym przekazaniu.

Zadzwoniliśmy do Lubelli. Owszem wpłacili 15 tys., ale statuetkę dostaną "później".

Pracownice firmy Polkomtel również żadnego Marszałka w gabinecie szefa nie widziały...

Cóż, dalej nie dzwoniliśmy...

Czerwonka - Nie ma alarmu

"Jak poinformowali >>Gazetę<< pracownicy sekcji epidemiologii stacji Sanepidu w Chełmie, liczba zachorowań na czerwonkę w tym mieście wyraźnie zmalała. W ostatnich dniach nie zanotowano żadnego przypadku zakażenia pałeczką czerwonki. We wrześniu Chełm znajdował się na granicy epidemii tej choroby. Od 9 września do 10 października zanotowano ponad 150 przypadków zachorowań. W województwie zamojskim czerwonka występowała sporadycznie."

"Gazeta w Lublinie" 5 XI 1991

Wszystkie cztery kotły lubelskiej elektrociepłowni na Wrotkowie są już przygotowane na nadejście siarczystych mrozów.

Wczoraj termometry za oknem wskazywały około 8 stopni Celsjusza. Do ogrzania miasta wystarczyły dwa kotły. Z elektrociepłowni wypływała woda o temperaturze 82 stopni. Wracała z lubelskich mieszkań o połowę chłodniejsza.

Wrotkowskie kotły produkowały wczoraj około 150 megawatów energii. W lecie, żeby podgrzać wodę w kranach, wystarczy około 40 megawatów.

Nad tym, żeby w naszych mieszkaniach było ciepło, cały czas czuwa w elektrociepłowni około 30 osób. Są to dyżurni inżynierowie ruchu, maszyniści kotłów, dyspozytorzy, pracownicy zmiękczalni wody.

Kiedy przyjdą prawdziwe mrozy (na przykład -20 stopni), włączone na pełną parę wszystkie kotły mogą dać ponad 400 megawatów energii. Wtedy w rurach wrotkowskiej ciepłowni płynie woda (a właściwie para wodna) o temperaturze ponad 130 stopni.

Każdej doby z rur ciepłowniczych (panuje w nich zamknięty obieg) ubywa około 30 ton wody. - To normalne, po prostu rozprasza się ona po drodze - uspokaja dyżurny inżynier ruchu elektrociepłowni Jerzy Przybylski. Elektrociepłownia uzupełnia więc wodę. Zanim znajdzie się ona w rurach, zostaje chemicznie oczyszczona. - Inaczej po roku zniszczyłaby rury - mówi Przybylski.

Wszystkie kotły elektrociepłowni są opalane węglem. W ciągu dnia zużywa się go około 800 ton. Przy maksymalnym obciążeniu pieców - nawet 2 tys. ton. - To ponad 30 wagonów - mówi Przybylski. - W zapasie mamy kilkadziesiąt tysięcy ton.

Na kogo jednak skarżyć się, jeśli kaloryfery w mieszkaniu są chłodne? - My tylko produkujemy ciepło. Jego rozdzielaniem zajmują się najczęściej spółdzielnie mieszkaniowe i to do nich trzeba zgłaszać pretensje - mówi Przybylski.

W przyszłym roku elektrociepłownia Wrotków zacznie grzać także na gaz ziemny. W lutym zostanie oddany do użytku nowoczesny blok parowo-gazowy, który będzie produkował kolejne 140 megawatów energii cieplnej. Oprócz tego dawać będzie też energię elektryczną.

Kilkanaście kolejnych nagrobków na lubelskim cmentarzu przy ul. Lipowej będzie można wyremontować za pieniądze zebrane podczas czterodniowej kwesty.

- Wczoraj po południu kwestarze doliczyli się kwoty 60 tys. zł - mówił Stanisław Santarek z Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Lublina.

W ubiegłym roku kwestarzom udało się zebrać 59 tys. zł, co pozwoliło na konserwację 12 nagrobków. W sumie w ciągu kilkunastu lat organizowania kwest przez SKOZL udało się wyremontować już prawie 140 zabytkowych nagrobków, głównie w najstarszej rzymskokatolickiej części cmentarza przy ul. Lipowej. Nekropolia ta, której początki datuje się tuż po uruchomieniu warszawskich Powązek, należy do najcenniejszych w kraju. Jest też w całości, włącznie z rosnącą tu zielenią, wpisana do rejestru zabytków.

- Ludzie mają mniej pieniędzy w portfelach i to widać choćby po wynikach tegorocznej kwesty. Nadal jednak są wrażliwi i nie żałują pieniędzy. Tylko 1 listopada wrzucili do naszych puszek 33 tys. zł. Tego dnia znacznie głośniejsza w mediach kwesta na Powązkach przyniosła około 150 tys. zł, jednak w przeliczeniu na mieszkańców 360-tysięczny Lublin wypada tu znacznie lepiej niż trzymilionowa Warszawa - mówi Stanisław Santarek.

W tegorocznej kweście na cmentarzu przy Lipowej wzięło udział blisko 140 kwestarzy.

- Za parę miesięcy, może za parę lat, to będzie czołówka polskiej estrady. Oglądamy eliminacje do życia artystycznego - wołał ze sceny niezrównany konferansjer bard Jan Kondrak.

21 tak zwanych podmiotów wykonawczych stanęło do konkursowego śpiewania i grania na świdnickiej scenie podczas szóstej edycji Festiwalu "Jesień z Poezją". Jury pod przewodnictwem Jana Poprawy miało nie lada kłopot, poziom prezentujących się w sobotę młodych piosenkarek i piosenkarzy był wysoki i wyrównany.

Z takiego bogactwa talentów największe wrażenie zrobiła Sylwia Kołowiecka, studentka z Warszawy, która śpiewa własne teksty do własnej muzyki. Akompaniowali jej Piotr Selim i Paweł Odorowicz z Lubelskiej Federacji Bardów w sposób podkreślający walory piosenek. Mocny głos, ekspresja i energia mieszająca się z liryką, ale też pewien "aktorski" dystans do samej siebie sprawiły, że publiczność nagrodziła ją bodaj najsilniejszymi brawami. A jurorzy - nagrodą pierwszą, fundowaną przez burmistrza Świdnika i statuetką ze złotym, jesiennym parasolem. Druga nagroda (i srebrny parasol) przypadła duetowi sióstr Błaszczukówien z Warszawy, Magdzie i Oldze, które znane są już z zespołu Nic Wielkiego.  Trzecią nagrodą i brązowym parasolem zadowolić musiał się Tomasz Krzyżanowski ze Świdnika, jedyny mężczyzna z czołówki świdnickiego festiwalu; sam pisze i komponuje, głosem dysponuje mocnym, "kondrakowym", a sceny się nie boi.

Nagrodę specjalną, wysokiej klasy gitarę, zdobyła Sylwia Lasok z puławskiej "stajni talentów" Michała Matrasa. Anna Górywoda, Magda Celińska, zespół Pospieszni i Dorota Furtak uhonorowani zostali wyróżnieniami.

"Gazeta w Lublinie" 5 XI 2001