Co działo się w Lublinie 24. grudnia 2001 r.?

No i stało się. W nowym tysiącleciu ludowe przysłowia nie działają. Barbara była po lodzie, święta będą pod śniegiem!

Intensywne opady śniegu dotarły na Lubelszczyznę z północnych Czech, gdzie już w piątek (21.12.2001 r.) rano ogłoszono stan klęski żywiołowej. W Lublinie zaczęło padać w sobotę nad ranem. Z przerwami sypało prawie cały dzień. Najobficiej w rejonie Zamościa i Lublina, gdzie pokrywa śnieżna wynosi już 30 cm.

Drogowcy przegrali z zimą z kretesem. W Lublinie w sobotę rano nie można było wyjechać z zasypanych śniegiem osiedlowych alejek w największych sypialniach miasta na Czechowie, Czubach i LSM. Dramatyczna sytuacja panowała na najważniejszych drogach regionu. W sobotę przed południem na krajowej "siedemnastce", między Świdnikiem a Piaskami, policja w ciągu pół godziny zanotowała trzy kolizje. Siedem innych samochodów, z powodu śliskiej nawierzchni, wpadło do rowów. - Choć toczyłem się zaledwie 40 km/h, zaczęło mi kręcić samochodem i ściągnęło do rowu. Pod śnieżną zaspą był lód - tłumaczył kierowca dostawczego lublina.

Pokonanie 90-kilometrowego odcinka drogi z Lublina do Zamościa zajmowało kierowcom pięć godzin (w normalnych warunkach godzinę). Przez godzinę nieprzejezdna był ważna droga z Lublina do Biłgoraja: w Gierniaku na ostrym podjeździe w poprzek drogi stanął ukraiński TIR. Kierowcy, którzy próbowali ominąć korek bocznymi szosami, pozakopywali się w śniegu. Z zasp musieli ich uwalniać traktorami okoliczni gospodarze.

Dramatyczna sytuacja panowała na drogach lokalnych. W sobotę nieprzejezdne były trasy z Turobina do Nowej Wsi, z Żółkiewki do Dąbia, z Kraśniczyna do Bończy i z Chełma przez Skierbieszów do Zamościa, gdzie w zaspie utknął autobus pasażerski. Większość autobusów PKS i komunikacji prywatnej miała w sobotę duże opóźnienia. Np. Polski Express przyjechał w sobotę z Warszawy do Lublina blisko godzinę po czasie.

W sobotę po południu sypać przestało, co ułatwiło zadanie drogowcom. W niedzielę padało mniej. O godz. 10 rano wszystkie drogi były już przejezdne, ale na większości tras panowały bardzo trudne warunki (lód, śnieg, zaspy). Do tego stopnia, że w rejonie Szczebrzeszyna i Gorajca, po raz pierwszy tej zimy, do walki ze śniegiem skierowano potężny pług wirnikowy. Oprócz niego na głównych drogach Lubelszczyzny pracowało 38 pługów i 40 piaskarko-solarek.

Meteorolodzy informują, że sobotnie opady śniegu to tylko przedsmak tego, co czeka nas w święta. - Śnieg zacznie padać w Wigilię wieczorem. Ma sypać przez noc i całe Boże Narodzenie. Towarzyszyć będzie temu mróz do minus ośmiu stopni i silny zachodni wiatr. A to oznacza zaspy, czyli prawdziwe kłopoty - ostrzega Marta Kieruzalska, dyżurna Dyrekcji Generalnej Dróg Publicznych oddział Wschód w Lublinie.

Podobno jego kulinarna historia zaczyna się na kresach kontynentu azjatyckiego, na Wschodzie, w Chinach. Chińczycy znali i hodowali karpie tysiące lat przed tym, nim pojawiły się one w Europie. Już 1300 lat p.n.e., czyli 3300 lat temu, powstała tam książka kucharska napisana przez pana Li (co po chińsku znaczy karp) opisująca potrawy z karpia. W jaki sposób karpie przywędrowały do Europy? Jedni twierdzą, że zostały przywiezione na nasz kontynent podczas wypraw krzyżowych. Według innych - karpie trafiły do Europy w XIII w., gdy runęła na nas cała potęga tatarska.

Kiedy trafił karp na polskie stoły, nie wiadomo, ale z XVII-wiecznych rachunków wynika, że najwięcej wydawano na trzy rzeczy: korzenie, ryby i trunki.

Dziś zapach smażonego karpia i karpia w galarecie to ogólnie obowiązująca woń, jaka unosić się będzie z niemal wszystkich kuchni. By jutro przegrać z bigosem, indykami itp.

Kto lubi eksperymenty kulinarne, może przygotować go na sposób niderlandzki zgodnie z przepisem piętnastowiecznym - oczyszczoną rybę zalewa się wodą i winem. Dodaje pieprz, imbir, cynamon, cytrynę, troszkę soli i dużo rodzynek. Całość trzeba wolno dusić na małym ogniu.

Ta smaczna ryba doczekała się nawet piosenki. W 2000 roku III program Polskiego Radia wylansował piosenkę o karpiu, który ginie w Wigilię marnie. W tym roku "Trójka" emituje jej drugą edycję - tym razem karp Wigilię przeżywa i ma się świetnie.

W czasie świąt Bożego Narodzenia wybaczają sobie nawet najwięksi wrogowie. Tym bardziej drobne sprzeczki, nieporozumienia i niezgodności zdań nie powinny zakłócać świątecznej atmosfery. To najlepszy czas na "zakopanie wojennego topora". Postanowiliśmy więc zapytać znanych lublinian - którzy nie zawsze się ze sobą zgadzają - co podarowaliby sobie pod choinkę.

Paweł Bryłowski, przewodniczący rady regionalnej Unii Wolności, radny klubu Lubelskiego Forum Samorządowego: Panu Pruszkowskiemu - jako człowiekowi, a nie prezydentowi - podarowałbym dobrą książkę historyczną: nie za grubą, nie "za mądrą", którą lekko się czyta podczas świąt. Sam chciałbym taki prezent dostać.

Andrzej Pruszkowski, prezydent Lublina: Panu Bryłowskiemu podarowałbym dwie rzeczy. Przede wszystkim pakiet uchwał Rady Miejskiej, bo bardzo lubi uchwalać. A po drugie, "Kubusia Puchatka" - to podobno jego ulubiona książka.

Halina Landecka, lubelski wojewódzki konserwator zabytków: Panu Wojciechowskiemu dałabym dwa prezenty: poważny i mniej poważny. Ten pierwszy to dwa podstawowe podręczniki urbanistyki: "Elementy kompozycji urbanistycznej" Kazimierza Wejcherta oraz dwa tomy "Urbanistyki" Tadeusza Tołwińskiego. A na osłodę - małego konia na biegunach.

Zbigniew Wojciechowski, wiceprezydent Lublina: Pani Landeckiej składam szczere świąteczne życzenia: wszystkiego najlepszego i awansu.

Mieczysław Szczygieł, były poseł, szef Ruchu Społecznego na Lubelszczyźnie: Rózgę! Panu Luśni dałbym rózgę! A poza tym książkę filozoficzną, np. autorstwa prof. Krąpca - dla świątecznej refleksji.

Robert Luśnia, poseł LPR: Panu Szczygłowi podarowałbym "Polski kodeks honorowy" Władysława Boziewicza. Jako człowiek, który cztery lata spędził w Sejmie, wiedziałby, co dalej robić.

Opis barszczu wigilijnego budzi u obcokrajowców zgorszenie - zupa koloru krwi i pływają w niej uszy... brrr.

Nie uszy, ale uszka. Malutkie. Fachowcy twierdzą, że im mniejsze uszka będą dziś pływać w barszczu, tym lepiej świadczyć będą o ich autorze. Co ma uszko w środku? Ugotowane grzyby, najlepiej borowiki, które należy posiekać drobno (uwaga! nie mleć!), połączone z uduszoną na maśle cebulką i tartą bułką. Z wierzchu uszka mają ciasto nieco gęstsze niż na pierogi.

Łakomczuchom donosimy, że książki kucharskie pozwalają przechowywać ugotowane uszka przez dni trzy. W lodówce. A zamrożone - do wyczerpania zapasów. Jak znamy życie, to będzie krócej niż trzy dni... Podobno na wigilijnym stole dlatego spotykają się barszczowe uszka z karpiem, by zupa nie usłyszała za wiele. Ryby jak wiadomo głosu nie mają...

W Lublinie będzie ul. Wigilijna. W czwartek (27.12.2001 r.) lubelscy radni nazwą dwie nowe uliczki na miniaturowym osiedlu im. Norwida pomiędzy ulicami Nadbystrzycką i Wapienną. Jedna będzie ulicą Pielgrzymią, druga miała być Promethidiona, od tytułu utworu Norwida. Komisja ds. nazewnictwa uznała, że to trudna nazwa i zaproponowała ulicę Wigilijną. "Wigilia" to tytuł jednego z dramatów poety.