Budka Suflera i Bajm - słyszę za każdym razem, gdy pytam znajomych o popularne lubelskie zespoły. To świetni artyści - zwycięzcy najważniejszych festiwali, zdobywcy cennych nagród, autorzy największych przebojów w historii polskiej muzyki popularnej. Zresztą, sięgając do przeszłości, takich artystów znaleźlibyśmy więcej. Zbigniew Hołdys, Piotr Szczepanik, Izabella Trojanowska, Urszula... Wszyscy z Lublina, wszyscy ze świetnym dorobkiem i wszyscy, może poza Braćmi, już po najważniejszych "pięciu minutach" w karierze. A co z młodzieżą? Ma się świetnie i za chwilę szturmem rozpocznie zdobywanie polskiego rynku.
Acute Mind powstał przez przypadek. Zaczęło się w 2006 r. od wiszącego w sklepie ogłoszenia. "Gitarzysta grający muzykę progresywną szuka ludzi do współpracy" - napisał na kartce Paweł Ciuraj, ale przez rok nikt nie odpowiedział. Zrobił to dopiero gitarzysta Arkadiusz Piskorek, który w krótkim czasie skompletował resztę składu.
Z całego zespołu dziś tylko Wojciech Rowicki (bas) utrzymuje się z muzyki. Filip Leszczyński (perkusja) jest strażakiem, Marcin Fidecki (klawisze) prowadzi sklep muzyczny, a Mariusz Migałka (wokal) zajmuje się grafiką komputerową. Własną firmę prowadzi Arkadiusz Piskorek, Paweł Ciuraj jest programistą (a nie, jak podaliśmy wcześniej, właścicielem firmy).
Po trzech latach z zespołu odszedł Mariusza Migałka. - Uważał, że trzeba znaleźć wydawcę, podpisać kontrakt i ciężko harować. A my wtedy dopiero się bawiliśmy i sądziliśmy, że nie jesteśmy na to jeszcze gotowi - opowiada Rowicki.
Z nowym wokalistą Markiem Majewskim wyruszyli na przeglądy muzyczne. - Mieliśmy takie założenie, że pojeździmy trochę po festiwalach i pozgarniamy nagrody. Był w nas nastoletni duch: Jest super, ludzie z jury głaskali nas po pupie, do tego doszła niezła promocja - wspomina Rowicki.
Wkrótce materiał Acute Mind trafił w ręce człowieka, który zabierał się za rozkręcanie wytwórni. Kiedy wprowadził ich do profesjonalnego studia, zrozumieli, że zabawa się skończyła. - Nagle z dnia na dzień przyszło nam nagrywać materiał z producentem i realizatorem Sławkiem Gładyszewskim, który w przeszłości pracował m.in. z Voo Voo i z Maleńczukiem - opowiada Piskorek, który na samym początku usłyszał wiele mocnych i cierpkich słów. - Po zagraniu pierwszych riffów Gładyszewski mówi do mnie: stary, nie umiesz grać. To nie wybrzmiewa, rękę masz sztywną...
Warto było jednak przejść taką lekcję, zwłaszcza, że jej efektem był dobrze przyjęty debiut, który 21 marca 2010 r. ujrzał światło dzienne. Wkrótce na Listę Przebojów Trójki trafił też singiel "Misery".
Piskorek: - W piątek stawiałem fotel na środku pokoju, obok herbata, kanapki i włączona lista. Dzwoniliśmy do siebie. "Słuchasz? Ciekawe, które dzisiaj". A prowadzący zapowiadał nas na miejscu jedenastym. Euforia!
Ich pierwsza duża trasa koncertowa miała rozpocząć się 11 kwietnia. Dzień wcześniej w Smoleńsku rozbił się samolot prezydencki. - Chcieliśmy odwołać koncerty, ale wydawca uparł się, by jechać. Ostatecznie udało się je przełożyć, ale robienie wszystkiego na szybko sprawiło, że mało kto w ogóle wiedział o naszym przyjeździe - wspominają.
Muzycy mają żal, że płyta nie była dostępna w każdym muzycznym sklepie w kraju. - Wszyscy gratulowali nam sukcesu, a my widzieliśmy, że nic się nie dzieje - mówi Piskorek. W ten sposób zmarnowali rok, w zespole zaczęło iskrzyć. Odszedł Majewski, ale wrócił Migałka. Teraz najważniejsze jest skomponowanie nowego materiału, na szczęście pojawiło się kilka ciekawych propozycji wydawniczych.
Strona internetowa zespołu Acute Mind
Zespół: Mariusz Migałka - wokal, Arkadiusz Piskorek - gitara, Paweł Ciuraj - gitara, Marcin Fidecki - instrumenty klawiszowe, Filip Leszczyński - perkusja, Wojciech Rowicki - bas
Dyskografia : Acute Mind (2010)
Catself mieszka w Espoo - miejscowości przylegającej do Helsinek. Trafiła tam kilka lat temu przy okazji wymiany studenckiej na UMCS. W Finlandii poznała przyszłego męża.
Zajmowała się już wieloma rzeczami - była kelnerką, pracowała przy psach pociągowych, opiekowała się niewidomymi. Jedno tylko nie zmieniło się przez lata - miłość do muzyki. "Dlaczego próbujesz zajmować się tym, czego tak naprawdę nie kochasz?" - usłyszała pewnego dnia od swojej koleżanki z pracy. I zrozumiała, że życie powinna podporządkować pasji.
Szerszej publiczności dała poznać się w 2008 r., gdy zamieściła kilka swoich utworów na portalu Sellaband. To specyficzna strona - wrzucasz tam swoją muzykę i zbierasz pieniądze od ludzi na wydanie płyty. Ale na finansową pomoc czekają tysiące innych użytkowników. - Pomyślałam, że jeśli zdobędę budżet na płytę, to znaczy, że warto zająć się tym poważnie - wspomina wokalistka. Zebrała ponad 40 tys. euro od blisko 850 fanów z całego świata! Na Sellanand więcej zebrali tylko znani muzycy zespołu Public Enemy.
Catself trafiła do mediów. Jej piosenki grało m.in. BBC Introducing, a fińska telewizja Yle FST5 wyemitowała o niej program.
Inspiracje muzyczne? Wokalistka podkreśla, że czerpie z przygód, doświadczeń, edukacji i kontaktu z wieloma kulturami. Gitara, pianino, intymna atmosfera i nieco dziecinny wokal to elementy charakterystyczne jej twórczości.
Na nagranej płycie towarzyszą jej muzycy z lubelskiej Orkiestry Św. Mikołaja. - To światowej klasy zespół, tak jak fińska Värttinä czy irlandzki legendarny już Clannad - mówi.
Czy legendarny okaże się debiutancki album Catself? Więcej wiedzieć będziemy po serii jej koncertów. Wkrótce wystąpi w Finlandii, w planach ma też wizyty w Holandii, Niemczech i Polsce.
Dyskografia: Some Berries (2009)
- Albo robimy coś poważnie i wtedy trzeba będzie przejechać ten kraj cztery razy w jedną i drugą stronę, albo próbujemy sił w talent show - usłyszeli od menedżera półtora roku temu. Ale oni już wcześniej nie mieli wątpliwości, że w grę wchodzi tylko opcja numer jeden.
Wokalistka Asia Zawłocka pochodzi z Łomży. Do Lublina przyjechała na studia, tutaj zaczęła występować z Sebastianem Pikulą, wtedy członkiem grupy Przedwietrze. W pełnym składzie pierwszy raz spotkali się na jednym z koncertów, w którym udział brał także kontrabasista Karol Gadzała. - Okazało się że mamy podobny flow i zryte banie - jeszcze tej samej nocy graliśmy w środku pola na jakimś samochodzie - wspomina Asia.
Miąższ premierowo zagrał w pubie Lulu. Ich granie spodobało się - i to bardzo! Z drugim koncertem pojechali do Łodzi. A po roku postanowili zarejestrować pierwszą płytę. Warunki nie były zbyt imponujące, ale czego wymagać można od domku letniskowego, który wybrali na swoje "domowe" studio. - Część zespołu w jednym pokoju, perkusista Piotr Gwadera w pomieszczeniu obok, skąd w ogóle nas nie widział. Krzyczeliśmy "Piotrek, teraz!" i zaczynał grać. Nagrania nazwaliśmy potem "Płyta z krzaków" - śmieje się wokalistka. - Podobno materiał z tego albumu ktoś puszczał nawet w II Programie Polskiego Radia.
Po nagraniach pojechali na FAMĘ, gdzie zdobyli pierwszą nagrodę - 30 godzin w studiu. Cieszyli się z nich do czasu, kiedy okazało się, że studio należy do jednych z najnowocześniejszych w Polsce. - Napisaliśmy do nich maila, że nie chcemy pracować w takich profesjonalnych warunkach i prosimy o zamianę nagrody na beczkę kapusty. Nie odpisali, więc zrezygnowaliśmy - opowiada Asia.
Joannie w pamięci utkwił występ w jednym z lubelskich pubów: - Ludzie przy stolikach byli oburzeni, że przeszkadzamy im w rozmowie. Żeby zrobić nam na złość, zaczęli głośniej dyskutować, no więc i my zaczęliśmy głośniej grać. W końcu nie wytrzymaliśmy. W jednej z piosenek jest taki fragment, że "cała sala śpiewa z nami". Zmieniliśmy tekst na "cała sala wypierdala" i oni sobie poszli.
Trudno jednoznacznie określić ich muzykę. Oni sami podkreślają, że jest ona niedefiniowalna. Reggae, flamenco, rock, jazz...
Album "Miąższ" ukazał się w marcu 2012 r. (muzycy nagrali go całkowicie analogowo, na mikrofonach z lat 60. i 70.). Swojego głosu użyczyli na nim m.in. Czesław Mozil i Jacek Budyń Szymkiewicz z zespołu Pogodno. Debiut spotkał się z tak dobrymi opiniami, że zaczęła grać go nawet Trójka. Spodobał się też Grabażowi, który w swojej audycji w radiu Roxy zaprezentował go w całości. Wkrótce muzyków zaproszono na Open'era.
Nie minął rok od premiery, a oni mają już przygotowaną drugą płytę. Pracowali nad nią z najlepszymi - Marcinem Macukiem (Nosowska) i Marcinem Borsem (m.in. Hey i Myslovitz). Premierę zaplanowali na wiosnę.
Strona internetowa zespołu Miąższ
Zespół: Joanna Zawłocka, Sebastian Pikula, Koolor Krzysztof Gadzało
Dyskografia: Miąższ (2012)
- Nauczyłem się grać na gitarze, by założyć zespół i odnieść sukces - mówi Kuba Majsiej, lider i wokalista grupy Plug&Play. Wyznacznik sukcesu to nie liczba emisji radiowych, ale zagranych koncertów i jakość skomponowanej muzyki. Może właśnie dlatego w ciągu siedmiu lat grania skład grupy często się zmieniał.
30-letni Majsiej jest absolwentem kulturoznawstwa na UMCS. W latach 2010-11 był dyrektorem artystycznym lubelskiego festiwalu Electric Nights i współtwórcą tej imprezy. - Wymyśliłem ją gdzieś na piwie, podczas rozmowy ze znajomymi. Na podobny pomysł w tym samym czasie wpadł szef wytwórni Electrum Production Marek Kułakowski i uznaliśmy, że nie ma na co czekać. On miał pieniądze, ja doświadczenie. I tak w Lublinie powstał pierwszy duży festiwal muzyki rockowej - opowiada.
Od początku chciał grać alternatywę. Fascynowała go muzyka brytyjska, dlatego też skupienie się na indie rocku było czymś naturalnym. Ze śmiechem wspomina jeden z pierwszych koncertów: - Do Warszawy pojechaliśmy pociągiem, w plecaku kanapki, blachy w reklamówce, bo nie mieliśmy nawet pokrowca. Już na początku koncertu perkusista narzucił takie tempo, że pod koniec nie miał siły dalej grać. Ja nie byłem w stanie utrzymać się w tonacji, a do tego ruszałem się jak tańczący banan.
Pierwsze duże wyróżnienie przyszło wraz z rodzącym się w bólach materiałem demo. Trzy utwory, wyprodukowane na zacinającym się komputerze, muzycy wysłali na konkurs na Off Festival. - I okazało się, że Piotr Stelmach puszcza nas w Trójce, mówiąc: "Wow, co za zespół, Nowy York rodzi się w Lublinie" - wspomina lider Plug&Play.
Wkrótce zostali zaproszeni na Open'era. Otarli się też o zwycięstwo na festiwalu w Jarocinie. I wtedy przyszedł kryzys. - Jarocin podciął nam skrzydła, bo dowiedzieliśmy się, że do głównej nagrody zabrakło jednego głosu - opowiada Majsiej. - A wcześniej mieliśmy wypadek samochodowy, w którym omal nie zginęliśmy. Widmo śmierci, które zajrzało nam w oczy, mogło podpowiedzieć niektórym, że chyba jednak trzeba odpuścić. Może zabrakło pójścia na kompromis? Trzeba było nie oglądać się na etos i więcej się pokazywać. A my mieliśmy zasadę: Nie prosimy się tam, gdzie nas nie chcą i nie promujemy się przed zespołami, których nie szanujemy. Do przyszłego wydawca zadzwonił jednak sam. - W mieście pojawił się człowiek, który stawiał na młode zespoły, byłbym frajerem, gdybym to olał - tłumaczy.
W maju 2012 r. zespół zaprosił sympatyków na koncert promujący pierwszy krążek. Ale albumu "Why so close" nie można było dostać. Myśleli, że to kwestia kilku dni, ale na ziemię sprowadziła ich informacja, że wytwórnia zbankrutowała. W tej sytuacji koszty tłoczenia mógł ponieść albo zespół, albo nikt. Nie było więc wyjścia - musieli zostać przy wersji elektronicznej, dostępnej tylko w internecie.
Teraz skupiają się na nowym materiale. - Wróciła energia, kreatywność, odnaleźliśmy się w innej epoce - mówi lider. I zastrzega: - Nie byłoby tego bez obecnej ekipy. Maciek Stachyra wniósł dużo nowej siły i odpowiedzialności za zespół, Wojtek Papierz zaangażował się w aranżowanie kawałków. Luiza Orpik czaruje wszystkich nie tylko śpiewaniem, ale też swoim zachowaniem na koncertach, natomiast Agnieszka Ozon to najlepiej wykształcony muzyk w składzie, już po dwóch stopniach szkoły muzycznej. Nowa epka "Reisefieber" ukaże się na przełomie marca i kwietnia. Pochodzący z niej numer "Cities I'll never go" miał premierę na jubileuszowej składance brytyjskiego Guardiana ? Music Aliance Pact.
Zespół: Kuba Majsiej, Wojtek Papierz, Maciek Stachyra, Agnieszka Ozon, Luiza Orpik
Dyskografia: Why co close (2012)
Gdyby nie zwycięstwo w konkursie "Z garażu na scenę" w 2010 r., Gafyn Davies pewnie jeszcze długo nie wszedłby do profesjonalnego studia. I niewielu wiedziałoby, że w Lublinie mieszka utalentowany 33-letni Walijczyk.
W Polsce pojawił się przez przypadek. Sześć lat temu postanowił znaleźć pracę w innym kraju niż Walia, więc wysłał CV do Polski, Włoch, Hiszpanii, Czech... I ktoś z Polski zadzwonił, że może uczyć w szkole angielskiego.
W Lublinie mieszka z dziewczyną. Cały wolny czas poświęca muzyce. Wszystko robi sam - komponuje, pisze teksty. Wydał już masę pieniędzy na instrumenty i sprzęt do nagrywania. I pewnie wydałby ich jeszcze więcej, gdyby nie udział w konkursie z "Garażu na Scenę". Zwycięstwo przyniosło mu upragniony kontrakt z wydawcą.
Piosenki na debiutancki krążek Gafyn Davies miał gotowe jeszcze w 2010 r. - w większości to melodyjne połączenie folku i rocka. W kwietniu 2011 r. "Broken Romance" był gotowy. Zamiast jednak trafić na sklepowe półki album dołączono w wersji cyfrowej do nieistniejącego już magazynu Electric Nights, którego właścicielem był wydawca. Przez tę niefortunną decyzję debiut był dostępny jedynie dla wąskiego grona odbiorców internetowej gazety. Tylko upór wokalisty sprawił, że krążek po wielu miesiącach od premiery pojawił się w wersji tradycyjnej. Dlaczego jednak nie trafił do sklepów muzycznych? Odpowiedź chyba już na zawsze pozostanie tajemnicą wydawcy. Obecnie album kupić można jedynie na stronie artysty.
Może więcej szczęścia Gafyn będzie miał przy okazji drugiego albumu, nad którym pracuje od kilku miesięcy. Pierwsze efekty poznamy na wiosnę.
Zespół: Gafyn Davies, Darek Hanej, Dorota Turkiewicz, Michał Wąsik
Dyskografia: Broken Romance (2011)
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze