Do tego, że Konfrontacje Teatralne rozsadzają kolejne mury teatru, odkrywając kolejne jego nowe maski zdążyliśmy się już przyzwyczaić. Jednak ubiegłoroczna, jubileuszowa odsłona festiwalu przerosła nasze oczekiwania i przeszła do historii jako jedna z najważniejszych i najodważniejszych edycji.
Kuratorzy festiwalu pokazali tym razem, że teatr szybko i celnie reaguje na rzeczywistość i stanowi ważny głos w publicznym dyskursie. Najmocniej bijemy brawo za cykl "Klauzula przyzwoitości", w ramach której po raz pierwszy w Polsce zobaczyliśmy nieznaną tutaj nowojorską awangardę teatru i performansu. Występy Penny Arcade, Holly Hughes czy Split Britches na długo zapiszą się w kartach lubelskiego Centrum Kultury.
Polsko-amerykański projekt, w skład którego wchodzą wokalistka Moriah Woods oraz trzech członków puławskiego zespołu Hidden World. Dziennikarze muzyczni mediów Agory umieścili wydany w maju debiutancki album zespołu w dziesiątce najlepszych polskich płyt 2015 roku.
Muzycy "niespodziewanie wyczarowali jeden z najsilniej uwodzących albumów roku - miejska alternatywa splata się tu z przestrzennym country, a wybuchy hałasu łagodzone są eterycznym folkiem" pisał Łukasz Kamiński na portalu Wyborcza.pl.
The Feral Trees zachwycił w ubiegłym roku uczestników poznańskiego festiwalu Spring Break, a w nagrodę zagrał na Sziget w Budapeszcie. Grupa ma też na swoim koncie występ na Open'erze.
Jednym z najważniejszych wydarzeń ostatniej edycji festiwalu Inne Brzmienia był występ Einsturzende Neubauten - pionierów industrialu, dla których do naszego miasta przybyli fani nie tylko z całej Polski, ale także z Austrii, Holandii, czy Francji. Zameldowali się pod zamkiem na wiele godzin przed rozpoczęciem koncertu, by zająć miejsca jak najbliżej sceny.
A niemieccy muzycy nie zawiedli. Uzbrojeni m.in. w szlifierkę, butelki, beczki i metalowe rury zadbali o niecodzienne widowisko, złożone z najpopularniejszych utworów. Publiczność długo nie pozwoliła Niemcom opuścić sceny i musieli - co rzadko się im zdarza - bisować trzykrotnie.
Przez trzy listopadowe dni w halach Targów Lublin można było spotkać setki najpopularniejszych postaci fantastycznego świata. To zresztą chyba jedyne miejsce w Polsce, gdzie dziwnie czują się jedynie ci, którzy nie mają na sobie żadnego przebrania. Falkon przyciągnął w tym roku m.in. Pana Kleksa, bohaterów Gwiezdnych Wojen, czy Stalkerów - postapokaliptycznych ludzi, próbujących przeżyć w świecie pełnym pyłów atomowych (to z serii książek "Metro").
Podobnie jak w poprzednich latach głównym miejscem akcji był gamesroom w hali Targów Lublin z grami planszowymi i karcianymi, miejscem na makiety do gier bitewnych i strefą gier elektronicznych. Uczestnicy mogli m.in. zakupić książki, komiksy, fantastyczne stroje i gadżety, a także porozmawiać ze swoimi idolami. Gościem Falkonu był m.in. brytyjski pisarz Ian McDonald, światowa gwiazda science fiction.
Po kilku kompromitujących wpadkach MOSiR-owi udało się wreszcie pokazać, że Arena Lublin jest w stanie funkcjonować jako miejsce wielkich widowisk muzycznych. Serię frekwencyjnych porażek przełamał we wrześniu koncert gruzińskiej wokalistki Katie Meluy. Uczestniczyło w nim ponad 10 tys. osób z całej Polski. Artystka rozpoczęła swój występ od przepięknego utworu "I Cried For You", jednego z singli doskonale znanego nad Wisłą albumu "Piece by Piece". To właśnie dzięki tej płycie dziesięć lat temu Polacy pokochali Meluę.
Podczas półtoragodzinnego występu gwiazda nie tylko zagrała najpopularniejsze utwory z własnego repertuaru (m.in. "Nine Milion Bicycles" i "Spider's Web"), ale sięgnęła po takie przeboje jak "Here Comes The Sun" The Beatles, "Piece of My Heart" Janis Joplin, czy "Wonderful Life" grupy Black.
W historii naszej sceny przy ul. Narutowicza zdarzały się prawdziwe aktorskie perełki. Wystarczy wspomnieć chociażby Stanisława Mikulskiego, Jana Machulskiego czy Wiesław Michnikowskiego. I choć aktualną obsadę ?Osterwy? można nazwać stabilną i dojrzewającą, to od kilku dobrych lat brakowało nam tu powalającego talentu. Już nie brakuje, bo w 2013 roku na scenie pojawił się Janusz Łagodziński.
Kreacje, które stworzył na przełomie dwóch ostatnich sezonów zachwyciły zarówno widzów, jak i krytyków, którzy zgodnie przyznają, że to obecnie najjaśniejszy punkt w naszej teatralnej ekipie. Najpierw zachwycił jako Józef Piłsudski w spektaklu "Przyjdzie Mordor i nas zje", potem rozśmieszył do łez jako "Herkules" ("Herkules i stajnia Augiasza") i zaintrygował w "Pani Bovbary" jako pan Homais.
Czy Facebook zabierze nam wolność, do czego doprowadzi fala anonimowego hejtu, jak nowe technologie wpłyną na kulturę i życie codzienne? Na te i wiele innych pytań odpowiedzi szukali goście cyklu spotkań "Bitwa o kulturę #przyszłość" w Teatrze Starym. W listopadzie ukazała się książka z ich zapisem.
Cykl rozmów "Bitwa o kulturę #przyszłość" w Teatrze Starym rozpoczął się w styczniu ubiegłego roku. Gospodarzem większości spotkań był Roman Pawłowski, dziennikarz związany m.in. z "Gazetą Wyborczą". Jego gośćmi byli artyści, ludzie kultury, naukowcy i działacze społeczni. Książka jest efektem tych niezwykle inspirujących rozmów. To pierwsza książka, którą wydał lubelski Teatr Stary. Można ją kupić w księgarniach w całej Polsce.
Autor kilkudziesięciu scenografii teatralnych, plenerowych i telewizyjnych, twórca opraw scenograficznych wielu koncertów. Znakiem rozpoznawczym jego prac są kolorowe esy-floresy i motywy geometryczne, często w odcieniach żółci i pomarańczu. Jest też pomysłodawcą festiwalu LandArt. Jarosław Koziara od lat współpracuje z Wielką Orkiestrą Świątecznej Pomocy.
Jego styl świetnie kojarzą także fani Voo Voo, bo dla tego zespołu projektował okładki płyt. W ubiegłym roku mieszkańcy Lublina mogli podziwiać prace przygotowane przez Koziarę m.in. podczas Nocy Kultury (razem z Niezależną Grupą Projektową Piękno Panie rozwiesił nad głowami przechodniów kilkaset lampionów wykonanych z różnorodnych sukien) oraz Miejskiego Sylwestra (scenografia nawiązująca do symboliki ognia).
Trudno wyobrazić sobie piękniejszy jubileusz 45-lecia pracy twórczej Leszka Mądzika. Założyciel Sceny Plastycznej KUL do świętowania swojej rocznicy zaprosił Annę Marię Jopek. Ich współpraca wynikła - jak mówili twórcy - ze wzajemnej fascynacji. Wrześniowa premiera spektaklu "Czas kobiety" w Teatrze Starym była jedną z najciekawszych propozycji teatralnych, które powstały na lubelskich scenach w ostatnich latach.
Przedstawienie opowiada o procesie przemijania. Tym naturalnym, bez obaw i lęków. Mądzik umiejscowił spektakl w doskonale znanej sobie formie teatru plastycznego, w której obraz przeważa nad słowem, a pełnię doznań dookreśla muzyka stworzona przez Annę Marię Jopek i Roberta Kubiszyna.
Otwarta we wrześniu wystawa prezentowała głównie prace uznanych już współczesnych artystów. Była to próba prezentacji nowej ikonografii militarnej i twórczości artystycznej poświęconej szeroko rozumianej wojnie zarówno w perspektywie historycznej jak i aktualnej. Punktem wyjścia były rozważania o militarnym wyobrażeniu męskości, jakie w swoich głowach mają mali chłopcy.
Artyści zdekonstruowali te mity i rozebrali je na czynniki pierwsze. Na wystawie znalazły się prace m. in. Artura Żmijewskiego, Tomasza Bielaka czy Mirosława Bałki. W kontekście ubiegłorocznych działań wojennych na Ukrainie w Syrii wystawa nabrała nowego, przerażającego wręcz charakteru.
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze